بین حجره فتادم یاد جد غریبم سوزد ازاین شراره غصه  گشته‌ نصیبم گشته از اشک چشمم ‌دامنم پر ستاره  شد ز جور و جفا این قلب من پاره پاره شهادت امام جواد علیه السلام تسلیت باد

اگر چه تشنه دهم جان به کنج حجره ولی به یاد تشنه لب کربلایم ای مادر تنم سه روز به بام و ولی کبوترها کنند سایه به قد رسایم ای مادر شهادت امام جواد علیه السلام تسلیت باد

به کنج حجره زبس آب آب گفتم من بیا ببین که گرفته صدایم ای مادر نگویم اینکه بگرید به حال من یارم بگو که کف نزند در عزایم ای مادر شهادت امام جواد علیه السلام تسلیت باد

طائر باغ رضا بود ولی کنج قفس همچو مرغی که پرش سوخته پرپر می‌زد همچو جدش طلب آب زدشمن می‌کرد ناله واعطشا تا دم آخر می‌زد شهادت امام جواد علیه السلام تسلیت باد

گله از دشمنی دشمن و بیگانه نداشت ناله از کینه و بی مهری همسر می‌زد همسرش پشت در حجره به دست افشانی مادرش فاطمه بر سینه و بر سر می‌زد شهادت امام جواد علیه السلام تسلیت باد

آتش زهر اگر شعله به پیکر می‌زد شعله بر جان و دلش کینه همسر می‌زد نوجوان بود ولی سیر شد از زندگیش بسکه آذر به دلش یار ستمگر می‌زد شهادت امام جواد علیه السلام تسلیت باد

تشنگى از نگاهتان پیداست جگرت بى شکیب می‌سوزد جگر پاره پاره‌ات پیشِ عده‌اى نانجیب می‌سوزد شهادت امام جواد علیه السلام تسلیت باد

گوشه حجره، جان سپاری یک نفر یاور، هم نداری تو علیِ اکبر رضایی می زنی ناله بابا کجایی شهادت امام جواد علیه السلام تسلیت باد

گل یاس رضا پرپر شد  در جوانى چونان مادر شد میان حجره از پا افتاد  بى کس و یارو تنها افتاد  شهادت امام جواد علیه السلام تسلیت باد

زنی در کام شوهر زهرِ کین ریخت غمِ عالم به قلبی نازنین ریخت خدا لعنت کند آن دشمنی که به پیشِ تشنه آبی را زمین ریخت شهادت امام جواد علیه السلام تسلیت باد