وقتی که آسمان نجف پر ستاره شد<br /> بر قبر نوح بُهت زده در نظاره شد<br /> آدم برای دیدن حیدر شتاب داشت<br /> تابوت روی دوش ملائک سواره شد<br /> شهادت امام علی علیه السلام تسلیت باد

آن قلافی که به کوچه بازوی زهرا شکست<br /> تیغ آن محراب کوفه فرق حیدر را شکست<br /> درد پنهان علی امشب مداوا می شود<br /> با رُخی غرق به خون مهمان زهرا می شود<br /> شهادت امام علی علیه السلام تسلیت...

امشب سیاه، خیمۀ هفت آسمان شده<br /> آثار مرگ در رخ مولا عیان شده<br /> امشب طبیب هم به علی گریه میکند<br /> تنها نه اشک دیدۀ زینب روان شده<br /> شهادت امام علی علیه السلام تسلیت باد

جان با هیجان گِرد سرش می‌گردید<br /> پروانه‌ی دل دور و برش می‌گردید<br /> در عمرِ کمِ زمامداریِ علی<br /> اسلام، به گِرد محورش می‌گردید<br /> شهادت امام علی علیه السلام تسلیت باد

اگرچه زخم سرش را تمام می دیدند<br /> ولی ز زخم عمیق دلش نپرسیدند<br /> کسی نخواست بپرسد چرا سرش بشکافت<br /> اگرچه مردم بی درد کوفه می دیدند<br /> شهادت امام علی علیه السلام تسلیت باد

مسجد و محراب شهر گشته به غم مبتلا<br /> ماذنه دارد نوا  قد قتل المرتضی<br /> در دل هفت آسمان می‌شنوم این نوا<br /> صوت حزینی که خواند قد قتل المرتضی<br /> شهادت امام علی علیه السلام تسلیت باد

به مسجد می‌رود معنا کند روح عبادت را<br /> به مسجد می‌برد با خود علی امشب شهادت را<br /> دلیل محکمی دارد اگر در داخل محراب<br /> فرادا می‌کند در سجده‌ی دوم جماعت را<br /> شهادت امام علی علیه السلام...

یک عمر زخمی بر جگر از دشمنان داشت<br /> یک شب فقط زخم سرش محسوس گشته<br /> عمری علی از داغ زهرای جوان سوخت<br /> او قُصه دارِ عصمت و ناموس گشته<br /> شهادت امام علی علیه السلام تسلیت باد

شهر کوفه از نوا افتاده ام<br /> کن تماشا من ز پا افتاده ام<br /> اینکه من از عالمی تنهاترم<br /> اولین مظلوم عالم حیدرم<br /> شهادت امام علی علیه السلام تسلیت باد

میرود سوی مسجد علی جان<br /> قلب زینب شد امشب پریشان<br /> میرود تا وصال عزیزش<br /> تا  شود راحت از درد هجران<br /> شهادت امام علی علیه السلام تسلیت باد