دو مادر و چهار امامید در بقیع با غصه ها و درد علی آشناترین هستید در مدینه پس از این هزار سال ام البنین و فاطمه را مبتلاترین شهادت امام صادق علیه السلام تسلیت باد

ای صحن خاکی حرمت دلرباترین گرد و غبار مرقد تو کیمیاتربن در ذهن ما حریم شما فوق جنت است ای گنبد نداشته ی تو طلاترین شهادت امام صادق علیه السلام تسلیت باد

ارث زهرایی این آقاست که کاشانه اش بین شهر مادری چون بیت مادر سوخته او نمی سوزد میان شعله ها و مانده ام با جسارت، عدّه ای گفتند کوثر سوخته  شهادت امام صادق علیه السلام تسلیت...

نشسته روی لبم باز نام حضرت صادق نوشته اند مرا هم، غلام حضرت صادق فدای لحن فصیح و پیام حضرت صادق ستون مذهب ما شد، کلام حضرت صادق شهادت امام صادق علیه السلام تسلیت باد

پیرِمردى که بینِ سجاده همه دم ذکرِ او خدا می‌بود کنجِ این خانه‌ى پُر از ماتم روحِ او از تنش جدا مى‌بود شهادت امام صادق علیه السلام تسلیت باد

نشناختند خشک مقدس مئآب ها خورشیدِ علم را پَسِ ابر حجاب ها مُشتى، رُفوزه در پىِ درس و کتاب ها شاگردهایشان همه در رختخواب ها  آتش زدند بر در یک خانه بازهم  شهادت امام صادق...

آقاى بى کسى که غم ارثیه داشته اُنسى به داغِ مادرِ اِنسیه داشته کنج اتاقِ خویش حسینیه داشته با اهل خانه مجلسِ مرثیه داشته حالا گرفته روضه غریبانه بازهم شهادت امام صادق...

چه آورده سرت این روزگار بی مروت ها چه دردی داشتی آقا، چرا با زهر درمان شد میان خانه ای که سوخته تا آخر عمرت به پا هر روز و هر شب روضه شام غریبان شد شهادت امام صادق علیه السلام...

نوایت گاه وا اماه بود و گاه وا جداه بگو یاد چه افتادی چرا چشم تو گریان شد تو را بردند از آن کوچه ای که مادرت افتاد دلیل روشنی دارد اگر زانوت لرزان شد شهادت امام صادق علیه السلام...

ندارد شهر زهرایی که یار رهبرش باشد  دوباره دست بستن شیوه ی دنیا پرستان شد پیاده، پا برهنه، پیر مردی در پی مرکب تمام عالم بالا، از این غصه پریشان شد شهادت امام صادق علیه السلام...