بلکه در مدح رسول الله به توقيع رضاش

شاعر : خاقاني

بر جهان منشور ملک جاودان آورده‌ام		بلکه در مدح رسول الله به توقيع رضاش
کاندر اعجاز سخن سحر بيان آورده‌ام		مصطفي گويد که سحر است از بيان من ساحرم
من ز جيب مه قواره‌ي پرنيان آورده‌ام		ساحري را گر قواره بهر سحر آيد به کار
نزد عقل از بيم چرخ جانستان آورده‌ام		يک خدنگ از ترکش آن، شحنه‌ي درياي عشق
تير شحنه از پي امن شبان آورده‌ام		حاسدانم چون هدف بين کاغذين جامه که من
پس به نام شاه شرعش داغ‌ران آورده‌ام		بخت من شب‌رنگ بوده نقره خنگش کرده‌ام
ايتکيني برده و الب ارسلان آودره‌ام		عقل را در بندگيش افسر خدائي داده‌ام
زان‌چنان ريم آهني تيغ يمان آورده‌ام		جان زنگ آلوده در صدرش به صيقل داده‌ام
چون جهان پيرانه سر طبع جوان آورده‌ام		گرچه همچون زال زرپيري به طفلي ديده‌ام
آتش نيسان نه بل کاب خزان آورده‌ام		گرچه نيسانم خزان آرد من اندر ذهن و طبع
روز نور آيين ترنج مهرگان آورده‌ام		من سپهرم کز بهار باغ شب گم کرده‌ام
کاهل دانش را ز هر لفظ امتحان آورده‌ام		پادشاه نظم و نثرم در خراسان و عراق
شيوه‌ي تازه نه رسم باستان آورده‌ام		منصفان استاد دانندم که از معني و لفظ
تير عيسي نطق را در خر کمان آورده‌ام		ز امتحان طبع مريم زاد بر چرخ دوم
من به شهرستان عزلت خان و مان آورده‌ام		تا غز بخل آمده گر نشابور کردم
در بيابان خموشي کاروان آورده‌ام		تا نشسته بر ره دانش رصد داران جهل
ز آتش خاطر به آبان ضميران آورده‌ام		گرچه در غربت ز بي‌آبان شکسته خاطرم
از شکستن تيزي خاطر عيان آورده‌ام		سنگ آتش چون شکستي، تيز گردد لاجرم
پشت در غربت کنون بر خاندان آورده‌ام		خانه دار فضل و روي خانداني بوده‌ام
خاک شروان بلکه آب خيروان آورده‌ام		تا به هر شهري بنگزايد مرا هيچ آب و خاک
حضرت خاقان اکبر اخستان آورده‌ام		از همه شروان به وجه آرزو دل را به ياد
کاين گلاب و گل همه زان گلستان آورده‌ام		هر چه دارم خشک و تر از همت و انعام اوست
زنده ماناد او کز او اين داستان آورده‌ام		او سليمان است و من موري به يادش زنده‌ام
آفتابم کز دم عيسي نشان آورده‌ام		صبح وارم کفتابي در نهان آورده‌ام
خورده قوت وزله اخوان را ز خوان آورده‌ام		عيسيم از بيت معمور آمده وز خوان خلد
هر دو قرص گرم و سرد آسمان آورده‌ام		هين صلاي خشک اي پيران تر دامن که من
بهر پيران ز افتاب و مه دو نان آورده‌ام		طفل زي مکتب برد نان من ز مکتب آمده
گنج قارون بين کز آنجا سو زيان آورده‌ام		گر چه عيسي‌وار ازينجا بار سوزن برده‌ام
کابلق گيتي جنيبت زير ران آورده‌ام		رفته زينسو لاشه‌اي در زير و ز آنس بين کنون
طوطي گوياست کز هندوستان آورده‌ام		از نظاره موي را جاني که هر مويي مرا
پيل بالا طوطي شکرفشان آورده‌ام		من نه پيل آورده‌ام بس‌بس نظاره کز سفر
ماه را بسته ميان خرگان سان آورده‌ام		در گشاده ديده‌ام خرگاه ترکان فلک
اينت صيدي چرب پهلو کارمغان آورده‌ام		از سفر مي‌آيم و در راه صيد افکنده‌ام
من کمند افکنده و شير ژيان آورده‌ام		گر سواران خنگ توسن در کمند افکنده‌اند
رهروان را سرمه‌ي چشم روان آورده‌ام		چشم بد دور از من و راهم که راه آورد عشق
تا در آن شست سبک صيد گران آورده‌ام		بس که در بحر طلب چون صبح شست افکنده‌ام
گرچه در نقب افکني چل شب کران آورده‌ام		نقد شش روز از خزانه‌ي هفت گردون برده‌ام
کرده‌ام سود ار بهين عمري زيان آورده‌ام		خاک پاي خاک بيزان بوده‌ام تا گنج زر
تا ز خاک اين مايه گنج شايگان آورده‌ام		خاک بيزي کن که من هم خاک بيزي کرده‌ام
آن همه چون سبحه در يک ريسمان آورده‌ام		ديده‌ام عشاق ريزان اشک داود از طرب
من دريده خرقه‌ي صبر و فغان آورده‌ام		اشک من در رقص و دل در حال و ناله در سماع
سکه‌ي رخ را زر شادي‌رسان آورده‌ام		زردي زر شادي دلهاست من دلشاد از آنک
زرد روئي نز نهيب سر نشان آورده‌ام		شمع زرد است از نهيب سر منم هم زرد ليک
کاين سر از بهر بريدن در ميان آورده‌ام		بل کز آن زردم که ترسم سر نبرندم چو شمع
