دگر نباف پیرهن تازه فاطمه شد پنبه رشته های تو با داغ محسنت نه کوچه نه غلاف نه سیلی نه میخ در بیمار کرده است تـو را داغ محسنت شهادت حضرت فاطمه زهرا (س) تسلیت باد

ای همه ی دل خوشیم، ز داغ خود می کُشیم باغ بهارم فاطمه، دار و ندارم فاطمه ای همه ی دل خوشیم، ز داغ خود می کُشیم بود و نبودم فاطمه، یاس کبودم فاطمه شهادت حضرت فاطمه زهرا (س) تسلیت...

ماندم چگونه شام غمم را سحر کنم      فکری برای زینب خونین‌جگر کنم یادم  نبود بسکه سرم درد می‌گرفت    فکری برای کج  شدن میخِ در کنم شهادت حضرت فاطمه زهرا (س) تسلیت باد

ای کاش که تازیانه فرهنگ نبود           دیوار و در خانه هماهنگ نبود ای کاش زمانی‌که گلم سیلی خورد       در شهر مدینه کوچه‌ها تنگ نبود شهادت حضرت فاطمه زهرا (س) تسلیت باد

ای وای از این همه غم و بیدادی          ای کاش دلت را به دلم می‌دادی حالا که قباله‌ی فدک را بردند            ای کاش که از نفَس نمی اُفتادی شهادت حضرت فاطمه زهرا (س) تسلیت باد

ای کاش که غُصه، این دل زار نداشت     این خانه‌ی آتش زده مسمار نداشت سر درد گرفته  بود و می‌گفت حسن      ای کاش مدینه در و دیوار نداشت شهادت حضرت فاطمه زهرا (س) تسلیت باد

ای کاش در این مدینه شلاّق نبود      مأمورِ به صبر، صاحب باغ نبود ای کاش همان زمان که پهلوت شکست     میخِ درِ خانه، آنقدر داغ نبود شهادت حضرت فاطمه زهرا (س) تسلیت باد

بیمار علی قد کمانی دارد         احوال ضعیف و ناتوانی دارد در کوچه مگرچه برسرش آوردند رخساره‌ی تار و ارغوانی دارد شهادت حضرت فاطمه زهرا (س) تسلیت باد

در سینه‌ی خسته آه دارم       هم صحبتی همچو چاه دارم در خانه‌ام از بدِ حوادث           افسوس، چه قتلگاه دارم شهادت حضرت فاطمه زهرا (س) تسلیت باد

پژمرده گلی به باغ دارم        در سینه غم فراق دارم هم شِکوه ز مردمان این شهر    هم شِکوه ز میخ داغ دارم شهادت حضرت فاطمه زهرا (س) تسلیت باد