شیخ الأئمه را ز چه بردند نیمه شب با غم، رقم زده شده تقدیر اهل بیت مانند ابر، چشم خلایق گریسته عالم برای حضرت صادق گریسته شهادت امام صادق علیه السلام تسلیت باد

شاگرد تو اگرچه که چندین هزار بود از آن همه چقدر برای تو یار بود؟ دردت یکی نبود، غمت بیشمار بود مثل علی همیشه به چشم تو خار بود پس چاره ای به غیر صبوری نداشتی بیش از سه...

از کوچه ها به آل علی ظلم، باب شد یارب ز دشمنان، بستان داد فاطمه ما را برای گریه ی بر تو محک زدند با نام مادر تو به روضه نمک زدند شهادت امام صادق علیه السلام تسلیت باد

قصه ی تلخ هجوم گرگ ها بر خانه ای ماجرای شعله و بال و پر پروانه ای وای من شیخ الائمه، بی عمامه، بی ردا زنده شد در خاطر من روضه های کربلا شهادت امام صادق علیه السلام تسلیت باد

ای دل که در حریم تو اندوه کربلاست اندوهبار حضرت صادق، دلِ خداست هفت آسمان برای غمش گریه می کنند دور مزار بی حرمش گریه می کنند شهادت امام صادق علیه السلام تسلیت باد

یک نانجیب خنجرِ آماده مى کشید یک بى حیا عمامه و سجاده مى کشید بندِ طناب را که زنازاده مى کشید شیخ الائمه را وسط جاده مى کشید آسیب دید غیرت مردانه بازهم شهادت امام صادق...

نگران است چشم عاشق ما غرق شبنم شده شقایق ما به کجا می برند نیمه ی شب پا برهنه امام صادق ما شهادت امام صادق علیه السلام تسلیت باد

آه بی شرمانه آتش بر درش انداختند هیزم سوزانده را روی پرش انداختند حرمت موی سپیدش را نفهمیدند که این چنین عمامه از روی سرش انداختند شهادت امام صادق علیه السلام تسلیت باد

اف به قومی که به دست معجزه ایمان نداشت حقشان است این چنین که سفره هاشان نان نداشت خشکسالی لایق شهری ست که بعد از نبی اعتقادی به دعای حضرت باران نداشت شهادت امام صادق علیه السلام...

همه شب جامه دریدم ز غمت مولا جان دارم عادت به خدا، آدم هق هق هستم چون نشد قسمت من زائر قبرت باشم در خیالم همه شب طائر قبرت باشم شهادت امام صادق علیه السلام تسلیت باد