آن قدر آزاد است از هر قید و بندی<br /> حتی به کهنه پیرهن هم تن نداده‌‌ست<br /> یک روز روی شانه‌ی پیغمبر، اکنون<br /> بر روی نیزه باز در اوج ایستاده‌‌ست<br /> دارد همین که سایه‌‌اش را از سر نی<br /> باور...

دیدی اگر میان هیاهوی تشنگی<br /> طفلی و لب‌‌به‌‌هم‌‌زدنی! فَابکِ لِلحُسَین<br /> لب‌تشنه جان سپرد اگر عاشقی غریب<br /> یا روی خاک ماند تنی فَابکِ لِلحُسَین<br /> شهادت امام حسین علیه السلام تسلیت باد

در فصل تو برگ و بار دارد دل ما<br /> خاصیّت نو‌بهار دارد دل ما<br /> آیینه که حیران نشود آینه نیست<br /> با داغ تو اعتبار دارد دل ما<br /> شهادت امام حسین علیه السلام تسلیت باد

بی خون تو گل، رنگ بهاران نگرفت<br /> این بادیه بوی سبزه‌‌زاران نگرفت<br /> کی نغمه‌گر زمانه در پرده‌ی داغ<br /> از تشنگی تو خواند و باران نگرفت؟<br /> شهادت امام حسین علیه السلام تسلیت باد

آن قدر عاشقانه به معراج رفته بود<br /> آن قدر عاشقانه که سر در بدن نداشت<br /> خورشیدِ شعله‌‌ور شده بر روی نیزه‌‌ها<br /> کنج تنور رفتن و افروختن نداشت<br /> هر کس شنید غربت او را سؤال کرد<br /> بعد...

با گفتنِ «رضاً بِقَضائِک» به قتلگاه<br /> شد متّحد رضای خدا با رضای تو<br /> تا با نماز خوف تو گردد قبول حق<br /> شد سجده‌گاه اهل یقین خاک پای تو<br /> شهادت امام حسین علیه السلام تسلیت باد

ای هزار آینه حیران تو یا ثارالله<br /> صبح سر زد ز گریبان تو یا ثارالله ...<br /> عجبی نیست اگر از سر جان برخیزد<br /> هر که زد دست به دامان تو یا ثارالله<br /> شهادت امام حسین علیه السلام تسلیت باد

ای کاش مردم از تو حاجت می‌‌گرفتند<br /> از حالت چشمت بشارت می‌‌گرفتند<br /> باید به جای بردن انگشتر از دست<br /> از فیض انگشتت اشارت می‌‌گرفتند<br /> شهادت امام حسین علیه السلام تسلیت باد

خون، دیده‌‌ها چگونه نگرید بر آن شهید<br /> کز خون به پیکرش کفنِ لعل‌فام بود ...<br /> آن خضرِ اهل‌‌بیت به صحرای کربلا<br /> نوشید آب تیغ، ز بس تشنه‌‌کام بود<br /> شهادت امام حسین علیه السلام تسلیت...

ساکن نمی‌‌شود نفس ناتوان من<br /> زین دِشنه‌‌ها که بر لب خاموش می‌‌زند<br /> گویا به یاد تشنه‌‌لب کربلا، حسین<br /> توفان شیونی ز لبم جوش می‌‌زند<br /> تنها نه من، که بر لب جبرییل، نوحه‌‌هاست<br /> گویا...