«هُوَ الَّذى‏ يُنَزِّلُ عَلى‏ عَبْدِهِ آياتٍ بَيِّناتٍ لِيُخْرِجَكُمْ مِنَ الظُّلُماتِ الَى النُّورِ ...»

او كسى است كه آيات روشنى بر بنده‌‏اش [محمد] نازل مى‏كند تا شما را از تاريكى‏‌ها به سوى نور ببرد1.

قرآن مجيد، كتابى است آسمانى كه در گذر زمان هرگز دچار تغيير يا كاستى و فزونى نگرديده است، و آنچه در آن است از سوى خداوند يكتا بر حضرت محمد صلّی الله علیه و آله فرود آمده است. هدف آن نيز رهايى انسان از وادى جهل و غفلت و راهنمايى او به سوى نور و تعالى و تكامل است. در قرآن كريم، مطالب فراوانى وجود دارد كه پيش از نزول قرآن، در دنيا يافت نشده و پس از آن نيز كسى مانند آن را نخواهد آورد. دليل اين حقيقت نيز آشكار است؛ قرآن سخن خدا است، مگر كسى مى‌‏تواند مانند خدا سخن بگويد؟

از سوى ديگر محتواى معارف قرآنى به اندازه‏اى عميق و پرمايه است كه جز پيامبر اكرم صلّی الله علیه و آله و اهل‏ بيت عصمت عليهم السلام، هيچ مغز متفكّرى توان درك همه حقايق الهی آن را ندارد. اين كتاب الهى سفره پهن و گسترده از معنوياتى است كه همه تشنگان علم و عرفان را سيراب و سرشار مى‏‌كند بدون آن كه هرگز از طراوت، نشاط و شكوفايى آن كاسته شود2. هر یک از سوره های این کتاب گهربار منبعی بی­‌بدیل از حقایق الهی بوده که انسان را به سوی خیرو نیکی رهنمون می‌سازد. نخستين آيه قرآن و نخستين آيه هر سوره بجز سوره توبه (برائت) «بسم الله الرحمن الرحيم» مى‏باشد. معناى آن چنين است كه: «اين كار را با نام و نشان خدا آغاز مى‏‌كنم» و يا «در اين كار از خداوند يارى مى‏‌جويم». آغاز كار به نام خدا براى آن است كه كارهاى انسان جنبه تقدّس و عبادت پيدا كند و به نام او بركت يابد3. ذكر اين آيه شريفه در ابتداى هركار، بدان بركت مى‏‌بخشد و از ناقص و بى‏‌نتيجه ماندن آن جلوگيرى مى‏‌كند. در حديث مورد اتفاق شيعه و سنى از پيامبر صلّی الله علیه و آله نقل شده است كه فرمود: هر امر مهمى اگر با نام خدا آغاز نشود، ناقص و بى‏فرجام مى‏‌ماند و به نتيجه نمى‌‏رسد4. ماه مبارک رمضان ماه انس با قرآن، کلام الهی پروردگار جهان است، و مومنان واقعی از برکات انس با قرآن در این ماه مبارک به سوی سعادت ابدی گام برمی‌­دارند.

سید احمد سجادی

پی‌نوشت‌ها:

1) سوره حدید، آیه 9

2) معارف قرآن، جمعی از نویسندگان، جلد 1، ص 13

3) تفسیر سوره حمد و بقره، مرتضی مطهری، ص 12

4) ترجمه المیزان، جلد 1، ص 25