شام وصال آمد و صبح وصال رفت از لانه ام کبوتر بشکسته بال رفت آن گل که نُه بهار ز یک نیم خنده اش  می برد از دلم غم و رنج و ملال رفت شهادت حضرت فاطمه زهرا (س) تسلیت باد

همین مدال کبودی به سینه ام زیباست چه حاجت است علی جان! مرا مدال دگر همیشه در نظرم جلوه ی تو را دارم نپرورم به سرم غیر این، خیال دگر شهادت حضرت فاطمه زهرا (س) تسلیت باد

فدایی تو شدن داشت شور و حال دگر مسافرم که نمانده مرا مجال دگر هر آنچه بال و پرم بود ریخت در کوچه به روی دوش پرستو نمانده بال دگر شهادت حضرت فاطمه زهرا (س) تسلیت باد

وای سینه ها پر از غریبی و غمه          وای غم مادر روی دل همه وای به سر و سینه می زنیم با اشک   وای هم نوا با بچه های فاطمه فاطمیه اومد و شد دلا پُرِ محن              گریه...

مادر محرم رسیده شبای سینه زنیه علی دیگه خوب میدونه که فاطمش رفتنیه فاطمیه مه غم و ماتم مرتضی رسید      سرشک فرشته ها رو دلا چکید شهادت حضرت فاطمه زهرا (س) تسلیت باد

دلت از بی محلی های مردم سیره بانو! دو چشمات غزل رفتن و دم می گیره بانو! ندارم باور اما می بینم هرکی که دیدت میگه: آماده ی ماتم بشید می میره بانو شهادت حضرت فاطمه زهرا (س) تسلیت...

صدات بالا نمیاد می زنی حرف با اشاره دیگه روزهای آخر نفس افتاد به شماره به روی ماه گلهای تو پر شد از ستاره  نشستن سوختن مادرشون رو به نظاره شهادت حضرت فاطمه زهرا (س) تسلیت باد

نیمه شب اومده سلمان    برا تشییع جنازه صدای علی بلنده       وقت تکبیر و نمازه اینکه میره روی شونه       جسم مادر حسینه دل شب دنبال تابوت    زینبش به شور...

غنچه های یاس پرپر   سر روی ساقه میزارن به جز از شفای مادر        دعایی دیگه ندارن شهادت حضرت فاطمه زهرا (س) تسلیت باد

این روزها خونه ی حیدر    شده غم خونه ی دنیا پائیز اومده دوباره             شد خزون بهار مولا شهادت حضرت فاطمه زهرا (س) تسلیت باد