استاد علی صفایی حائری درباره آنچه خداوند برای بنده‌اش جبران می‌کند، می‌گوید: آنچه که عافیت قبل‌البلا را می‌دهد این است که بفهمی در حضور حق جبران است. در حضور حق عنایتی است که می‌تواند جایگزین آن بشود....

استاد علی صفایی حائری درباره آثار یقین در انسان می‌گوید: رضا، ثمره‌ یقین است و یقین هم دو اثر دارد؛ یکی ساده شدن بلا‌ها و رنج هاست و دیگری کنار رفتن پرده هاست. در یک مرحله از یقین مصیبت‌ها ساده و سبک می‌شود...

استاد علی صفایی حائری درباره بلا و سلوک می‌گوید: آنچه که سلوک ما را تضمین می‌کند و به وصول و دستیابی متصلش می‌کند، آنچه که راه‌های تنگ را برای انسان باز می‌کند و آنچه که از همه‌ بی راهه‌ها انسان را به...

استاد علی صفایی حائری درباره آثار ایمان می‌گوید: عشق حق در ما سه آثار به وجود می‌آورد. ایمان، هم کار را به وجود می آورد، عمل؛ هم همکار را، سازندگی؛ و هم استقامت در کار را در ما سبز می کند. ایمان، اطاعت...

استاد علی صفایی حائری درباره امداد و همراهی پروردگار در این دنیا می‌گوید: حقیقت امر این است که چه می‌خواهد خدا در این عالم، جز اینکه می‌خواهد زمینه‌ها را بدهد تا آدم‌ها امکان انتخاب داشته باشند همین! باقی...

استاد علی صفایی حائری، درباره معنای استقلال الخیر می‌گوید: انسان در مقایسه‌ها کاملا به استقلال الخیر می‌رسید. یعنی خوبی‌های خودش را کم می‌بیند. چرا؟ چون می‌دید خوبی‌ای که کرده است با توانمندی او مناسب...

استاد علی صفایی حائری درباره انتقال معارف به نسل‌ها می‌گوید: برای کسانی که به تو روی آوردند باید بال باز کنی، صمیمیت و سعی در حوائج آنها. «سیدالقوم خادمهم» کسی که خدمتگذارتر است به استغنا نزدیکتر است....

استاد علی صفایی حائری درباره اهمیت برنامه‌ریزی برای آخرت می‌گوید: مسئله این است که امکان ما برای هفت روز و هشت روز نیست. ما نمی‌توانیم خودمان را برای هفتاد سال برنامه‌ریزی کنیم. اساس تفاوت برنامه‌ریزی...

استاد علی صفایی حائری ضمن بیان حدیثی درباره به یقین رسیدن، می‌گوید: باور کن وقتی تو از دنیا بزرگ‌تر شدی، دنیا برای تو تنگ شد، دیگه شور رفتن داری. بحث این نیست که شهادت را به‌خاطر مشکلات بخواهی، این نیست....

استاد علی صفایی حائری درباره مرگ و انتخاب انسان‌ها می گوید: مرگ با زندگی خط تقاطع ندارد، استمرار زندگی است و کسی که جهاد و کوچ نمی‌کند برای همیشه بار دنیا را به دوش نخواهد گرفت «لَا تُمَتَّعُونَ إِلَّا...