محصولات اتوکلاو شده به طور متداول بوسیله ی عمل آوری یک مخلوط از ماسه ی کوارتزی (به عنوان منبعی از سیلیس) به همراه کلسیم هیدروکسید و آب در داخل اتوکلاو تولید می شوند. دمای تولید بین 100 تا 200

افزودنی هایی که ممکن است با کلینکر سیمان پرتلند ترکیب شوند، عبارتند از پزولان طبیعی با منشأ آتشفشانی، مواد پزولانی مصنوعی (صنعتی) (رس های عمل آوری شده با حرارت)، خاکسترهای بادی سیلیسی نوع v (یا

باقیمانده ی احتراق بستر سیال موادی هستند که تنها در سال های اخیر، به طور گسترده تولید شده اند. الزاماتی در زمینه ی ارزیابی کیفیت آنها انجام شده است و تجربیات اندکی در این زمینه، وجود دارد.

اجزای اصلی بخش غیر آلی زغال سنگ های قیری و غیر قیری، مینرال های رسی (تا 50 %)، کوارتز (تا 15 %) و اکسیدهای آهن، سولفیدهای آهن و کربنات ها می باشند. مقدار کلسیم سولفات نیز متغیر است. اجزای

این انتظار وجود دارد که احتراق زغال سنگ متداول ترین منبع برای تولید انرژی در آینده باشد. در نیروگاه های برق، احتراق سوخت در دمایی بین 1200 تا 1700 درجه ی سانتیگراد انجام می شود و فرایند موجب آزاد

در یک سری 50 تایی از بیماران درمان شده با حداقل سه قطعه Dermagraft، وجود و یا عدم وجود آنتی بادی های فعال نسبت به ترکیبات Dermagraft، ارزیابی شده است. این ارزیابی با استفاده از ایمونوبلوت های

برای حدود 50 سال، این مسئله واضح شده است که کاشت یا پیوند یکی از ارگان های بدن از یک حیوان به حیوانی دیگر از همان گونه، موجب پدید آمدن پاسخ ایمنی شدید بدن می شود که این مسئله برخی اوقات می تواند

ترکیبات مختلفی از پلیمرها و سرامیک های بیوفعال، وجود دارند. بوسیله ی این تغییر می تواند گستره ای از خواص را در داربست های متخلخل سه بعدی، بدست آورد که برای مهندسی بافت، مناسب می باشند. برخی از

سرامیک های بیوفعال مانند هیدروکسی آپاتیت (HA)، تری کلسیم فسفات ها (TCP) و کامپوزیت های خاص از سیلیکات ها و شیشه های فسفاتی و برخی شیشه- سرامیک ها (مانند آپاتیت- ولاستونیت) با مایع های

ترمیم بافت استخوانی یکی از بخش های مهندسی بافت است که توجه قابل توجهی را بوسیله ی جوامع تحقیقاتی به خود اختصاص داده است. اندازه ی بحرانی عیوب استخوانی که به دلیل زخم یا بیماری ایجاد می شود، به گونه