گرچه شهریار یک عمر به با قلم و بیان خود به فرهنگ اسلامی و ادبیات فارسی خدمت کرد و شعرش نه تنها سرتاسر ایران اسلامی، بلکه بسیاری از کشورهای منطقه را فرا گرفته با این همه باز این تعبیر در حق ایشان تعبیر درستی است که او ناشناخته‌­ترین شاعر معاصر ایران است1.

شهریار آخرین پاسدار روح توحید در شعر فارسی بود و بر همه اهل توحید که شعر فارسی را می‌­فهمند، تعظیم شهریار فرض است. شعر شهریار به ایمان تاریخی مردم بر می­‌گردد و به عشق که مهم­‌ترین سنت ما ایرانیان است. شهریار با آن که در سرودن انواع شعر سنتی فارسی از قصیده و مثنوی گرفته تا غزل و قطعه و زباعی مهارتی بی‌­بدیل داشت­، اما شناسنامه­‌ شناخت وی غزل­‌های شورانگیزی است که طبع مواج و احساسات ظریف را در آن­‌ها نمایانده است. او در غزل، هر چند زله خوان احسان حافظ است ولی طرحی نو و راهی جدید را به وجود آورده که همان در خور توجه باشد2.

شهریار همواره به ایران عشق می‌­ورزید، و این عشق شهریار به ایران، در بسیاری از اشعارش تجلی یافته است، و باعث شده شعر شهریار در جان و خاطره قومی ایرانیان مسلمان ریشه داشته باشد3.

شهریار در طول عمر خود همیشه با مردم بود، با غم و رنج آنان غمگین و با شادی و نشاط آنان شاد می‌­شد­. با هوش و زکاوت خاصی که داشت، در تمام پیش آمدها با توده‌­های مردم بود­. با سرودن اشعار زیبا و نغز، ضمن ابراز علاقه به مردم، باد و نبایدها و خطرهای موجود بر سر راه را به آنان گوشزد می‌­کند و با دشمنان مردم و فرهنگ و عقاد آنان به مبارزه برمی‌خیزد4. استاد شهریار در طول حیات پر برکتش تحولات روحی و معنوی فراوانی داشته و با حوادث گوناگونی روبرو شده است، که وجوه برجسته شخصیت آن استاد را تشکیل می‌­دهد.

این شاعر گرانمایه در روز شنبه 26 شهریور 1367، پس از حدود هشتاد سال عمر پر برکت، ادب دوستان عرصه فرهنگ را با اشعار بی­‌مانندش تنها گذاشت و به سرای جاودان شتافت.

سید احمد سجادی

پی‌نوشت‌ها:

1) کیهان فرهنگی، شماره 2، ص 12 .

2)  بررسی و تحلیل آفاق غزل شهریار، محمدجلیل بهادری، پایان نامه کارشناسی ارشد، 1379.

3)  شعر و اندیشه، داریوش آشوری.

4) شهریار از نگاه حضرت آیت الله خامنه‌ای، ص 21 .