امنیت ملی بیانگر تمام مقاصد دفاعی یک کشور برای حفظ تمایت ارضی خود در منطقه است.
آمادگی برای مخاصمه به خاطر بازداشتن دشمنان یا دوری گزیدن از دشمنان است، روحیه نیروهای نظامی، تعداد و هوشمندی دانشمندان، تکنولوژی، ویژگی‌های رهبران و شخصیت‌های سیاسی و نظامی، موقعیت ژئوپولتیکی و قدرت اقتصادی کشور از جمله عوامل مؤثر در امنیت ملی یک کشور است.
علاوه بر کشورهای صنعتی و پیشرفته، در کشورهای در حال توسعه نیز مقوله امنیت ملی به معانی مختلفی از جمله حفظ تمامیت ارضی، حفظ جان و مال مردم ونیز ارتقای منابع حیاتی کشور و دفع تهدیدات جدی از خارج و استمرار سیستم اجتماعی، سیاسی و اقتصادی، تعمیم یافته است1.
در جهت حفظ امنیت ملی و منطقه‌ای نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران به عنوان بازوی قدرتمند ولایت، پاسدار حفظ دستاوردهای نظام و کارگزار اصلی استقرار امنیت داخلی و مرزهای کشورند. تقویت بنیه معرفت دینی و سیاسی به همراه فراگیری فنون پیشرفته و لازم نظامی در کنار دستیابی به فن آوری تولید تجهیزات مدرن نظامی، از مجموعه نیروهای مسلح بنیان مرصوصی پدید می‌آید که مقتدرانه حافظ استقلال، تمامیت ارضی، امنیت داخلی کشور می‌شود.
پس از دفاع مقدس مهم‌ترین عامل بازدارندگی تهاجم نظامی دشمنان به کشور جمهوری اسلامی ایران، صلابت، و استواری و توانمندی نیروهای مسلح است. برای حفظ اقتدار ملی کشور نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران نباید در هیچ شرایطی از تقویت نیروهای مسلح ارگان‌های نظامی و بالابردن آموزش‌های عقیدتی و نظامی و توسعه تخصص‌های لازم و خصوصاً حرکت به طرف خودکفایی تسلیهات نظامی غفلت نکنند. غفلت از تقویت بنیه دفاعی کشور، طمع تهاجم و تجاوز بیگانگان و نهایتا تحمیل جنگ و توطئه‌ها را به دنبال می‌آورد2.
نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران، با ساخت سلاح‌های پیشرفته برای حفظ امنیت ملی کشور یک خودکفایی مهم در صنعت دفاعی ایران محسوب می‌شود. امید است، با تقویت توان دفاعی و نظامی خود از طریق تولیدات نظامی پیشرفته در داخل مرزهای کشور باید کاری کنند که هیچ دشمنی نتواند در استقلال و استحکام یکپارچگی و تمامیت ارضی ما طمع کند3.
سید احمد سجادی
پی‌نوشت‌ها:
1) علی آقا بخشی، مینو افشاری راد، فرهنگ علوم سیاسی، ص 443، نشر چاپار، 1383، تهران
2) صحیفه امام، ج 21، ص 358
3) حدیث ولایت، ج 4، ص 214
