اوتیسم چیست؟
نويسنده: فرشته ولی زاده
اوتیسم (Autism) نوعی اختلال رشدی است كه با رفتارهای ارتباطی، كلامی غیر طبیعی مشخص می شود. علائم این اختلال در سال های اول عمر بروز می كندو علت اصلی آن ناشناخته است. این اختلال در پسران شایع تر از دختران است. وضعیت اقتصادی، اجتماعی، سبك زندگی و سطح تحصیلات والدین نقشی در بروز اوتیسم ندارد. این اختلال بر رشد طبیعی مغز در حیطه تعاملات اجتماعی و مهارت های ارتباطی تأثیر می گذارد. كودكان و بزرگسالان مبتلا به اوتیسم در ارتباطات كلامی و غیر كلامی، تعاملات اجتماعی و فعالیت های مربوط به بازی، مشكل دارند. این اختلال ارتباط با دیگران و دنیای خارج را برای آنان دشوار می سازد. در بعضی موارد رفتارهای خود آزارانه و پرخاشگری نیز دیده می شود. در این افراد حركات تكراری (دست زدن، پریدن) پاسخ های غیر معمول به افراد، دلبستگی به اشیا و یا مقاومت در مقابل تغییر نیز دیده می شود و ممكن است در حواس پنجگانه (بینایی، شنوایی، لامسه، بویایی و چشایی) نیز حساسیت های غیر معمول نشان دهند. هسته مركزی اختلال در اوتیسم، اختلال در ارتباط است.
50 % از كودكان اوتیستیك قادر نیستند از زبان به عنوان وسیله اصلی برقراری ارتباط با سایرین استفاده نمایند. عدم به كار بردن ضمیر "من" از ویژگی های كلامی این كودكان است. از مسائل دیگر تكلمی، تكرار كلمات و جملات اطرافیان است.
نكات عمده ای كه تفاوت میان اختلالات را بیان می كنند عبارت اند از:
اختلال اوتیستیك:
ارتباط، تعامل اجتماعی و بازی تخیلی به طور مشخص آسیب دیده است. علائق، فعالیت ها و رفتارهای تكراری دیده می شود. اختلال در سه سال اول زندگی شروع می شود.
اختلال آسپرگر:
با آسیب در تعاملات اجتماعی و وجود فعالیت ها و علائق محدود مشخص می گردد. علائم بالینی كلی كه نشان دهنده تأخیر در زبان باشد وجود ندارد یعنی در حقیقت مبتلایان مشكلات تكلمی كمتری دارند. هوش طبیعی و یا بالاتر از طبیعی است.
اختلال رت:
اختلال پیش رونده ای است كه فقط در دختران دیده می شود. ابتدا مراحل رشد طبیعی است ولی بعد مهارت های به دست آمده قبلی و استفاده هدف دار از دست ها را از دست می دهند و به جای آن حركات تكرار شونده دست ایجاد می شود كه بین سنین1-4 سالگی شروع می شود.
اختلال فرو پاشنده دوران كودكی:
رشد حداقل در دو سال اول زندگی طبیعی است. از دست دادن جدی مهارت هایی كه قبلاً داشته است مشاهده می شود.
اختلال نافذ رشد غیر اختصاصی:
به تنهایی علائم مشخص هیچیك از اختلالات بالا را ندارد و نمی توان آنرا جزو یكی از طبقه بندی های فوق الذكر جای داد.
اوتیسم یك بیماری روانی نیست؛كودكان مبتلا به اوتیسم كودكان سركشی نیستند كه خود رفتارهایشان را انتخاب كرده باشند. اوتیسم به دلیل داشتن والدین بد ایجاد نمی گردد، به علاوه هیچ عامل روان شناختی خاصی در خصوص تأخیر رشد كودك شناخته نشده است.
• اصرار به یكسانی داشته و در مقابل تغییر مقاوم هستند.
• مشكلات شدید تكلمی دارند.
• در بیان نیازها مشكل دارند و از اشارات و حركات به جای كلمات استفاده می كنند.
• اغلب از ضمایر استفاده معكوس می كنند، به جای استفاده از " من" از " تو" استفاده می كنند.
• كلمات و یا جملات دیگران را تكرار می كنند.
• خنده و گریه بی دلیل دارند و یا بدون علت مشخص نگران و مضطرب می شوند.
• قشقرق به پا می كنند و به دلایلی كه برای دیگران آشكار نیست شدیداً پریشان می شوند.
• قادر نیستند با دیگران رابطه برقرار كنند.
• دوست ندارند در آغوش گرفته شوند و یا دیگران را در بغل گیرند.
• تماس چشمی ندارند یا تماس چشمی آنها اندك است.
• به روش آموزش معمول پاسخ نمی دهند.
• با اسباب بازی، درست بازی نمی كنند.
• چرخیدن و تاب خوردن را خیلی دوست دارند.
• احساس درد كمتر یا بیشتر از حد دارند.
• از خطرات نمی ترسند.
• پر تحرك یا كم تحرك هستند.
• به صحبتها و یا صداها پاسخ نمی دهند به طوری كه به نظر می آید ناشنوا هستند اگر چه حس شنوایی سالم است.
• 70 % كودكان مبتلا به اوتیسم، ناتوانی هوشی دارند.
فرزند است. با توكل به خداوند بزرگ با در نظر گرفتن توانایی های فرزند خود و با دلگرمی هر چه بیشتر در كنار آموزگاران با همراهی همه افراد خانواده، نقایص كودك خود از قبیل مشكلات حسی، جسمی، حركتی و ذهنی را بشناسیم و با قرار گرفتن كودك در جایگاه مناسب موافقت نماییم تا شاهد پیشرفت هرچه بیشتر او باشیم.
