برای نجات از آتش قیامت چه دعایی بخوانیم؟

هرگاه در عظمت خلقت تفکر کنید به بزرگی خالق آن پی خواهید برد و همین باعث می شود تا از او استمداد کنید و برای نجات از آتش قیامت به او پناه ببرید.

تمام خردمندان و مومنان برای رهایی و نجات از آتش قیامت این دعای قرآنی را زمزمه می کنند:

«رَبَّنا ما خَلَقْتَ هذا باطِلاً سُبْحانَکَ فَقِنا عَذابَ النَّارِ. رَبَّنا إِنَّکَ مَنْ تُدْخِلِ النَّارَ فَقَدْ أَخْزَیْتَهُ وَ ما لِلظَّالِمینَ مِنْ أَنْصارٍ» (قسمتی از آیات 191 و 192 سوره آل عمران)
«پروردگارا؛ اینها (آسمان و زمین) را بیهوده نیافریده اى، تو پاک و منزهى! پس ما را از عذاب آتش حفظ کن. پروردگارا؛ هر که را در آتش آورى؛ یقینا رسوایش کرده اى و براى ستمکاران یاورانى نیست.»

تفسیر دعای نجات از آتش قیامت

خردمندان کسانی هستند که خدا را در هر حالتی یاد می کنند و درباره خلقت هستی تفکر می نمایند. همین امر باعث می شود که آنها خدا را زیاد یاد کنند و از خلق عالم پی به خالق و مؤثر و مدبر عالم برند و همین ذکر دائمی برای آنهاست و باطل چیزی است که هدف و غرضی معقول در آن نباشد؛ پس آنها یقین دارند که در ورای این عالم دنیا، زندگی جاویدی است که خداوند آنها را برای جزا دادن در آن جهان مبعوث می کند؛ چون بدون حشر و عالم آخرت مسأله خلقت از اساس باطل خواهد بود و از روی علم به منزه بودن خدا از اینکه عمل بی فایده و بی غرض انجام دهد، از خدا درخواست رحمت می کنند و از او می خواهند که به وعده خود عمل نماید، چون می دانند که هیچ گریزی از مصلحت عقاب و ثواب نیست.

پس هرکس به عذاب الهی مبتلا شود، خوار و ذلیل می گردد و هیچ یاوری نخواهد داشت و تمام امور به دست خداست.

مراحل دعای نجات از آتش قیامت

برای دعا کردن به درگاه حق تعالی شایسته است که آغاز دعا با ذکر وصفی از اوصاف الهی، مانند تسبیح، تکبیر، تهلیل یا تحمید باشد، چنان که اولوالالباب چنین دعا کرده‏اند: «...سُبحنَکَ فَقِنا عَذابَ النّار»؛ یعنی نخست تسبیح و آن‏گاه درخواست دارند.

نکات طلایی دعای نجات از آتش قیامت

1- نشانه خردمندى، یاد خدا در هر حال است. (اولوا الالباب الّذین یذکرون اللّه قیاما و قعودا و على جنوبهم)
 
2- اهل فکر، باید اهل ذکر باشند. (اولوا الالباب الّذین یذکرون... و یتفکّرون)
 
3- ایمان بر اساس فکر و اندیشه ارزشمند است. (یتفکّرون فى خلق السموات و الارض ربّنا ما خلقت هذا باطلا)
 
4- ایمان و اعتراف با تمام وجود ارزش دارد و نباید به اعتراف زبانى اکتفا کرد. (یتفکّرون ... ربّنا ما خلقت ...)
 
5- ذکر و فکر، همراه یکدیگر ارزشمند است. متاسفانه کسانى ذکر مى گویند، ولى اهل فکر نیستند و کسانى اهل فکر هستند، ولى اهل ذکر نیستند. (یذکرون ... یتفکّرون)
 
6- آنچه سبب رشد و قرب است، ذکر و فکر دائمى است نه موسمى. (یذکرون) و (یتفکّرون) فعل مضارع اند که نشان استمرار است .
 
7- شناختِ حسى طبیعت کافى نیست و تعقل و تفکر لازم است. (یتفکّرون فى خلق السموات و الارض)
 
8- کسى که در آفرینش آسمان ها و زمین فکر کند، پى مى برد که خالق هستى، پروردگار ما نیز هست. (یتفکّرون ... ربّنا)
 
9- آفرینش بیهوده نیست، گرچه همه اسرار آن را درک نکنیم. (ما خلقت هذا باطلا)
 
10- اوّل تعقّل و اندیشه، سپس ایمان و عرفان و در نهایت دعا و مناجات. (یتفکّرون ... ربّنا... فقنا)
 
11- اگر هستى بیهوده و باطل نیست، ما هم نباید بیهوده و باطل باشیم. (ماخلقت هذا باطلا... فقنا عذاب النار)
 
12- هستى هدفدار است، پس هر چه از هدف الهى دور شویم به دوزخ نزدیک مى شویم. (فقنا عذاب النّار)
 
13- قبل از دعا، خدا را ستایش کنیم. (سبحانک فقنا...)
 
14- ثمره عقل و خرد، ترس از قیامت است. (اولوا الالباب... فقنا عذاب النار)
 
15- درست است که آتش قیامت عذاب سختی است، امّا نزد اولوا الالباب که خواهان کرامت انسان هستند خوارى و رسوایى قیامت، دردناک تر از آن است. (من تدخل النّار فقد اخزیته)
 
16- ستمگران، از شفاعتِ دیگران محروم هستند. (ما للظالمین من انصار)


منبع: سایت ستاره