در بین آسمانها مملو از فغان است  عرش خدا سیه پوش برحجت جوان است این نور آسمانی  مهتاب عدل و داد است  مظلوم شهر بغداد مولای ما جواد است شهادت امام جواد علیه السلام تسلیت باد

بار دیگر عالمی غمخانه شد غم فزا از ناله جانانه  شد در عزای نور چشم احمدی غرق ماتم شد جهان  سرمدی شهادت امام جواد علیه السلام تسلیت باد

اهل عالم، از چه رو محزون، پریشان خاطرند قلب محزون، دیده گریان عترت پیغمرند سر نهاده بر سر زانوی غم روح الامین خون به جای اشک می ریزد ز چشم مرسلیـن شهادت امام جواد علیه السلام...

بابا بیا جان کندن من را نظر کن بابا بیا فکری به حال این پسر کن از درد صورت می کشم بر خاک حجره خاکی تماشای رخ قرص قمر کن شهادت امام جواد علیه السلام تسلیت باد

دست ستم بناى عدالت خراب کرد وز آتش الم دل ما را کباب کرد اى واى امّ فضل امام جواد را  مسموم از عناد به فصل شباب کرد شهادت امام جواد علیه السلام تسلیت باد

جگر سوخته از زهر تو را طعنه زدند جگر سوخته با خنده مداوا نشود قدرت زهر چه بوده که ز پایت انداخت گفت با خنده دگر ابن رضا پا نشود شهادت امام جواد علیه السلام تسلیت باد

به لب تشنه ی تو آب گوارا نرسید مقتلت گر چه به جانسوزی صحرا نشود پسر ضامن آهو، تو جوانمرگ شدی مثل تو هیچ کسی وارث زهرا نشود شهادت امام جواد علیه السلام تسلیت باد

به زمین خوردی و آهت دل ما را سوزاند جگرت سوخت و این؛ قلب رضا را سوزاند پشت این حجره در بسته چه گفتی تو مگر که صدای تو مناجات و دعا را سوزاند شهادت امام جواد علیه السلام تسلیت...

لب می زند که مادر خود را صدا کند یا حق واژه ی جگرم را ادا کند او ناله می زند جگرم سوخت هیچ کس گویا قرار نیست به او اعتنا کند شهادت امام جواد علیه السلام تسلیت باد

میان حجره غریبانه دست و پا می‌زد همان که ناله او شعله تا خدا می‌زد میان اشهد خود گاه یا رضا می‌گفت و گاه مادر مظلومه را صدا می‌زد شهادت امام جواد علیه السلام تسلیت باد