آخرالزمان و آيندة جهان در آينة كتاب
منبع:ماهنامه موعود
1. آخرالزمان در آيينة روايات
جابر رضواني، امام حسن مجتبي(ع)، اول، 1380، 127ص.
نويسندة محترم در اين كتاب، حدود 73 روايت را از پيامبر اكرم(ص) و ائمة اطهار(ع) دربارة آخرالزمان، بدون هيچ شرح و توضيحي، گردآوري و ترجمه كرده است. معيار نويسنده براي گزينش روايات، مسائل زمان غيبت و رفتار ناشايستي است كه از سوي انسان‌ها صادر مي‌شود، تا اعمالي كه در آن زمان ظاهر شده و شيوع پيدا مي‌كند، دامان انسان‌هاي وارسته و حقيقت‌جو را نگيرد.
در ضمن براي اينكه بعضي از مطالب و موضوعات احاديث، روشن گردد، رواياتي نيز در زيرنويس‌ها نقل شده است.
2. آيندة بشر و پايان جهان
احمد اميري‌پور، ترنّم، 1382، 360 ص.
ويژگي كتاب فوق اين است كه مسايل مهم فرا روي بشر را به طور جامع و فراگير به صورت يك مجموعه، شامل: پيشرفت‌هاي تكنولوژيكي و پزشكي، مباحث زيست‌شناسي و منابع كرة زمين، افزايش جمعيت و فقر، جنگ‌ها و رقابت‌هاي نظامي، ستاره‌شناسي و ... فراهم ساخته و در اختيار علاقه‌مندان قرار داده است. با همة اين اوصاف، كتاب مذكور، مجموعه‌اي فشرده، اما تا حدّ امكان مفيد و داراي اطلاعات آماري و پژوهشي شايان توجه براي همة علاقه‌مندان مي‌باشد.
اگرچه مطالب كتاب جنبة تخصصي ندارد اما در بحث از پايان جهان، فصلي هم به بيان ديدگاه اديان در اين باره اختصاص داده است.
3. آيندة جهان در ساية حكومت اسلامي حضرت مهدي(عج )
محسن همتي، نذير، سوم، 1381، 88 ص.
«مي‌آيد در هنگامه‌اي كه يأس و نوميدي، قلوب مردم را فراگرفته و مي‌آيد براي انجام انقلابي بزرگ و سترگ كه باعث تحول عميق و ريشه‌اي در شيرازة زندگي معنوي و مادي بشر خواهد شد...».
خوانندة محترم مي‌تواند گوشه‌اي از اين تحول شگرف را كه در حكومت جهاني حضرت مهدي(ع)، شاهد آن خواهيم بود، در سيماي روايات نقل شده از معصومين(ع) در اين كتاب مطالعه كند. البته نويسنده در ابتداي كتاب، اشاره‌اي كوتاه نيز به قيام منجي موعود از منظر اديان مختلف و همچنين پاره‌اي از خصوصيات حضرت مهدي(ع) و ياران ايشان، نموده است.
4. آيندة جهان (دولت و سياست در انديشة مهدويت)
رحيم كارگر، بنياد فرهنگي حضرت مهدي موعود(عج)، اول، 1383، 392 ص.
«آيندة سياست و دولت، از ديدگاه شيعة دوازده امامي چه وضعيتي دارد؟» اين سؤالي است كه نويسندة كتاب به دنبال پاسخ آن مي‌باشد. لذا مطالب كتاب را در سه بخش تنظيم نموده است:
در بخش اول، پس از تبيين روش‌شناسي تحقيق در تاريخ آينده و آينده‌پژوهي، به بررسي نظريه‌هاي آينده تاريخ (سه ديدگاه مسيحيت، پايان تاريخ و ماركسيسم) پرداخته و آن‌گاه به تشريح مهدويت و آيندة تاريخ در انديشة شيعي مي‌پردازد. در بخش دوم كتاب، سه فرضيه در مورد دولت امام مهدي(عج) مورد بررسي قرار مي‌گيرد:
1. فرضية انتقام و پايان تاريخ بدون تشكيل دولت؛
2. فرضية دولت اقتدارگرا و مبتني بر قدرت فيزيكي؛
3. فرضية دولت اخلاق محور و مبتني بر ساختار امامت.
و سرانجام، نويسنده در بخش سوم به بررسي ساختار و سازمان حكومت مهدوي، با پذيرفتن فرضية سوم مي‌پردازد.
