چرا بازی کردن در گِل برای کودکان خوب است

والدین نهایت تلاش خود را می‌کنند تا فقط با درس‌های بهداشتی به کودکان خود آموزش دهند که در سرگرمی‌های مورد علاقه‌‌ی خود شرکت کنند اما دوباره! کثیفی. لباس‌ها و بدن‌های پوشیده شده با گل نشانه‌ی دوران کودکی هستند. اما تحقیق جدیدی نشان می‌دهد که این یک غریزه‌ی تکاملی است و نباید به علت دلایلی که در این مقاله توضیح داده شده است از آن جلوگیری شود.
هیچ شکی وجود ندارد که بیشتر کودکان یک میل مفرط و سیری ناپذیر برای چنگ زدن به کثیف‌ترین چیزی که به نظر می‌رسد و گذاشتن آن در دهان خود دارند. حتی کودکی که کمتر از یک سال دارد و به سختی می‌تواند کاری به جز خوردن شیر و خوابیدن در تمام روز انجام دهد یک تغییر شخصیت را لحظه‌ای که روی زمین و یا بیرون در فضای باز گذاشته می‌شود تجربه می‌کند. بررسی شروع می‌شود و هر چیزی که شامل کثیفی، گل و حتی دم باشد راه خود را به درون دهان کوچک او پیدا می‌کند. این برای مدتی ادامه پیدا می‌کند و بیشتر مادران بی‌خبر هستند در مورد این که چرا نوزاد آنها مزه‌ی کثیفی را مقاومت ناپذیر یافته است در حالی که سبزیجات خرد شده و غذای مخصوص با طعم‌های مختلف و دیگر غذاهای آماده شده با نیروی عشق برای او جذاب به نظر نمی‌رسد! خوب، همه آسوده باشید! شما آشپز، والدین و یا نگهدارنده‌ی بدی نیستید. کوچولوهای عزیز شما فقط خیلی طبیعی هستند و اعمال آنها بر اساس غریزه‌شان است.

تأثیر مثبت بر سیستم ایمنی ما :

تحقیق اخیر نشان می‌دهد که کودکانی که در گل بازی می‌کنند برحسب غریزه خود عمل می‌کنند که فایده‌ی تکاملی برای آنها دارد. سیستم ایمنی در کودکان هنوز در مراحل رشد است و در معرض انواع باکتری‌، ویروس و کرم از طریق تمام کثافت و نجاست است. این در معرض قرار گرفتن، پاسخ‌های ایمنی مناسبی را برای مقابله با تأثیرات بیماری ممکن که توسط تمام این بیماری‌زاها برای بدن به وجود آمده است فراهم می‌کند. این در معرض قرار گرفتن اولیه، در مقابل بیماری‌زا‌ها آن قدر موثر است که محققان ادعا می‌کنند که آن بعداً در جلوگیری از آلرژی‌ها و دیگر اختلالات غیر ایمنی در زندگی این کودکان سازنده و مفید است.
قرار گرفتن در معرض کثیفی به "ورزش گرم شدن" برای سیستم ایمنی منسوب است تا آن را قادر سازد که در مقابل حشرات خطرناک‌تر آماده شود. آیا این دلیل خوبی نیست که چرا گل برای کودکان خوب است؟ از میان تمام تحقیقاتی که منتشر شده‌اند کتاب دکتر ماری روبوش، "چرا گل خوب است: 5 روش برای تبدیل کردن کثیفی به دوستان خود" در اینجا ارزش ذکر کردن دارد. از طریق کتاب او، ایمنی شناسان به طور محکم از وسواسی جامعه‌ی غربی در مورد صابون‌های ضد باکتری و این موضوع که همیشه تمیز بودن واقعاً کودکان ما را بیشتر مریض می‌کند، حمایت کردند.

یک مورد برخلاف فوق تمیزی :

