عدد ابجدی: 298 الرحمن به معنی کسی است که رحمت او شامل تمام بندگان است از مؤمن و کافر یعنی روزی دهنده باشد همه ی بندگان را و رحم کننده باشد بر تمام آنها به رحمت عامه و واسعه ی خود و این اسم نیز از اسمای خاصه ی حق است و اطلاق آن بر غیر او جایز نیست؛ «قُلِ ادعُواللهَ اَوِ ادعُوالرَّحمَنَ اَیّاماً تَدعُوا فَلَهُ الاَسماءُ الحُسنَی». و عرفا «عبدالرحمن» را بر کسی اطلاق کنند که مظهر رحمت واسعه ی حق باشد و مَلَکِ عِلوی موکِّل بر این اسم «امواکیل» و مَلَک سِفلی «ایلیوش» است و اگر کسی بعد از هر نمازی صد مرتبه این اسم را بخواند در جمیع افعال و اقوال خود مورد عنایت حق گردد و همراه داشتن این نقش که متعلّق به اسم «الرّحمن» است خواص بسیار دارد:
 

74

80

68

77

69

76

71

83

75

70

82

72

81

73

78

67

  شکل شماره(1)
 

اگر کسی مکسَّر این اسم را بعد از هر نمازی دویست و نود و هشت بار بگوید تمام مخلوقات دوستدار او شوند و دشمنان بر وی مهربان شوند و اگر دویست و نود و نه بار بگوید بهتر است. همچنین اگر کسی در روز جمعه بعد از نماز عصر رو به قبله بگوید «یاللهُ یاَ رَحمَنُ» تا آن که آفتاب غروب کند پس به سجده رود، هر حاجت که از خدا خواهد روا گردد. همراه داشتن مکسّر این اسم به صورت زیر نیز فواید بسیار دارد:
 

ر

ح

م

ن

ن

ر

م

ح

ح

ن

م

ر

  شکل شماره(2)
 

و برای تحبیب اگر کسی سه روز روزه دارد و روزی پانصد مرتبه بگوید «یا رَحمنَ کُلِّ شَیءٍ وَ راحِمَهُ» و روز سوم داخل خانه ای شود که درب آن رو به قبله باشد پس در آنجا غسل کند و این ذکر را بر کف دست خود نویسد و در برابر مطلوب قرار گیرد، وی چنان بیقرار گردد که قریب به جنون باشد. نیز اگر کسی بر سوره ی مبارکه ی «الرَّحمنَ عَلَّمَ القُرآنُ» مداومت نماید، در قیامت روی او سفید باشد و شفاعت هر کس را نماید قبول شود و هر کس در شب این سوره را بخواند و پس از «فَبِایِّ آلاءِ رَبِّکُما تُکَذِّبانِ» بگوید، «لا بشَیءٍ مِن آلاءِ رَبِّ اُکَذِّبُ»، خداوند مَلَکی را بر او موکَّل نماید برای حفظ او از همه ی آفات، همچنین برای درمان درد گلو از اول سوره ی بنی اسرائیل بنویسد تا آیه ی «عمّا یَقُولُونَ عُلُوّاً کَبیراً» پس بنویسد «بِحَقِّ الرَّحمنِ عَلَّمَ القُرآنَ» و با خود نگاه دارد، محفوظ ماند.
نویسنده: ملاحبیب الله شریف کاشانی
مترجم و شارح: استاد محمد رسول دریایی

منبع : شریف کاشانی، ملاحبیب الله؛ (1383)، خواص و مفاهیم اسماء الله الحُسنی(نامهای زیبای خداوند)، ترجمه ی محمدرسول دریایی، تهران: نشر صائب، چاپ ششم