در خاکِ غربت خفتی و از غصه هایت<br /> یک بغضِ باران خیز ... در جانِ زمین است<br /> هر چند قبرت خاکی است امّا یقیناً<br /> هر ذره از خاکِ تو جنّت آفرین است<br /> شهادت امام باقر علیه السلام تسلیت باد

باقر آل پیمبر می دهد جان<br /> در عزایش فاطمه شد دیده گریان<br /> زهر کینه زد شرر بر حاصل او<br /> زین زهر آلوده گشته مقتل او<br /> <br /> شهادت امام باقر علیه السلام تسلیت باد

از گلو ناله ی مرغ سحری افتاده<br /> پی آن ناله دل دربه‌دری افتاده<br /> پسری دید که از زینِ بِه زهر آغشته<br /> گوشه ی حجره دوباره پدری افتاده<br /> شهادت امام باقر علیه السلام تسلیت باد

وسط حجره تنش روی زمین افتاده<br /> بین گرداب بلا فرض خطر معلوم است<br /> باقر آل پیمبر بدنش می لرزد<br /> در شب حادثه ای تلخ سحر معلوم است<br /> شهادت امام باقر علیه السلام تسلیت باد

صورتی زرد شده، وقت سفر معلوم است<br /> آتش سینه ای از دیده ی تر معلوم است<br /> به خودش روی زمین مثل پدر می پیچد<br /> از همین صحنه غم زهر و جگر معلوم است<br /> شهادت امام باقر علیه السلام تسلیت باد

او که ز نسل هم حسین و هم حسن بود<br /> مانند اجدادش غریب اندر وطن بود<br /> او وارث لبهاى خشک و چوب خورده است<br /> با عمه‏ اش منزل به منزل ره سپرده است<br /> شهادت امام باقر علیه السلام تسلیت باد

ای یادگار تیره ی مردان راستین<br /> ای شاه بیت پنجم غم نامه ی امین<br /> پروردگار درد، خداوند اشک و آه<br /> ای ماهِ خاک خورده تنِ آسمان نشین<br /> شهادت امام باقر علیه السلام تسلیت باد

سوخت عمری دلت ز زهر هشام<br /> تا که کار تو زهر کرد تمام<br /> بود سوزنده تر تو را از زهر<br /> داغ کرببلا و کوفه و شام<br /> تا که بنمود زهر شعله ورت<br /> خاطراتش نرفت از نظرت<br /> شهادت امام...

باز روزی ما غم است آقا<br /> اشک با دیده محرم است آقا<br /> فرصت گریه با امام زمان<br /> باز امشب فراهم است آقا<br /> شهادت امام باقر علیه السلام تسلیت باد

می باشد ای وجه خدا، خاک تو بر چشمان من<br /> بر قلب ما یا سیدی، آتش زده سوز غمت<br /> مسموم کینه گشته ای، گریم به یاد ماتمت<br /> فرمانروای عالمین، ای بر نبی نور دو عین<br /> شهادت امام باقر علیه السلام...