شخصی مدتی طولانی، سهواً نمازهایش را قبل از وقت خوانده، آیا می‌تواند این نمازها را به‌عنوان قضا (هرکدام را برای روز قبل) در نظر بگیرد یا لازم است همه را قضا کند؟

از خواب بیدار شده، می‌بینم تا طلوع آفتاب وقت کمی باقی مانده لکن به علّت شکّ در زمان دقیق طلوع، اگر بقای وقت را استصحاب کرده و آخرین احتمال طلوع را در نظر بگیرم وقت کافی برای وضو و نماز کامل خواهم داشت....

کسی به تصور این‌که نمازش قضا شده، به نیّت قضا نماز خوانده، بعد فهمیده که ادا بوده؛ آیا باید نمازش را دوباره بخواند؟

شخصی با یقین به قضا شدن نماز، نمازش را به نیّت ادا شروع کرده و بعد متوجه شده که به اندازۀ یک رکعت یا بیشتر وقت داشته است؛ آیا نمازش صحیح است؟

اگر وسط نماز، متوجه شویم که وقت نماز گذشته، وظیفه چیست؟

اگر کسی به خیال این که فقط به ‌اندازۀ خواندن نماز عصر وقت باقی است، نماز عصر را بخواند و بعد از آن، نماز ظهر را نیز تمام کند و خورشید هنوز غروب نکرده باشد؛ نماز عصرش چه حکمی دارد؟

آیا نمازی که مقداری از آن خارج از وقت خوانده شود را باید قضا کرد؟

اگر در حین نماز متوجه شویم که اذان تازه شروع شده وظیفه چیست؟

اگر کسی در اثنای نماز شک کند که وقت نماز شده یا نه، نمازش چه حکمی دارد؟

کسی که نزدیک طلوع آفتاب بیدار شده ولی مضطر به تخلی است و می‌داند که بعد از آن، آفتاب طلوع می‌کند چه وظیفه‌ای دارد؟