کز دل و چهره زگال و زعفران آورده‌ام		هان رفيقا نشره آبي يا زگالابي بساز
خوش نمک در طبع و شکر در زبان آورده‌ام		شو نمک بر آتش افکن کز سر خوان بهشت
دل چو عود سوخته دندان کنان آورده‌ام		وز پي دندان سپيدي همرهان از تف آه
از نسيم وصل مهر تب نشان آورده‌ام		گرچه شب‌ها از سموم آه تب‌ها برده‌ام
ليک طغراي نجات آن جهان آورده‌ام		زان چهان مي‌آيم از رنجي که ديدم زين جهان
خورده پس جرعه ريزي در دهان آورده‌ام		ديده‌ام سرچشمه‌ي خضر و کبوتروار آب
بسته زر تحفه و خط امان آورده‌ام		چون کبوتر رفته بالا و آمده بر پاي خويش
آن‌قدر زري که سوي آشيان آورده‌ام		من کبوتر قيمتم بر پاي دارم سرب‌ها
گوئي از شعري شعار فرقدان آورده‌ام		زيوري آورده‌ام بهر عروسان بصر
هم مشاطه هم حلي هم دايگان آورده‌ام		لعبتان ديده را کايشان دو طفل هندواند
من نصيبه شانه داني بي‌گمان آورده‌ام		پير عشق آنجا به عرسي پاره مي‌کرد آسمان
من زجيب آسمان يک شانه‌دان آورده‌ام		اين فراويزي و آن باز افکني خواهد ز من
تن طفيل و شاهد دل ميهمان آورده‌ام		ديده‌ام خلوت سراي دوست در مهمان‌سراش
من دل و جان پيش خوان ميزبان آورده‌ام		ميزبان در حجره‌ي خاص و برون افکنده خوان
جان پري‌وار است خوردش استخوان آورده‌ام		دل ملک طبع است قوت او ز بويي داده‌ام
کاين چه ميوه است از کدامين بوستان آورده‌ام		نقل خاص آورده‌ام زانجا و ياران بي‌خبر
دوستان را جله‌اي در جرعه‌دان آورده‌ام		تا خط بغداد ساغر دوستکاني خورده‌ام
گرچه جرعه‌ي خاص بهر دوستان آورده‌ام		دشمنان را نيز هم بي‌بهره نگذارم چو خاک
من به چشم و سر سجود پاسبان آورده‌ام		دوست خفته در شبستان است و دولت پاسبان
کان زر داريد و من جان نورهان آورده‌ام		پاسبان گفتا چه داري نورها گفتم شما
من سگ کهفم نشان از آستان آورده‌ام		شير مردان از شبستان گر نشان آورده‌اند
تا پي تشريف سر تاج کيان آورده‌ام		بر در او چون درش حلقه بگوشي رفته‌ام
با دل سوزان و چشم سيل‌ران آورده‌ام		از نسيم يار گندم‌گون يکي جو سنگ مشک
آب و آتش را رقيبي مهربان آورده‌ام		آب و آتش دشمن مشکند و من بر مشک دوست
صد شتربار تبت از بيع جان آورده‌ام		جز به بياع جهان ندهم کزان جو سنگ مشک
همچو موسي‌زنده در تابوت از آن، آورده‌ام		دل به خدمت ساده چون گور غريبان برده‌ام
شب زريري برده و روز ارغوان آورده‌ام		رفته لرزان همچو خورشيد فروزان آمده
کان کليد هشت در در بادبان آورده‌ام		هشت باغ خلد را دربسته بيني بر خسان
کز سعود چرخ بخت کامران آورده‌ام		بس طربناکم ندانيد اين طربناکي ز چيست
يا به باغ جان نهالي از جنان آورده‌ام		گوئي اندر جوي دل آبي ز کوثر رانده‌ام
از دژ روئين به سعي هفت‌خوان آورده‌ام		يا مگر اسفنديارم کان عروسان را همه
کاين نهان گنج از کدامين دودمان آورده‌ام		با شما گويم نيارم گفت با بيگانگان
من به فرخ فال گنجي در نهان آورده‌ام		آشکارا برگرفتن گنج فرخ فال نيست
تاج ترکستان به باج ترکمان آورده‌ام		از چنين گوهر زکاتي داد نتوان بهر آنک
ور دو عالم داده‌ام هم رايگان آورده‌ام		داده‌ام صد جان بهاي گوهري در من يزيد
چون بهاي جان صد خاقان و خان آورده‌ام		کيست خاقاني که گويم خون بهاي جان اوست
تا چه گنج است و چه گوهر وز چه کان آورده‌ام		اين همه مي‌گويمت کورده‌ام باري بپرس
در فلان مدت ز درگاه فلان آورده‌ام		بازپرسي شرط باشد تا بگويم کاين فتوح
کز در شاهنشهي گنج روان آورده‌ام		تو نپرسي من بگويم نز کسي دزديده‌ام
خاک مشک آلود بهر حرز جان آورده‌ام		يعني امسال از سر بالين پاک مصطفي
گرچه ز اول نام دادن بر زبان آورده‌ام		وقف بازوي من است اين حرز و نفروشم به کس
حرز شافي بهر جان ناتوان آورده‌ام		خاک بالين رسول الله همه حرز شفاست
گوهر اندر کلک و دريا در بنان آورده‌ام		گوهر درياي کاف و نون محمد کز ثناش
در سر دستار منشور زبان آورده‌ام		چون زبان ملک سخن دارد من از صدر رسول

#شعروادب #دیوان اشعار #خاقانی #اشعار خاقانی

مقالات مرتبط

تازه های مقالات

ارسال نظر

نظرات کاربران