زنار بندد ارچه فلک طيلسان اوست

شاعر : خاقاني

هر دم لبش به خنده برآيد مسيح نوزنار بندد ارچه فلک طيلسان اوست
فرسوده‌تر ز سوزن عيسي تن من استمانا که مريمي دگر اندر دهان اوست
آن لعل را به رشته‌ي مريم که درکشيدباريک‌تر ز رشته‌ي مريم لبان اوست
گر بر دلم زبور بخوانند نشنوداز سوزن مسيح که شکل ميان اوست
پيران کعبه لاف ز خاقاني آورندکانجير مرغش از لب انجيل خوان اوست
آن نازنين که عيسي دلها زبان اوستترساي روم کيست که خاقاني آن اوست
بس عقل عيسوي که ز مشکين صليب اوعود الصلب من خط زنار سان اوست