به عقیده بسیاری از کارشناسان، وی را می توان بزرگترین سراینده پارسی‌گو دانست .

ابوالقاسم فردوسی توسی، شاعر حماسه سرای ایرانی است که در سال ۳۲۹ هجری قمری در توس خراسان متولد شد و در سال ۴۱۶ هجری قمری در گذشت.

این آرامگاه در ۲۸ کیلومتری غرب روستای پاژ، زادگاه فردوسی قرار دارد و از 12 فروردین سال 1342 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

آرامگاه فردوسی، مکانی است که خاکش پیکر حکیم ابوالقاسم فردوسی را به آغوش کشیده و تا به امروز یاد این شاعر را برای مان جاوید نگاه داشته است.

مقبره یکی دیگر از شعرای کشورمان، اخوان ثالث، نیز در باغ این آرامگاه قرار دارد.

این شاعر گرانقدر توانست با تلاش بی پایان خود قدم مهمی را در حفظ زبان پارسی بردارد.

درآغاز ارنست امیل هرتسفلد، باستان‌شناس آلمانی، مأمور طراحی نقشهٔ آرامگاه شد

چنان‌که مشهور است، پیکر فردوسی را به دلیل شیعه بودن فردوسی به گورستان راه ندادند

احمدوندی با بیان اینکه سروده معروف «چو ایران نباشد تن من مباد» از فردوسی نیست، معتقد است: طبق نوشته بهار این ابیات به همراه چهار بیت دیگر، نخستین‌بار در مجله آینده به مدیریت محمود افشار در آذرماه ۱۳۲۳...

دومین جلسه سلسله گفتارهای هنر حماسی در سالن اشراق حوزه هنری خراسان رضوی با موضوع «بازتولید حکمت فردوسی در فرایند فرهنگ ایرانی» با حضور دکتر ابراهیم فیاض عضو هیأت علمی دانشگاه تهران، جامعه‌شناس، مردم‌شناس...