ای عدالت گسترِ حیدر سرشت مهدی، ای خورشید تابان در بهشت مِهر تو، سرمایه دین من است از ازل، خالق به قلب من نوشت

مرا آتش زده سوز فراقت که هر جمعه شدم مشتاق راهت پدر جانم بگو از من، چه دیدی که من دورم هماره از وصالت

این جمعه دوباره آمد و یار نیامد آن شمس دل افروز شب تار نیامد مولای غریب، پدر عالم هستی آن طبیبِ قلب و دل بیمار نیامد

جمعه هایم سپری شد ز فراق رویت العجَل، عاشق خسته نرسیده کویت جمعه ها، ندبه بخوانم ز برایت هر دم قسمتم کی شود آقا، که ببینم رویت

سیّدی، بانگ فرج را ساز کن من نیاز محضم و تو، ناز کن باز هم جمعه، گدا و ندبه ها سیّدی، در میزنم در باز کن

آتش نمرودیان سر تا سر عالم گرفته        آن که سازد این جهان را چون گلستان کی خواهد آمد انتظار مصلحی دارد جهان مصلح کل رهنمای انس و جان کی خواهد آمد

قلب اگر از کار ماند روح اندر تن نماند                آن که هم روح است هم قلب جهان کی خواهد آمد موج طوفان بلای ظلم شد  نزدیک یا رب                ناخدای کشتی اسلامیان کی خواهد آمد

درد ما درمان ندارد جسم عالم جان ندارد                   این تن بی روح را روح روان کی خواهد آمد غم فزون شد قلب خون شد صبر از دل ها برون شد      شعیان را غمگسار مهربان کی خواهد آمد

بارالها رهبر اسلامیان کی خواهد آمد                     جانشین خاتم پیغمبران کی خواهد آمد دردمندان غمش را کشت داروهای مهلک             دردمندان را طبیب جسم و جان کی خواهد آمد

جمله شاهان جهان جیره خور خان تواند  معدن جود سخا بحر کرم کان عطایی عشق از روی تو مشفق شده در عالم هستی  باب علم و هنر و مصدر هر عشق و صفایی