آشنایی با نام های خداوند: الرّزاق

عدد ابجدی: 308 الرزاق به معنی "عطاکننده ی رزق" است به تمامی مخلوقات خود و منظور از رزق چیزی است که بهره بردن از آن صحیح باشد چه خوراک یا پوشاک یا غیر از آن پس «رزق» منحصر در مال حلال است و معارف و مکاشفات و علوم حقّه نیز داخل رزق است چه قلوب صافیه با آنها زنده می شود و در نتیجه مداومت بر این اسم موجب برکت و وسعت رزق است و فرشته ی عِلوی بر این «امواکیل» و مَلَک سِفلی "ایلیوش" است و این اسم از ذکرهای میکائیل است و هر کس این اسم را در شَرَف قمر نقش کند، و در مربّعی در انگشتری خود نماید روزی او وسیع می شود و صورت نقش آن این است:
 

ر	ز	ا	ق
99	2	6	201
5	198	102	3
4	101	199	4

  شکل شماره(1)
 

بسیار گفتن این اسم در شب نیمه ی شعبان در توسعه ی رزق اثری عظیم دارد و اگر کسی در هر رکنی از چهار رکن خانه ی خود تا صد مرتبه بگوید «یا رازِقُ یا رازِق» فقر و درویشی در آن خانه راه نیابد و اگر کسی تا چهل روز، روزی هفتهزار و ششصد و هشتاد مرتبه این اسم را بخواند چنان توانگر و با دولت گردد که احدی وصف آن نتواند کرد و همراه داشتن مکسَّر این اسم اثری عظیم دارد و صورت مکسَّر این است:

ر	ز	ا	ق
ا	ق	ر	ز
ق	ا	ز	ر
ز	ر	ق	ا

  شکل شماره(2)
 

همچنین برای دفع فقر و فاقه پیش از نماز صبح در چهار زاویه خانه و در هر زاویه ده بار بگوید «الرزاق الرزاق» به نحوی که از سمت راست قبله شروع کند، بسیار مجرّب است. همچنین اگر در ساعت اوّل هر روزی سی و هشت بار بگوید «یا رازق» خداوند روزی او را از جایی که گمان نداشته باشد وسیع گرداند. نیز اگر پیش از صبح مقداری عنبر بخور کند و هزار و یک بار بگوید «اِنَّ اللهَ هُوَ الرَّزاقُ ذُوُالقُوّة المَتینِ» و این کار را تا یک هفته تکرار کند، مقصود حاصل شود.
 

پژوهه در مفهوم الرّزاق از مترجم

این اسم شریف به معنای روزی دهنده ی تمام موجودات می باشد و حکایت از آن می کند که همگی بر سر خوان احسان خداوندیش روزی می خورند.

"هیچ جنبنده ای بر روی زمین نیست مگر آن که روزی وی به عهده ی خداست و قرارگاه و امانگاه او را می داند که همه در مکتوبی روشن است". «هود/6»

خداوند تبارک و تعالی خالق روزی و روزی خور است لذا رساندن روزی را نیز خود بر عهده دارد و همچنین خود اسباب و وسایل ارتزاق مخلوقات را فراهم می نماید و کم یا زیاد بودن روزی به علم ازلی و مشیّت او مربوط می باشد.

"پروردگارت روزی هر که را که بخواهد گشایش می دهد یا تنگ می دارد که وی به کار بندگانش آگاه است". «اسراء/30»

و در جای دیگر می فرماید: «ماییم که معاششان را در زندگی دنیا در میانشان تقسیم کرده ایم». «زخرف/31»

پروردگار متعال دو نوع روزی مقرّر فرموده است؛ یکی رزقی که برای برآوردن احتیاجات مادّی است مثل خوراک یا پوشاک و دیگری رزقی که برای روان و قلب است که عبارتست از علوم و اسرار آفرینش و کل معنویات که البتّه رزق دوم اشرف و افضل می باشد زیرا که رزق بدن در مدّت معین و محدودی به انسان حیات می بخشد ولی رزق و غذای روح تضمین کننده ی حیات ابدی و جاودانه است. بسیاری از ما در تلاش و تکاپو برای به دست آوردن غذای جسمانی هستیم در حالی که هر قدر هر جسم را قوی و چالاک می سازیم عاقبت فانی و نابود می شود و اجزای آن از هم گسیخته و متفرّق می گردد. ولی اگر اندکی کوشش در تقویت روح نماییم و وی را به علم و تقوی آراسته ساخته و به مجاهده با نفس سیر و سلوک الی الله قوی و چالاک سازیم به طور قطع به مرتبه ای از کمال و حیات طیّبه می رسیم که دیگر هیچ گاه فرسودگی و نیستی بر روح ما مستولی نمی گردد.

در نهایت شک نیست که انسان می تواند با عمل و تلاش و کدّیمین و عرق جبین و اندیشه و تدبیر و قلم مسئولانه و مدیریت آگاهانه، روزی خود را به دست آورد با سیر عرفانی قلب خود را از رشحات عرفان و معارف الهی و علوم دینی و دنیوی اشباع کند.

 
منبع: شریف کاشانی، ملاحبیب الله؛ (1383)، خواص و مفاهیم اسماء الله الحُسنی(نامهای زیبای خداوند)، ترجمه ی محمدرسول دریایی، تهران: نشر صائب، چاپ ششم