تنیس روی میز ورزش خیلی قدیمی نیست. اولین نشانه هان مربوط به این رشته ورزشی مربوط به دهه های پایانی قرن نوزدهم است که سربازان انگلیسی در هند و آفریقای جنوبی به وسیله ی بسته های سیگار و سرهای نوشابه، یک...

این سبک ترکیبی از هنرهای رزمی تانگ سودو (Tangsoodo)، جودو (Judo)، جوجیتسو، کنپو (Kenpo) و کونگ فو می باشد. در این رشته هر تکنیک به گونه ای طراحی شده است که بنابر عکس العمل بدن حریف ، حرکت بعدی

فن زی چوان یا مشت لغزان ، به سبب هشت حرکت اصلی سریع آن که به صورت رعد آسا اجرا می شود . "با شان فن" ( مشت هشت حرکتی سریع ) نیز نامیده می شود. "وومو" نام دیگر "یوفی" ژنرال مشهور سلسله سانگ جنوبی است .

شوتوکان یک هنر رزمی سنتی ژاپنی است. این هنر، سیستمی متشکل از انواع فنون دفاعی و حمله ای است و در آن همه اعضای بدن به عنوان اسلحه و سپر دفاعی مورد استفاده قرار می گیرند. بازوها و پاها برای سه هدف مهم کاربرد...

سایوکان سیستم دفاع شخصی است و راه دفاع در برابر یک نفر می باشد.سایوکان آنالیز شده امتحان شده و مورد موشکافی قرار گرفته و به عنوان یک شاخه اصلی از هنر های رزمی به وسیله اساتید هنر های رزمی فدراسیون جهانی

رشد ورزش بوکس و کشتی و مبارزات خیابانی در میانه قرن 18 در نتیجه مستقیم تغییرات اقتصادی و اجتماعی بود که انقلاب صنعتی فراهم ساخت. همزمان در فرانسه روش مبارزات هنرهای رزمی مشابه مشت زنی انگلیسی به وجود

دایتوریو را به عنوان یکی از بهترین راههای دفاع شخصی و برای دفع حملات ناگهانی می شناسند نه برای زدن ضربه و یا به عبارتی آغاز تهاجم در دایتوریو هیچ گونه مسابقه مبارزه ای دیده نمی شود.

جیت کان دو(Jeet KunDo) را به علت سبک عجیبش می شناسند. سابقه این روش در هنرهای رزمی طولانی است و هنری که در مراحل مختلف مبارزات توسط بروس لی، اژدهای افسانه ای هنرهای رزمی پایه ریزی گردید.

از شیوه های مبارزه در دوره فئودالی در ژاپن برای ما به یادگار مانده است و در سال 1882 میلادی توسط دکتر جیگارو کانو بینانگذاری شد. در واقع جودو مدل ارتقا یافته ورزش رزمی و باستانی جوجیتشو میباشد. دکتر کانو(رئیس

رشته جوجیتسوی برزیلی جوجیتسوی (Jiu-jitsu) برزیلی در حقیقت سبک پیشرفته جوجیتسوی ژاپنی محسوب می شود. این سبک از هنرهای رزمی، در واقع روش مبارزه به روی زمین می باشد و هدف مبارزه اجتناب از دریافت