5. اوضاع در آخرالزّمان
رضا كوشاري، تهذيب، اول، 1383، 212ص.
حقيقت داشتن آخرالزمان و ظهور حضرت مهدي(عج)، دلايل و علايم بسياري دارد كه ما را به بسياري از حقايق، راهنمايي مي‌كند. آن‌چه را كه در اين كتاب مي‌خوانيم بر دلايل و شواهد بسياري از موارد بايد شده، با استناد به روايات معصومين(ع) و بيان مصاديق كنوني آن به طور واضح اشاره كرده است. البته دسته‌بندي و فصل‌بندي در اين كتاب مشاهده نمي‌شود و نكتة ديگر اينكه در رابطه با بعضي از موضوعات آخرالزمان و ظهور آن حضرت، كتاب داراي تحقيقات تازه‌اي است كه براي اولين بار مطرح شده است.
6. پايان تاريخ ليبرال دموكراسي (يا حكومت جهاني حضرت مهدي(عج)؟
احمد سامعي، نسيم سحر، 1382، 144ص.
نويسنده، كتاب را در دو فصل تنظيم نموده است. در فصل اول با عنوان ليبرال دموكراسي، پس از تعريف تمدن غربي، به ديدگاه «فوكوياما» و «هانتينگتون»، دو تن از تئوريسين‌هاي آمريكايي، در رابطه با آيندة جوامع غربي و ليبرال دموكراسي پرداخته مي‌شود. از ديگر موضوعات مطرح شده در اين فصل، بررسي عملكرد آمريكا در جهان، حادثة 11 سپتامبر و پيامدهاي آن، سير تاريخي حمايت‌هاي آمريكا و نقش آن كشور در ايجاد رژيم صهيونيستي مي‌باشد. در فصل دوم تحت عنوان حكومت جهاني حضرت مهدي(عج) نيز، ضمن ترسيم سيماي حكومت جهاني حضرت مهدي(ع)، به ساختار سازماني حكومت جهاني آن حضرت نيز اشاره مي‌شود.
7. سپيده دم ظهور (بررسي نشانه‌هاي ظهور حضرت ولي‌عصر(عج))
سيّدمحمدموسوي، اعجاز، ج 1، اوّل، 1383، 175ص.
سپيده دم ظهور، اين كتاب از سلسله مباحث پيرامون امام عصر(ع)، اثر نويسنده مي‌باشد كه در اين جلد به بررسي حوادث كلي و حوادث خاص، تا خروج سفياني پرداخته شده، البته به وقايع پس از خروج سفياني نيز به شكلي مختصر اشاره شده امّا بحث‌هاي مفصل‌تر در اين باره را مي‌توانيد در جلدهاي بعدي اين كتاب دنبال نماييد.
نويسنده اذعان مي‌نمايد كه همواره سعي نموده در حد توان بدون تحميل شرايط خاص و يا عوامل خارجي، با توجه به شرايط مختلف و حالات گوناگوني كه در روايات به چشم مي‌خورد و تلفيق آنها با يكديگر، دربارة حوادث آينده پيش‌بيني نمايد و تا آن‌جا كه ممكن است از وقايع قطعي و حتمي، نام برده و از ذكر حوادث مشكوك و ضعيف خودداري نمايند.
8. علامات الظهور (دراسة و تحليل)
شهيد سيد محمد صدر، شيخ محمد فرطوسي، قلم الشرق، اول، 1426، 248 ص.
اين كتاب به زبان عربي و بخشي از دايرةالمعارف مهدوي تأليف «شهيد سيد محمد صدر» است. دايرةالمعارف مذكور، مجموعه‌اي كم‌نظير در تاريخ تأليفات شيعي با موضوع مهدويت است به دليل احاطه و شمول گستردة مباحث مختلف مهدوي و همچنين افق وسيع علمي نويسنده و گردآوري بسياري از نكات كه حكايت از تلاش فراوان ايشان در تأليف اين دايرةالمعارف دارد.
در اين كتاب، علايم ظهور در تقسيم‌بندي‌هاي زيبايي ارائه شده است. به طور مثال: علايمي كه به وقوع پيوسته است؛ علايمي كه هنوز محقق نشده است؛ علايمي كه شك داريم به وقوع پيوسته يا نه؛ علايمي كه شك داريم مربوط به قبل را ظهور است يا بعداز آن؛ علايم اجتماعي؛ علايم طبيعي؛ علايم اعجازي و ... .
