کمال­ گرایان؛ به­ تعویق انداختن کارها و  مسئولیت‌ها

به تعویق انداختن کارها، سبب افزایش سطوح استرس در کمال­ گرایان خواهد شد.
 

چکیده : تأخیر در انجام یک کار سبب سلب مسئولیت از شما نمی‌شود. هرچند به نظر می­ رسد انجام ندادن یک کار بهتر از ترس از شکست است؛ اما باید بدانیم تأخیر در انجام امور، رفتاری است که احساس شکست را تشدید می‌کند و سبب خلق یک چرخه معیوب در زندگی فرد می‌شود.

تعداد کلمات 853 /  تخمین زمان مطالعه 4 دقیقه

به تعویق انداختن کارها و مسولیت‌ها رفتاری است که بسیاری از ما با آن آشنا هستیم، افراد زیادی هستند که با به تاخیرانداختن اموری که بالاخره باید انجام شود سبب رنجش اطرافیانشان می‌شوند، چه‌بسا رنجشی که خود فرد از بابت این تأخیر متحمل می‌شود بیش از رنجی باشد که بر دیگران وارد می‌آید. فردی را تصور کنید که پیگیری برای دریافت مدارک تحصیلی‌اش را ده سال به تعویق است و اکنون‌که شرایط کاری او را وادار کرده با این تأخیر روبرو شود، با فرآیند پیچیده اداری روبرو شده است که هیچ‌یک از همکلاسانش آن را تجربه نکرده‌اند. به تعویق تنها یک کاهلی ساده نیست بلکه قضیه‌ای کاملاً پیچیده است و شامل احساسات، نگرش‌ها و باورهایی می‌شود که حتی ممکن است از آن‌ها آگاه نباشیم.
 

به تعویق انداختن به دو دلیل، به‌طور معناداری سبب افزایش سطوح استرس خواهد شد:
مهم‌ترین آن این است که تأخیر در انجام یک کار سبب سلب مسولیت از شما نمی‌شود و در نهایت باید وظیفه‌تان را انجام دهید، اما ازآنجایی‌که تأخیر در انجام امور سبب از دست رفتن زمان می‌شود برای انجام تکلیفتان زمان کمتری خواهید داشت و مسلم است که در نهایت فشار بیشتری بر شما وارد می‌آید.
دلیل دیگر این است که وقتی شما چیزی را نادیده می‌گیرید ناپدید نمی‌شود، بلکه همراه شما در زمینه ذهن و زندگی تان می‌ماند، مانند یک تکه ابر معلق بالای سرتان، مانند یک سایه که با شما حرکت می‌کند و سنگینی آن شما را میازارد و شما آن را با خود حمل می‌کنید. هرگز آرامش نخواهید داشت؛ زیرا هرکجا که می‌روید حتی در زمان استراحت و شادمانی سنگینی کارهای معوقه‌تان را حس می‌کنید و این وضعیت بر احساسات شما تأثیر منفی خواهد داشت.
 

دلایل زیادی وجود دارد که کارمان را به تعویق می‌اندازیم؛ ممکن است که ما تصورات زیادی در ذهنمان داشته باشیم که باعث احساس آشفتگی، بی‌علاقگی به کار، مقاومت، ترس از کار، ترس از شکست، احساس خستگی، بیماری یا گیج شدن توسط وظایف دیگر می‌شود. اگرچه برای بسیاری از ما  به تعویق انداختن، با ترس از به‌اندازه کافی خوب نبودن همراه است و ظاهراً انجام ندادن یک کار بهتر از ترس از شکست است؛ اما باید بدانیم تأخیر در انجام امور رفتاری است که احساس شکست را تشدید می‌کند و سبب خلق یک چرخه معیوب در زندگی فرد می‌شود.

آیا با مسائل زیر مواجه بوده‌اید:
- اولویت‌بندی مشکل: نگرانی‌های افراد سبب ایجاد مشکل در اولویت‌بندی و تصمیم‌گیری می‌شوند، زیرا نگرانی سبب می‌شود تمام امور را مهم قلمداد کنیم. اغلب زمانی که نمی‌توانیم اولویت مشخصی جهت انجام کارهایمان داشته باشیم همه آن‌ها را رها می‌کنیم. گاهی نیز برای طبقه‌بندی تکالیفمان، از بی‌اهمیت‌ترین و ساده‌ترین آن‌ها آغاز می‌کنیم و در نهایت سبب اتلاف وقت برای انجام امور بی‌اهمیت و پتانسیل کاری کمتر می‌شویم. جالب است برخی از ما زمانی که درگیر انجام تکلیفی مهم هستیم برای خودمان کارهای جانبی فراوانی می‌تراشیم تا با مسولیت اصلی‌مان روبرو نشویم، به یاد دارم روزهایی که به شدت درگیر پروژه‌ای تحقیقاتی بودم که از اهمیت بالایی برخوردار بود بیش از هر زمان دیگر آشپزی می‌کردم و به نظافت خانه می‌پرداختم. به‌هرروی تعویق انداختن در سطوح متفاوت شما را عقب خواهد انداخت و مسائل قابل حل تان را به مسائل بحرانی تبدیل خواهد کرد.

 - بی تصمیمی: اغلب کمال‌گرایان روزی به جایی می‌رسند که احساس می‌کنند ثابت، ساکن و بی‌حرکت‌اند. همانند خرگوش در تور، قادر نخواهند بود توانایی‌های حقیقی‌شان را به‌کارگیرند. تمرکز بیش از حد روی جزئیات برای این‌که همه چیز درست باشد و به بهترین نحو انجام شود سبب گیجی و بی تصمیمی می‌شود.

 - درخواست کمک: تا هنگامی که ما در مورد برداشت و دیدگاه دیگران نسبت به خود نگران هستیم درخواست کمک برایمان مشکل خواهد بود. آیا تابه‌حال در جلسه‌ای با مقامات ارشد بوده‌اید که آنان درخواست کاری مانند نوشتن یک گزارش با حل یک مشکل و یا ارائه دادن ارقام برای یک پروژه نهایی را از شما داشته باشند؟ اگر یک قسمت کلیدی از آن کار را متوجه نشدید یا نیاز به کمک داشتید چه می‌کنید؟ چقدر برایتان سخت است که درخواست کمک کنید؟ بسیاری از ما وقت زیادی را صرف می‌کنیم تا کاری را که بلد نیستیم و یا خارج از توانمان است بدون گرفتن کمک از دیگران انجام دهیم، ما از دیگران کمک نمی‌خواهیم زیرا نگرانیم مبادا ناتوان و نادان به نظر بیاییم و سال‌های زیادی از زندگیمان را برای حل کردن کارهایی که در توانمان نیست می‌گذرانیم. در حالی که مدیران برجسته و افراد موفق به راحتی سؤال می‌پرسند، گاهی اساتیدی را دیده‌ام که به راحتی درباره پیش‌پا افتاده‌ ترین مسائل ممکن مانند طریقه استفاده از تلفن همراه هوشمند از شاگردانشان کمک خواسته‌اند.

منبع: کتاب «کمال‌گرایی»
نویسنده: زهرا سادات حاجی و دیگران