شاعر برای فاطمیه کم می آورد هر بیت یک مصیبت اعظم می آورد قافیه هاش شال عزا بسته بر کمر در هر ردیف دستۀ ماتم می آورد شهادت حضرت فاطمه زهرا (س) تسلیت باد

حبل کین بر گردن حبل المتین افتاده است  لرزه بر عرش برین و رکن دین افتاده است کاش از مهدی بپرسم کای امام منتقم!  مادرت زهرا چرا روی زمین افتاده است؟! شهادت حضرت فاطمه زهرا (س)...

نرو ای همدم تنهایی بابا، مادر می شود بعد تو بابا تک و تنها، مادر چه مگر بر سر تو رفته در آن کوچه ی شوم پس از آن حادثه افتاده ای از پا، مادر شهادت حضرت فاطمه زهرا (س) تسلیت باد

مردم شهر چه ها بر جگرت آوردند  شعله بر سوختن بال و پرت آوردند دست سمت رخ همچون قمرت آوردند  گل یاسم چه بلایی به سرت آوردند شهادت حضرت فاطمه زهرا (س) تسلیت باد

سینه ی فاطمه گردید دگر خرد و خمیر دنده ی فاطمه با خاک زمین هموار است صورت مادر و پهلو و دو تا دستانش جلوه گاه اثر صحنه ی هر آزار است شهادت حضرت فاطمه زهرا (س) تسلیت باد

مادرم فاطمه یکبار دگر بیمار است او خودش گفت که از قاتل خود بیزار است رد خونِ به روی پیرهنش ای عالم یادگاری ز نوک میخ در و مسمار است شهادت حضرت فاطمه زهرا (س) تسلیت باد

مُزد رسالتِ پدرت دست کوچه بود اجرت کسی نداد به پیغمبر این چنین از جای جای پیرهنت تکه ای کم است شاید گرفته است به میخ در این چنین شهادت حضرت فاطمه زهرا (س) تسلیت باد

هرگز ندیده است کسی مادراین چنین یک بستری چنین و شکسته پر این چنین شهر مدینه هیچ کسی را چنین نزد جز تو نداشت شاخه ی نیلوفراین چنین شهادت حضرت فاطمه زهرا (س) تسلیت باد

مثل شما به پای حیدر زمان مانده ایم در فتنه ها همیشه اسمتان را خوانده ایم کاشکی میشد فدای تو پهلو و سینه ها در حسرت شلمچه، کربلای پنج مانده ایم شهادت حضرت فاطمه زهرا (س) تسلیت...

هر سینه زن غلامی از ایل و تبار توست دنبال آن ضریح گم شده در دیار توست قلب علی حسین و مجتبی بی قرار توست پس نجف و بقیع و کربلا هم مزار توست شهادت حضرت فاطمه زهرا (س) تسلیت باد