ای خوش‌ آن قوم‌ که در مکتب هفتاد و دو تن سر سپردند به فرمان تو یا ثارالله چشم تاریخ ندیده‌‌ست و نبیند دیگر به وفاداری یاران تو یا ثارالله شهادت امام حسین علیه السلام تسلیت باد

عالم به ماتم تو حسینیه‌ی غم است یعنی که فصل سوگ و عزا، فصل ماتم است از عرش تا به فرش تمام فرشتگان فریاد می‌زنند که ماه محّرم است شهادت امام حسین علیه السلام تسلیت باد

شوریده سری که شرح ایمان می‌کرد هفتاد و دو فصلِ سرخ عنوان می‌کرد با نای بریده نیز بر منبرِ نی تفسیر خجسته‌‌ای ز قرآن می‌کرد شهادت امام حسین علیه السلام تسلیت باد

تا گریه بر حسین تمنای خلقت است بین من و تمام ملائک رقابت است نزدیک می‌‌کند دل ما را به هم حسین این اشک روضه نیست، که عقد اخوت است شهادت امام حسین علیه السلام تسلیت باد

عشقِ تو در دو جهان غرق امیدم می‌کند چشمت از دیگر طبیبان ناامیدم می‌کند کنج هیئت، زیر پرچم، وعده‌ی دیدارِ ماست مادرت می‌آید و غرقِ امیدم می‌کند شهادت امام حسین علیه السلام تسلیت...

سر حسین که در طشتی از شراب افتاد  گمان کنم که به جانِ جهان عذاب افتاد سری که از روی نیزه زِ کربلا تا شام  هزار مرتبه بر خاک، با شتاب افتاد شهادت امام حسین علیه السلام تسلیت...

ای حسین ای به فدایت همه‌ی زندگیم پُر شد از گرد عزایت همه‌ی زندگیم گرچه قابل به نثار قدمت نیست ولی همچو گل ریخت به پایت همه‌ی زندگیم شهادت امام حسین علیه السلام تسلیت باد

ای وای عطش چه کرد آنجا با تو همسایه مگر نبود دریا با تو ای کاش به زیر تیغ خورشید، آن ظهر بودیم شریک تشنگی‌ها با تو شهادت امام حسین علیه السلام تسلیت باد

هفتاد و دو آیه تابناک افتاده‌‌ست هفتاد و دو لاله سینه‌‌چاک افتاده‌‌ست ای ماه بگو ستاره‌‌ها شرم کنند هفتاد و دو خورشید به خاک افتاده‌‌ست شهادت امام حسین علیه السلام تسلیت باد

چه کربلاست! که عالم به هوش می‌آید هنوز ناله‌ی زینب به گوش می‌آید چه موقفی‌ست؟ که برتر ز کعبه می‌‌دانند ملائکند، که اذن دخول می‌‍‌‌خوانند شهادت امام حسین علیه السلام تسلیت باد