دست عباس جدا شد علم افتاد زمین نیمه شد تارک سقا به عمود آهنین بوسه زد نیزه به چشم پسر ام بنین مشک امید حرم پاره شد از نیزه کین شهادت حضرت ابالفضل علیه السلام تسلیت باد

خیمه‌ها آتش‌گرفته یا حسین عباس کو؟ آن علمداری‌ که می‌‌داد خیمه‌ها را پاس کو؟ آن‌که بوده بر حریم فاطمه حساس کو؟ شیر میدان قاتل این خصم بی‌احساس کو؟ شهادت حضرت ابالفضل علیه السلام...

دست عباسم ز کین در علقمه از تن جداست مادرم زهرا کنار علقمه در کربلاست این سپه سالار من افتاده از بر روی زمین مشک آبش پاره شد رخسار گلگونش ببین شهادت حضرت ابالفضل علیه السلام...

از نور ماهی علقمه باغ ارم شد ماهی که از داغش قد خورشید خم شد تا داستان عشق را با‌ خون نگارد چشم غیورش خون شد و دستش قلم شد شهادت حضرت ابالفضل علیه السلام تسلیت باد

رسید عمود، همین که سر قرار سرت عمود خیمه دل گشت سوگوار سرت چکید اشک شکاف سرت چنان بر مشک که اشک مشک درآمد به حال زار سرت شهادت حضرت ابالفضل علیه السلام تسلیت باد

پشت و پناه اهل بیتی یا اباالفضل  دلگرم نامت زینب کبراست عباس یک رکن عاشورا اگر نام حسین است  نام تو هم یک رکن عاشوراست عباس شهادت حضرت ابالفضل علیه السلام تسلیت باد

تا روز محشر پرچمت بالاست عباس مدیون کام خشک تو دریاست عباس گرچه به ظاهر مادرت ام‌البنین است اما به باطن مادرت زهراست عباس شهادت حضرت ابالفضل علیه السلام تسلیت باد

نامِ او آشناست، چون عزیزِ خداست ساقیِ کربلاست، حامیِ خیمه‌هاست به حسین مقتداست، عاشق و باوفاست به شهادت رضاست، کشته‌ی اشقیاست شهادت حضرت ابالفضل علیه السلام تسلیت باد

ام‌البنین عباسِ تو شَقّ القمر کرد پای حسینش سینه‌ی خود را سِپر کرد هر چند شد لب تشنه با دستِ بریده امّا اساسِ کفر را زیر و زبَر کرد شهادت حضرت ابالفضل علیه السلام تسلیت باد

پسر ‌ام‌البنین ‌یک تنه ‌غوغا ‌کردی قتلگاهی به لب علقمه برپا کردی مثل سلطان عرب حمله به اعدا کردی لب خشکیده خود فاتح دریا کردی شهادت حضرت ابالفضل علیه السلام تسلیت باد