بيمارى قلبى و درد قفسه سينه

هر عضوى از بدن درد خاص خود را دارد و در جاى خاصى احساس مى شود. با اين حال پزشكان چندان موافق نيستند دردهايى را كه در قسمت قلب و قفسه سينه احساس مى شود درد قلبى بناميم. آنها بيشتر از اصطلاح درد قفسه سينه يا آنژين صدرى استفاده مى كنند و تمام دردهاى ناحيه سينه را مهم تلقى كرده (هر چند درست روى قلب نباشد) و علت آن را كاملا بررسى مى كنند. علت اين است كه برخى از دردهاى قفسه سينه اصلا منشا قلبى ندارند و در اثر آسيب هاى ساير اندام ها ايجاد مى گردند.

كيفيت درد قلبى

معمولا درد قلبى در افراد به صورت درد مبهم يا احساس فشار، سنگينى، سفتى، فشردگى يا خفگى بيان مى شود تا درد واضح و اغلب بصورت احساس ناراحتى است تا درد. و در صورت شديد بودن بيمار درد را به صورت خرد كننده، فشارنده و له كننده توصيف مى كند كه نفس فرد را تنگ كرده و او را از ادامه فعاليت باز مى دارد. كيفيت اين درد بيشتر فشارنده است تا سوزشى يا تيز.بنابراين در كسانى كه دچار دردهاى سوزشى قلب مى شوند (به ويژه وقتى اندازه محل درد از حد يك سكه تجاوز نمى كند)، بايد به فكر علل ديگرى براى درد بود. البته اينگونه دردها نيز ممكن است منشا قلبى داشته باشند ولى نشانه ايسكمى (كاهش خونرسانى بافت قلب) نمى باشند.معمولا دردهاى قلبى با فعاليت بدنى و يا تغيير حالات روحى و روانى (از جمله استرس هاى ناگهانى)، سرما، غذا يا تركيبى از اين عوامل تسريع و تشديد مى شود و با استراحت تسكين مى يابد. البته بسيارى از حملات با اين الگوها هماهنگى ندارد.مدت اين دردها نيز از ۵ دقيقه تا ۳۰ دقيقه متغير است. در صورتيكه درد قلبى از نيم ساعت بيشتر به طول بينجامد احتمال سكته قلبى در فرد مبتلا به شدت افزايش مى يابد.

محل درد قلبى

معمولا اين درد در ناحيه جناغ سينه (قسمت پايينى آن) يا سمت چپ قفسه سينه احساس مى شود اما درد ساير قسمت هاى سينه نيز ممكن است مربوط به قلب باشد. ولى ممكن است به ساير قسمت ها نيز انتشار داشته باشد. گاه اين درد به بالاى شكم راه مى يابد و فرد تصور مى كند دچار سوءهاضمه شده است و گاه به آرواره يا زير چانه، گردن، پشت و بين دو كتف يا بازوها (به ويژه دست چپ) نيز تير مى كشد. مورد اخير (انتشار به دست چپ) حالتى نسبتا اختصاصى بوده و بايد فرد را نسبت به قلبى بودن منشا درد آگاه سازد.

علايم شايع همراه درد قلبى

معمولا حمله قلبى با علائمى مانند احساس نزديكى مرگ، تعريق سرد، تهوع و استفراغ، احساس خفگى، تنگى نفس، ضعف و منگى همراه است .

علل درد قلبى

علت درد قلبى در درجه اول كاهش خونرسانى به بافت عضلانى قلب مى باشد. به طورى كه عروق قلب نتوانند جوابگوى نياز قلب به اكسيژن و مواد غذايى باشند.اين امر در چند حالت ايجاد مى شود اما شايد دو سه مورد آن از بقيه مهمتر باشند كه بسته شدن نسبى يا كامل سرخرگ هاى قلب توسط لخته خون، گرفتگى يا انقباض عروقى و اختلال شديد در ضربان قلب از آن جمله اند. گاهى عروق قلبى بتدريج دچار گرفتگى مى شوند و حالتى ايجاد مى شود كه گويى رسوبات خاصى رگ را مسدود مى سازند.
اگر اين انسداد تدريجى از مرز ۷۰ درصد بگذرد، رگهاى در حالت فعاليت نمى توانند تكافوى نياز قلب را بدهند و فرد دچار درد مى شود. به اين نوع درد قلبى آنژين پايدار يا دردى كه ناشى از مقدار خاصى فعاليت است، مى گويند. اين افراد دچار تنگى مشخصى از يك، دو يا سه رگ قلبى هستند و وضعيتشان در طول ماهها و سال ها تثبيت شده است.
رسوبات داخلى رگها كه باعث تنگى آنها مى شود (و به آنها پلاكهاى آترواسكروتيك نيز مى گويند) در برخى موارد موجب تشكيل لخته شده و انسداد ناگهانى و كامل سرخرگ قلبى اتفاق مى افتد. حال بسته به اينكه اين لخته به سرعت رفع شود يا پابرجا بماند فرد را دچار آنژين ناپايدار (كه مردم به آن سكته ناقص مى گويند) و يا سكته قلبى مى كند. در اين حالت فرد به طور ناگهانى دچار درد قلبى مى شود و اين درد چندان با استفاده از قرص هاى زير زبانى بهبود نمى يابد. در حالت ديگر رگهاى قلبى فرد دچارانقباض مى شود و درد قلبى خاصى در حالت استراحت يا حتى در خواب براى فرد ايجاد مى نمايد.