درین شب ها ز بس چشم انتظاری می‏برد زهرا پناه از شدّت غم ها، به زاری می‏برد زهرا! ز چشم اشک بار خود، نه تنها از منِ بی دل  که صبر و طاقت از ابر بهاری می‏برد زهرا شهادت حضرت فاطمه...

مگو حوران جنت را ز بازوی کبود خود خدا را، زآن که می‏ترسم شود جنت خراب امشب!  دلم شد آب از داغ تو، اشک از دیده جاری شد نشستم در میان آتش و هستم در آب امشب!  شهادت حضرت فاطمه...

نخواهد رفت از یاد، آن رخ نیلی که من دیدم به جان من مگو این قصه با ختمی مآب امشب! یتیمانت پریشانند از هجرانت ای زهرا! نمی‌‏آید به چشم زینب بی تاب، خواب امشب شهادت حضرت فاطمه...

به روی قبر زهرا گفت با چشم پر آب امشب: تو در زیر تراب و دیده گریان بوتراب امشب! تو و زین پس بهشت جاودان و وصل پیغمبر من و این سینۀ سوزان و این قلب کباب امشب! شهادت حضرت فاطمه...

پس از مادر چه تنها بود زینب امید قلب بابا بود زینب به سر می کرد وقتی چادرش را سر سجادۀ زهرا بود زینب شهادت حضرت فاطمه زهرا (س) تسلیت باد

نمودم روی خود مخفی ز مولا ز دشمن چون که سیلی خورده بودم اگر دشمن نمی شد سدّ راهم علی را من به خانه برده بودم  شهادت حضرت فاطمه زهرا (س) تسلیت باد

چنان از ضرب سیلی رفتم از هوش که راه خانه را گم کرده بودم مغیره گر نبود در آن کشاکش علی را من به خانه برده بودم شهادت حضرت فاطمه زهرا (س) تسلیت باد

من آن شاخه گل افسرده بودم که در نشکفتگی پژمرده بودم ز سوز سینه ام می نالم ای کاش که در پشت همان در مرده بودم شهادت حضرت فاطمه زهرا (س) تسلیت باد

من و این داغِ در تکرار مانده من و این آتش بیدارمانده مپرس از من چرا دلتنگ هستم دلم بین در و دیوار مانده  شهادت حضرت فاطمه زهرا (س) تسلیت باد

دوست دارم زینب من اشک چشمانم نبیند گه به نخلستان، و گاهی در دل صحرا! بگریم! دوست دارم چون که افتد بر یتیمانت نگاهم از غم امروزشان، وز غصۀ فردا بگریم شهادت حضرت فاطمه زهرا (س)...