بیماری‌های چون بی‌نظمی ایمنی، خود ایمنی یا التهاب مزمن همان طور که در کشور‌های پیشرفته گزارش شده‌اند در حال افزایش
هستند و رایج شده‌اند. متخصصان معتقدند که این عمدتاً به خاطر تخریب اکو سیستم فردی ما است که به علت تلاش‌های ما برای ضد عفونی کردن تمام فضاهای زندگی و بدن‌مان و ساختن آنها عاری از کثیفی است. گستره‌ی کلی بیماری‌های پیشرفته مثل ام اس (تصلب چندگانه)، بیماری کروهن، بیماری گریوز، کولیت زخمی (ورم مخاط روده بزرگ)، دیابت نوع 1، آسم، حساسیت، بیماری سلیاک و سندروم اسجوگرن بیشتر از قبل شایع هستند و متخصصان معتقدند که پاک سازی بیش از اندازه محیط پیرامون ما یکی از دلایل اصلی است.
در پزشکی پیشرفته، این تئوری به نام فرضیه بهداشت است. این فرضیه بیان می‌کند که انسان‌ها همیشه با انواع مختلفی از میکروب‌ها (لاکتو باسیلی، میکو باکتری‌های مختلف و هلمینس‌های مشخص) هم زیستی داشته‌اند و شامل پارازیت‌هایی هستند که اکو سیستم فردی ما را تشکیل داده‌اند. در معرض قرار گرفتن، منجر به این شده است که انسان کمتر مستعد حساسیت باشد. اما در محیط شدیداً تمیز امروز، کمبود قرار گیری در معرض چنین میکروب‌هایی منجر به رشد کودکان با یک سیستم ایمنی توسعه نیافته شده است. سیستم ایمنی تنبل امروز در حال گسترش واکنش‌های حساسیتی به جای تمرکز بر مبارزه با عفونت است (که هرگز با کمبود قرار گیری در معرض میکروب‌ها، با توجه به واکسیناسیون، مواد شستشو دست، پنجره‌های بی‌منفذ و غیره رخ نخواهد داد). به علاوه آنتی بیوتیک‌ها کارها را برای حالت از قبل آسوده سیستم ایمنی ما آسان‌تر کرده‌اند. در مقابل، میکروب‌ها امروزه برای مقابله با چنین پاسخ‌های مصنوعی می‌جنگند و منجر به ابر حشراتی می‌شوند که به نظر می‌رسد در مقابل درمان آنتی بیوتیک امروزی مقاوم هستند.

آیا وقت آن است که تصویر تمیزی خود را به هم بریزیم؟

بنابراین آیا ما باید به سبک زندگی قبل از تاریخ انسان‌ها برگردیم و تمام واکسیناسیون‌ها را متوقف کنیم و کودکان خود را با گل و کثیفی بپوشانیم؟ آیا ما باید دلواپس بودن را وقتی که کودک سرما خوردگی و یا تب خفیفی گرفت رها کنیم و امیدوار باشیم که سیستم ایمنی او با آن مبارزه خواهد کرد؟ قطعاً نه! ما نباید قطعاً به حساسیت‌های غذایی تهدید کننده‌ی زندگی بی‌توجهی کنیم و یا کودکان خود را تشویق کنیم که کمتر بهداشتی باشند به امید این که مقاومت در برابر میکروب‌ها را گسترش دهند. آنچه که ما باید انجام دهیم این است که مشغول کردن ذهن خود را در مورد تمیزی رها کنیم و منفعت‌های بازی کردن کودکان را در گل درک کنیم.
اجازه دهید که کودک شما وقتی که در بیرون در فضای آزاد قرار دارد آزادانه بازی کند. بگذارید که تعامل‌های محیطی نرمال و خندان باشند. کج خلقی کردن را هر بار که کودک شما گل را روی زمین لمس می‌کند رها کنید. تعداد دفعاتی را که او هم بازی خیس عرق خود را لمس می‌کند نشمارید! بیهوده است که به خاطر یک خراش کوچک روی آرنج او خواب خود را از دست بدهید. حمل ضد عفونی کننده دست را برای گشتن به دنبال فرصتی که آن را برای کودک خود استفاده کنید، رها کنید.
اگر کودک شما با یک چیز فلزی زنگ زده کوفته شده است بروید و همین حالا واکسیناسیون را انجام دهید. از کودک خود بخواهید که دستان خود را قبل از غذا بشورد و همیشه ناخن‌های خود را تمیز نگه دارد. صابون معمولی برای حفظ بهداشت عالی است. از مصرف صابون‌های آنتی باکتری به طور منظم پرهیز کنید. یک رژیم متعادل و قرار گیری در معرض محیط برای کودکان ضروری است. شما با مشغول کردن ذهن خود در مورد بهداشت کودک خود وقتی که بیرون از خانه است یک پدر یا مادر محافظ نیستید. فقط بگذارید که کودک بچگی کند. تعادل لازم را بین احتیاط و وسواسی بیابید. بگذارید که کودکان شما پابرهنه به درون گل بروند و با برخی از میکروب‌ها دوست شوند! زمین مادر مطمئناً از آنها حفاظت خواهد کرد.
تذکر: آگاه باشید که این مقاله صرفاً جنبه‌‌ی اطلاعاتی دارد. آن نه قصد و نه دلالت بر جایگزینی با توصیه‌های پزشکی حرفه‌ای دارد.