نیمه بینا: كاملاً مشخص است.
كم بینا: اشخاصی كه حتی با اصلاح چشم با وسایل كمكی نیز با مشكل مواجه هستند. نابینایان می توانند از باقی مانده بینایی خود استفاده نمایند. فقط 20% آنان نابینای مطلق هستند.
نابینای آموزشی: فردی است كه قادر به استفاده از بینایی نیست و بر حواسی مانند شنوایی و لامسه تكیه می كند و باید از آموزش خاص هماهنگ با استفاده از حواس دیگر برای یادگیری استفاده كند.
منبع: باشگاه اندیشه
50 % از كودكان اوتیستیك قادر نیستند از زبان به عنوان وسیله اصلی برقراری ارتباط با سایرین استفاده نمایند. عدم به كار بردن ضمیر "من" از ویژگی های كلامی این كودكان است. از مسائل دیگر تكلمی، تكرار كلمات و جملات اطرافیان است.
انواع اختلالات نافذ رشد چیست؟
نكات عمده ای كه تفاوت میان اختلالات را بیان می كنند عبارت اند از:
اختلال اوتیستیك:
ارتباط، تعامل اجتماعی و بازی تخیلی به طور مشخص آسیب دیده است. علائق، فعالیت ها و رفتارهای تكراری دیده می شود. اختلال در سه سال اول زندگی شروع می شود.
اختلال آسپرگر:
با آسیب در تعاملات اجتماعی و وجود فعالیت ها و علائق محدود مشخص می گردد. علائم بالینی كلی كه نشان دهنده تأخیر در زبان باشد وجود ندارد یعنی در حقیقت مبتلایان مشكلات تكلمی كمتری دارند. هوش طبیعی و یا بالاتر از طبیعی است.
اختلال رت:
اختلال پیش رونده ای است كه فقط در دختران دیده می شود. ابتدا مراحل رشد طبیعی است ولی بعد مهارت های به دست آمده قبلی و استفاده هدف دار از دست ها را از دست می دهند و به جای آن حركات تكرار شونده دست ایجاد می شود كه بین سنین1-4 سالگی شروع می شود.
اختلال فرو پاشنده دوران كودكی:
رشد حداقل در دو سال اول زندگی طبیعی است. از دست دادن جدی مهارت هایی كه قبلاً داشته است مشاهده می شود.
اختلال نافذ رشد غیر اختصاصی:
به تنهایی علائم مشخص هیچیك از اختلالات بالا را ندارد و نمی توان آنرا جزو یكی از طبقه بندی های فوق الذكر جای داد.
علت اوتیسم چیست؟
اوتیسم یك بیماری روانی نیست؛كودكان مبتلا به اوتیسم كودكان سركشی نیستند كه خود رفتارهایشان را انتخاب كرده باشند. اوتیسم به دلیل داشتن والدین بد ایجاد نمی گردد، به علاوه هیچ عامل روان شناختی خاصی در خصوص تأخیر رشد كودك شناخته نشده است.
علائم اوتیسم چیست؟
• اصرار به یكسانی داشته و در مقابل تغییر مقاوم هستند.
• مشكلات شدید تكلمی دارند.
• در بیان نیازها مشكل دارند و از اشارات و حركات به جای كلمات استفاده می كنند.
• اغلب از ضمایر استفاده معكوس می كنند، به جای استفاده از " من" از " تو" استفاده می كنند.
• كلمات و یا جملات دیگران را تكرار می كنند.
• خنده و گریه بی دلیل دارند و یا بدون علت مشخص نگران و مضطرب می شوند.
• قشقرق به پا می كنند و به دلایلی كه برای دیگران آشكار نیست شدیداً پریشان می شوند.
• قادر نیستند با دیگران رابطه برقرار كنند.
• دوست ندارند در آغوش گرفته شوند و یا دیگران را در بغل گیرند.
• تماس چشمی ندارند یا تماس چشمی آنها اندك است.
• به روش آموزش معمول پاسخ نمی دهند.
• با اسباب بازی، درست بازی نمی كنند.
• چرخیدن و تاب خوردن را خیلی دوست دارند.
• احساس درد كمتر یا بیشتر از حد دارند.
• از خطرات نمی ترسند.
• پر تحرك یا كم تحرك هستند.
• به صحبتها و یا صداها پاسخ نمی دهند به طوری كه به نظر می آید ناشنوا هستند اگر چه حس شنوایی سالم است.
• 70 % كودكان مبتلا به اوتیسم، ناتوانی هوشی دارند.
سخنی با والدین گرامی
فرزند است. با توكل به خداوند بزرگ با در نظر گرفتن توانایی های فرزند خود و با دلگرمی هر چه بیشتر در كنار آموزگاران با همراهی همه افراد خانواده، نقایص كودك خود از قبیل مشكلات حسی، جسمی، حركتی و ذهنی را بشناسیم و با قرار گرفتن كودك در جایگاه مناسب موافقت نماییم تا شاهد پیشرفت هرچه بیشتر او باشیم.
اختلال بینایی
نیمه بینا: كاملاً مشخص است.
كم بینا: اشخاصی كه حتی با اصلاح چشم با وسایل كمكی نیز با مشكل مواجه هستند. نابینایان می توانند از باقی مانده بینایی خود استفاده نمایند. فقط 20% آنان نابینای مطلق هستند.
نابینای آموزشی: فردی است كه قادر به استفاده از بینایی نیست و بر حواسی مانند شنوایی و لامسه تكیه می كند و باید از آموزش خاص هماهنگ با استفاده از حواس دیگر برای یادگیری استفاده كند.
اختلال شنوایی
منبع: باشگاه اندیشه
