السلام علیک یا اباعبدالله

بنازم آنکه دائم گفـتـگوی کــــربـــــلا دارد/ دلی چون جابر اندر جستجوی کربلا دارد/ به یاد کاروان اربــعـیـنـی با گریه می‌گوید/ همی بوسم خاکی را که بوی کربلا دارد

کار دستم داد آخر قلب ناپاکم ، حسین (ع) / اربعین ، پای پیاده ، رفت از دستم که رفت ...

قد قامت العزاء و حیّ علی الحسین / آوای اربعین تو کم کم رسد به گوش

بی حسین بن علی احساس پیری می کنم/ نی که پیری بلکه احساس حقیری می کنم/ گفت سائل از چه رو محکم به سینه می زنی؟/ گفتم از آینه ی دل گردگیری می کنم

بیقرار توام آنگونه که خودمیدانی/و ز چشمم غم دلتنگی من میخوانی/بی تو احوال دل غمزده بی سامان است/مثل بیدی وسط نیمه شبی طوفانی/اربعین هم نرسیدم به تو اما آقا /"بُعد منزل نبُوَد در سفر روحانی"/ ازهمین فاصله...

مرغ دلم به عشق شما پر کشیده است/ تا آسمان کرببلاتان پریده است/ من آمدم برای شما نوکری کنم/ من را خدا برای همین آفریده است

با پای پیاده می‌روم کرب و بلا... در هر قدمی ثواب حج دارم من

حـسین‌جان،‎اربعـین کرب‌و‌بلای ‎همـ‌ه را امـضا کـ‌ن / ‎این گدا بهر زیارت ‎نگران اسـت حسین

چه شود فرصت دیدار به ما هم بدهند؟/ فیض هم صحبتی یار به ما هم بدهند؟/ آن قدر بر در این خانه گدا می مانیم/ لقب نوکر دربار به ما هم بدهند