از جمله موارد قابل توجه، تحليل جالبي است كه شهيد صدر دربارة دجال ارائه مي‌دهد. ايشان دجال را همان فرهنگ غرب كه در تقابل با فرهنگ اصيل اسلامي است مي‌داند و براي اثبات اين موضوع از رواياتي كه دربارة دجال صادر شده، بهره مي‌برد.
جابر رضواني، امام حسن مجتبي(ع)، اول، 1380، 127ص.
نويسندة محترم در اين كتاب، حدود 73 روايت را از پيامبر اكرم(ص) و ائمة اطهار(ع) دربارة آخرالزمان، بدون هيچ شرح و توضيحي، گردآوري و ترجمه كرده است. معيار نويسنده براي گزينش روايات، مسائل زمان غيبت و رفتار ناشايستي است كه از سوي انسان‌ها صادر مي‌شود، تا اعمالي كه در آن زمان ظاهر شده و شيوع پيدا مي‌كند، دامان انسان‌هاي وارسته و حقيقت‌جو را نگيرد.
در ضمن براي اينكه بعضي از مطالب و موضوعات احاديث، روشن گردد، رواياتي نيز در زيرنويس‌ها نقل شده است.
احمد اميري‌پور، ترنّم، 1382، 360 ص.
ويژگي كتاب فوق اين است كه مسايل مهم فرا روي بشر را به طور جامع و فراگير به صورت يك مجموعه، شامل: پيشرفت‌هاي تكنولوژيكي و پزشكي، مباحث زيست‌شناسي و منابع كرة زمين، افزايش جمعيت و فقر، جنگ‌ها و رقابت‌هاي نظامي، ستاره‌شناسي و ... فراهم ساخته و در اختيار علاقه‌مندان قرار داده است. با همة اين اوصاف، كتاب مذكور، مجموعه‌اي فشرده، اما تا حدّ امكان مفيد و داراي اطلاعات آماري و پژوهشي شايان توجه براي همة علاقه‌مندان مي‌باشد.
اگرچه مطالب كتاب جنبة تخصصي ندارد اما در بحث از پايان جهان، فصلي هم به بيان ديدگاه اديان در اين باره اختصاص داده است.
محسن همتي، نذير، سوم، 1381، 88 ص.
«مي‌آيد در هنگامه‌اي كه يأس و نوميدي، قلوب مردم را فراگرفته و مي‌آيد براي انجام انقلابي بزرگ و سترگ كه باعث تحول عميق و ريشه‌اي در شيرازة زندگي معنوي و مادي بشر خواهد شد...».
خوانندة محترم مي‌تواند گوشه‌اي از اين تحول شگرف را كه در حكومت جهاني حضرت مهدي(ع)، شاهد آن خواهيم بود، در سيماي روايات نقل شده از معصومين(ع) در اين كتاب مطالعه كند. البته نويسنده در ابتداي كتاب، اشاره‌اي كوتاه نيز به قيام منجي موعود از منظر اديان مختلف و همچنين پاره‌اي از خصوصيات حضرت مهدي(ع) و ياران ايشان، نموده است.
رحيم كارگر، بنياد فرهنگي حضرت مهدي موعود(عج)، اول، 1383، 392 ص.
«آيندة سياست و دولت، از ديدگاه شيعة دوازده امامي چه وضعيتي دارد؟» اين سؤالي است كه نويسندة كتاب به دنبال پاسخ آن مي‌باشد. لذا مطالب كتاب را در سه بخش تنظيم نموده است:
در بخش اول، پس از تبيين روش‌شناسي تحقيق در تاريخ آينده و آينده‌پژوهي، به بررسي نظريه‌هاي آينده تاريخ (سه ديدگاه مسيحيت، پايان تاريخ و ماركسيسم) پرداخته و آن‌گاه به تشريح مهدويت و آيندة تاريخ در انديشة شيعي مي‌پردازد. در بخش دوم كتاب، سه فرضيه در مورد دولت امام مهدي(عج) مورد بررسي قرار مي‌گيرد:
1. فرضية انتقام و پايان تاريخ بدون تشكيل دولت؛
2. فرضية دولت اقتدارگرا و مبتني بر قدرت فيزيكي؛
3. فرضية دولت اخلاق محور و مبتني بر ساختار امامت.
و سرانجام، نويسنده در بخش سوم به بررسي ساختار و سازمان حكومت مهدوي، با پذيرفتن فرضية سوم مي‌پردازد.
