مسیر جاری :
پیوند حدیث و تاریخ
درباره پیوند حدیث و تاریخنگاری در قلمرو تمدن اسلامی، دو محور اصلی وجود دارد: نخست تأثیر نحوه نقل و روایت حدیث و تدوین کتابهای حدیثی بر شیوه نقل و تدوین کتابهای تاریخی ؛ دوم، تلقی حدیث بهمثابه منبعی...
پیوند حدیث و تصوف و عرفان
عرفان و تصوف اسلامی ، همچون دیگر علوم اسلامی ، ریشه در قرآن و حدیث دارد، گرچه در ادامه حیات خود از فرهنگها و ادیان دیگر نیز استفاده کرده است.
پیوند حدیث و فلسفه
اگر چه خاستگاه و قالب و مسائل فلسفه اسلامی ، در اصل، همان فلسفه ارسطویی و نوافلاطونی و دیگر مکتبهای فلسفی یونانی و یونانیمآب بوده است، اما به اعتقاد شماری از فلاسفه مسلمان و نیز تاریخنگاران فلسفه اسلامی،...
پیوند حدیث و علم اخلاق
خش معتنابهی از احادیث پیامبر صلیاللّهعلیهوآلهوسلم و اهلبیت علیهمالسلام مطالب اخلاقی است، حتی براساس حدیثی مشهور در بین اهلسنت و شیعه، پیامبر اکرم مبعوث شدن خود را به پیامبری به منظور تکمیل مکارم...
پیوندِ حدیث و علم کلام
علم کلام بر پایه آیات و احادیث اعتقادی تکوین یافته است و محدّثان در شکلگیری آن تأثیر بسزایی داشتهاند، چنانکه بسیاری از کسانی را که امروزه از پایهگذاران علم کلام اسلامی میدانند (مانند حسن بصری و هشام...
پیوند حدیث و تفسیر
اولین نوع تفسیر، تفسیر مأثور بوده است و راویان و محدّثان نخستین کسانی بودند که به نقل احادیثی در تفسیر قرآن پرداختند، بدین ترتیب، شکلگیری علم تفسیر با تاریخ تدوین حدیث پیوند یافته است.
حدیث به مثابه مبین قرآن
عالمان مسلمان همواره از حدیث (سنّت) به عنوان مبین قرآن یاد کردهاند، چنان که سنّت را، همچون قرآن، وحیِ فروفرستاده از طریق جبرئیل دانستهاند که قرآن را تفسیر میکند و حتی برخی نیاز قرآن به سنّت را بیش از...
روایت و سنّت در فهم دین
درباره جایگاه حدیث نسبت به قرآن، از جنبههای گوناگونی بحث شده است و در مجموع سه دیدگاه در این زمینه وجود دارد: حجیت توأمانقرآن و حدیث؛ حجیت حدیث و حجیت نداشتن ظواهر قرآن ؛ و حجیت قرآن و نفی حجیت حدیث.
روایت و سنّت در فهم دین
درباره جایگاه حدیث نسبت به قرآن، از جنبههای گوناگونی بحث شده است و در مجموع سه دیدگاه در این زمینه وجود دارد: حجیت توأمانقرآن و حدیث؛ حجیت حدیث و حجیت نداشتن ظواهر قرآن ؛ و حجیت قرآن و نفی حجیت حدیث.
واژه شناسیِ حدیث
حدیث در لغت به معنای چیز تازه، ضد قدیم و مطلق کلام و خبر است، خواه کم باشد خواه زیاد و به تعریف جامعتر، هر سخنی است که انسان از طریق شنیدن یا وحی، در خواب یا بیداری، با آن مواجه شود.