اما ملت ما ایستاده است و باز هم می ایستد. ملت ایران قدر این آزادی و قدر این حضور مردمی و قدر این اختیار مردمی را باید خیلی بداند؛ همه ما باید قدر بدانیم

آزادی و دموکراسی یی که انقلاب به ما داد، حتی در دوران مصدق هم - که دوران نسبتا آزاد و به قول خودشان دموکراسی بود - به هیچ وجه نبود.

در از انتخابات یکی از میدان های مهم همبستگی است. دربارهی انتخابات حرف زدیم، همه حرف زدند و تا وقت انتخابات هم باز هرچه لازم باشد، عرض خواهیم کرد. آنچه مهم است، این است که مردم در این میدان گزینش، همبستگی...

می گویند ما یک کشور استبدادزده هستیم، ما در نیمه ی راه دموکراسی هستیم، ما یک ملت نابالغ هستیم؛ نخیر، این حرف ها غلط است.

اگر شخص متدین باشد، بیشتر هم خواهند گفت. آنها معتقدند که مردم سالاری، مردم سالاری سکولاریزه شده است؛ باید حتما از دین جدا شود تا اسمش را مردم سالاری بگذارند

باید به مسؤولان احراز صلاحیت ها توصیه کنیم که با دید صد درصد قانونی و بدون هیچ ملاحظه از هیچ طرف نگاه کنند. این، چیزی است که بنده همیشه توصیه می کنم

دشمنان ما می خواهند اصلا انتخابات برگزار نشود. چرا؟ برای این که بتوانند شاهدی بیاورند که در ایران مردم سالاری و دموکراسی نیست.

ملتی به موفقیت دست پیدا می کند که از اراده و عزم راسخ خود کم نگذارد و بتواند با قدرت تمام و با وحدت کلمه این راه را طی کند. چنین ملتی پیروز است

با پشتوانه آراء مردمی باید دولتی سرکار بیاید که با قدرت گره ها را باز کند و کارهای بزرگ را انجام دهد؛ کارهایی که در نیمه راه است و باید با تلاش مضاعف و با جد و جهد به نتیجه برسد

اصلح کسی است که هم به ترقی و پیشرفت کشور و توسعه اقتصادی و غیراقتصادی بیندیشد؛ هم زیر توهمات مربوط به توسعه، آن چنان محو و مات نشود که از یاد قشرهای مظلوم و ضعیف غافل بماند.