رضا كوشاري، تهذيب، اول، 1383، 212ص.
حقيقت داشتن آخرالزمان و ظهور حضرت مهدي(عج)، دلايل و علايم بسياري دارد كه ما را به بسياري از حقايق، راهنمايي مي‌كند. آن‌چه را كه در اين كتاب مي‌خوانيم بر دلايل و شواهد بسياري از موارد بايد شده، با استناد به روايات معصومين(ع) و بيان مصاديق كنوني آن به طور واضح اشاره كرده است. البته دسته‌بندي و فصل‌بندي در اين كتاب مشاهده نمي‌شود و نكتة ديگر اينكه در رابطه با بعضي از موضوعات آخرالزمان و ظهور آن حضرت، كتاب داراي تحقيقات تازه‌اي است كه براي اولين بار مطرح شده است.
احمد سامعي، نسيم سحر، 1382، 144ص.
نويسنده، كتاب را در دو فصل تنظيم نموده است. در فصل اول با عنوان ليبرال دموكراسي، پس از تعريف تمدن غربي، به ديدگاه «فوكوياما» و «هانتينگتون»، دو تن از تئوريسين‌هاي آمريكايي، در رابطه با آيندة جوامع غربي و ليبرال دموكراسي پرداخته مي‌شود. از ديگر موضوعات مطرح شده در اين فصل، بررسي عملكرد آمريكا در جهان، حادثة 11 سپتامبر و پيامدهاي آن، سير تاريخي حمايت‌هاي آمريكا و نقش آن كشور در ايجاد رژيم صهيونيستي مي‌باشد. در فصل دوم تحت عنوان حكومت جهاني حضرت مهدي(عج) نيز، ضمن ترسيم سيماي حكومت جهاني حضرت مهدي(ع)، به ساختار سازماني حكومت جهاني آن حضرت نيز اشاره مي‌شود.
سيّدمحمدموسوي، اعجاز، ج 1، اوّل، 1383، 175ص.
سپيده دم ظهور، اين كتاب از سلسله مباحث پيرامون امام عصر(ع)، اثر نويسنده مي‌باشد كه در اين جلد به بررسي حوادث كلي و حوادث خاص، تا خروج سفياني پرداخته شده، البته به وقايع پس از خروج سفياني نيز به شكلي مختصر اشاره شده امّا بحث‌هاي مفصل‌تر در اين باره را مي‌توانيد در جلدهاي بعدي اين كتاب دنبال نماييد.
نويسنده اذعان مي‌نمايد كه همواره سعي نموده در حد توان بدون تحميل شرايط خاص و يا عوامل خارجي، با توجه به شرايط مختلف و حالات گوناگوني كه در روايات به چشم مي‌خورد و تلفيق آنها با يكديگر، دربارة حوادث آينده پيش‌بيني نمايد و تا آن‌جا كه ممكن است از وقايع قطعي و حتمي، نام برده و از ذكر حوادث مشكوك و ضعيف خودداري نمايند.
شهيد سيد محمد صدر، شيخ محمد فرطوسي، قلم الشرق، اول، 1426، 248 ص.
اين كتاب به زبان عربي و بخشي از دايرةالمعارف مهدوي تأليف «شهيد سيد محمد صدر» است. دايرةالمعارف مذكور، مجموعه‌اي كم‌نظير در تاريخ تأليفات شيعي با موضوع مهدويت است به دليل احاطه و شمول گستردة مباحث مختلف مهدوي و همچنين افق وسيع علمي نويسنده و گردآوري بسياري از نكات كه حكايت از تلاش فراوان ايشان در تأليف اين دايرةالمعارف دارد.
در اين كتاب، علايم ظهور در تقسيم‌بندي‌هاي زيبايي ارائه شده است. به طور مثال: علايمي كه به وقوع پيوسته است؛ علايمي كه هنوز محقق نشده است؛ علايمي كه شك داريم به وقوع پيوسته يا نه؛ علايمي كه شك داريم مربوط به قبل را ظهور است يا بعداز آن؛ علايم اجتماعي؛ علايم طبيعي؛ علايم اعجازي و ... .
از جمله موارد قابل توجه، تحليل جالبي است كه شهيد صدر دربارة دجال ارائه مي‌دهد. ايشان دجال را همان فرهنگ غرب كه در تقابل با فرهنگ اصيل اسلامي است مي‌داند و براي اثبات اين موضوع از رواياتي كه دربارة دجال صادر شده، بهره مي‌برد.
