می گفت به کوفه خبر از ذکر و دعا نیست<br /> جز درهم و دینار کسی فکر خدا نیست<br /> وقتی که زمین خورد از آن بام دمی گفت<br /> یک ذره صفا نیست دلی را که وفا نیست<br /> شهادت حضرت مسلم علیه السلام تسلیت...

یا حسین ببین شده مقتلم دارالعماره<br /> یا حسین شد بدنم ز ظلمشان پاره پاره<br /> دو دست من به کوچه بسته شد<br /> اعضای من زهم گسسته شد<br /> شهادت حضرت مسلم علیه السلام تسلیت باد

بر یارهایِ مختصرت گریه می کنم<br /> چون هست آخرین سفرت گریه می کنم<br /> رفته ست پیکرم سرِ دارالاماره و<br /> خون می شود چنین جگرت؛ گریه می کنم<br /> شهادت حضرت مسلم علیه السلام تسلیت باد

پسرفاطمه افتاده ز پا یاور تو<br /> پیکرم باد به قربان سر و پیکر تو<br /> با تو این قدر بگویم که دگر کوفه میا<br /> می زند موج؛ دورویی، نشود باور تو<br /> شهادت حضرت مسلم علیه السلام تسلیت باد

در کوچه های کوفه غریبانه می روم<br /> بودم شهیر شهر و چه بیگانه می روم<br /> دارم به دل ملامت و هستم به زیر دِین<br /> دلواپسم برای امیر جنان حسین<br /> شهادت حضرت مسلم علیه السلام تسلیت باد

سر به دار عشقم سر را فدایت می کنم<br /> بین کوفه هستم و آقا صدایت می کنم<br /> کودکان من فدای  کودک و طفل رباب<br /> ذکرشان با کام عطشان یاحسین شد آب آب<br /> شهادت حضرت مسلم علیه السلام تسلیت باد

فلک جنگید تا مهمان بمیرد<br /> شبیه ابرها  گریان بمیرد<br /> تمام کاسه های آب خون شد<br /> خدا می خواست... او عطشان بمیرد<br /> شهادت حضرت مسلم علیه السلام تسلیت باد

میان واژه ها تردید آمد<br /> مصیبت نامه‌ی تهدید آمد<br /> غروبی روی بام شهر کوفه<br /> صدای گریه‌ی خورشید آمد<br /> شهادت حضرت مسلم علیه السلام تسلیت باد

مسلم نماز خود را با آه و ناله می خواند<br /> دامان سبز مسلم با گریه پُر گوهر شد<br /> فطرس ز داغ هجرش سوزد چه عاشقانه<br /> آتش گرفته عالم از غم چو باخبر شد<br /> شهادت حضرت مسلم علیه السلام تسلیت...

چون کوفه کس ندیده مهمان‌ستیز و قاتل<br /> مهمان شهر کوفه در کوچه در به در شد<br /> مهمان حبیب حق است، مهمان کشی روا نیست<br /> اما غریب کوفه، در کوفه جان به سر شد<br /> شهادت حضرت مسلم علیه السلام...