رو به حرم، جایی در همین نزدیکی، السلام علیک یا ابا عبدالله

دریچه ای ست به سویِ خدا جهان حسین/ همیشه ذکر خدا هست بر زبان حسین…/ چنان گرفته به آغوش خود خدایش را/ که ماندگاری دین بسته شد به جان حسین

ذوب در کرب و بلا را که بلا کافی نیست/ حال بیمار تو را درد و دوا کافی نیست/ آنقدر تشنه ی وصلم که در این کاسه اگر/ هر قدر باده بریزی به خدا کافی نیست

تو خورشید، من زمین؛ این خسوف و کسوف بینمان را بردار حسین جان! می‌خواهم این شب جمعه ای دورت بگردم!

در منظومه علی (ع) ماه وجود تو کم بود. آمدی و در مدار حسین (ع) چرخیدی. سلام حضرت ماه! در آسمان دلمان، همیشه ماه روی تو کامل است، همیشه شب، شب چهاردهم است. دلتنگ که می شوم، به ماه می نگرم....

کربلا شبهای جمعه دیگر بوی سیب نمی‌دهد. خاک چادر مادر پنج‌شنبه شبها کار خودش را می‌کند.

عالم همه قطره اند و دریاست حسین/خوبان همه بنده اند و مولاست حسین

غم خرد می کند چو اگر استخوان مرد/ زینب به صبر می‌شکند استخوان غم

دارد تمام می شود آقا عزای/تو ‎کم گریه کرده‌ایم مُحرّم برای تو

عالم همه یک نقطه ای از نونِ حسین است/ عشق است چنین جاذبه در خونِ حسین است/ زیباییِ احساسِ من این است که جانم/ آن عاشقِ‌ دیوانه وُ مفتونِ حسین است