شروع يك درگيرى منطقى و عاقلانه
منبع: روزنامه جوان
براى شروع به اين سوالات پاسخ بدهيد: آيا نام تمامى معلم هاى فرزندتان را مى دانيد؟ آيا مى دانيد چه كسانى دوستان صميمى فرزندتان هستند؟ آيا مى دانيد در چه رشته اى درس مى خواند؟ آيا مى دانيد چه كتابى مى خواند يا اصلا كتاب مى خواند؟ آيا مى توانيد چند ورزشكار، هنرپيشه، فيلم يا موسيقى مورد علاقه او را نام ببريد؟ چنانچه فرزند نوجوانى داريد آيا مى دانيد وقتش را در ساعات پيش از مدرسه، شب ها و روزهاى تعطيل چگونه مى گذراند؟ اگر فرزندتان پول توجيبى مى گيرد يا خودش درآمدى كسب مى كند آيا مى دانيد چگونه پول را خرج مى كند؟ آيا مى دانيد فرزندتان خوشحال است يا غمگين، دوست زياد دارد يا تنها است، مضطرب است يا دغدغه اى ندارد؟ اگر نمى توانيد به اين پرسش ها جواب «بله» بدهيد به اندازه كافى درگير زندگى فرزندتان نيستيد و بايد هرچه زودتر اين كارها را بكنيد.
قدرتمندترين و ماندگارترين وسيله پيش بينى سلامت روان، سازگارى، خوشبختى و سلامتى فرزندان درجه درگير شدن والدين در زندگى آنها است. بچه هايى كه پدر و مادرشان در زندگى آنها درگير مى شوند در مدرسه عملكرد بهترى دارند، احساس بهترى نسبت به خودشان دارند، كمتر به مشكلات عاطفى دچار مى شوند و كمتر اهل خطرند يا دچار مشكل مى شوند. براى رشد روانى فرزند هيچ چيز مهم تر از مشكلات عميق و پيگيرانه شما نيست. اين موضوع وقتى فرزندتان نوزاد است يا به سن جوانى رسيده يا هر نقطه اى بين اين دو صحت دارد. ترديدى نيست براى اينكه درگير زندگى فرزندتان شويد بايد با او وقت بگذرانيد. اين موضوع آنقدر واضح است كه شايد گفتنش لزومى نداشته باشد اما والدينى هستند كه آنقدر كم وقت با فرزندشان مى گذرانند كه تعجب برانگيز است كه اصلا چرا بچه دار شده اند. يكى از دلايل اهميت وقت گذراندن با فرزندان اين است كه پدر و مادر هيچ گاه نمى فهمند فرزندشان چه موقع حرف دلش را مى زند و مى گويد كه در زندگى اش چه اتفاقاتى در حال وقوع است در حالى كه اطلاعات درباره زندگى او كليد مشاركت شما است.
عمومى ترين مشكلات رفتارى در كودكان سنين دبستان و راهنمايى عبارتند از: عدم اطلاعات عمومى و مقاومت در مقابل قدرت بزرگسالان، حملات پرخاشگرانه خواهر و برادر، عصبانيت، شانه خالى كردن از زير بار مسووليت، كار دزدانه انجام دادن، شكست وخرد كردن اشيا، گستاخى نسبت به فاميل يا دوستان خانواده، دزدى هاى كوچك و... .
پدر ومادرها اغلب فكر مى كنند با سوال پرسيدن از فرزندشان از آنچه مى خواهند بدانند سردر مى آورند اما در واقعيت اين كار فقط تصويرى جزيى به دست مى دهد. احتمال اينكه فرزندتان آنچه واقعا برايش مهم است را در يك روز خودمانى وقتى داريد با هم كارى انجام مى دهيد كه هيچ ربطى هم به آنچه مى خواهد به شما بگويد ندارد فاش كند، خيلى بيشتر است. پسرتان درباره دعوايى كه در مدرسه كرده وقتى شب او را درتختش مى خوابانيد صحبت مى كند نه وقتى از او مى پرسيد: امروز تو مدرسه چه خبر بود؟ درباره احساسات دخترتان وقتى چيزى مى فهميد كه با هم به خريد رفته ايد نه وقتى از او درباره روابط اجتماعى اش سوال مى كنيد.
وقتى او را با گروهى از دوستانش از مدرسه به خانه هاشان مى رسانيد درباره وضع تحصيلى فرزندتان بيشتر اطلاعات به دست مى آوريد تا هنگامى كه موقع غذا خوردن از او مستقيما سوال مى كنيد. پس اگر شب روى او را نپوشانيد، با او در مراكز خريد سير و سياحت نكنيد يا فرزندتان را با دوستانش به خانه نرسانيد اين لحظات را از دست مى دهيد. پس هرچه بيشتر با هم وقت بگذرانيد فرصت بيشترى براى دستيابى به آنچه در زندگى فرزندتان مى گذرد داريد ومشاركت كردن آسان تر مى شود. وقتى فرزندان كوچك تر است اين كار آسان تر است اما اگر خوب فكر كنيد مطمئناً فعاليت هاى بسيارى را پيدا مى كنيد كه با آنها مى توانيد با نوجوانتان وقت بگذرانيد. وقت گذراندن با فرزندتان خارج از خانه هم مهم است. نگرانى در سال هاى دبستان، نگرانى درباره تكاليف درسى وامتحانات، نگرانى در زمينه فعاليت هاى فوق برنامه نظير زنگ ورزش و يا گردش هاى دسته جمعى در بين كودكان بسيار رايج است و به طور كلى نگرانى ها معمولاً به گونه اى است كه كودك آنچه را كه احتمال دارد رخ دهد به طور غير منطقى و اغراق آميز بزرگ كند. بنابراين در اين موارد هم بهتر است فعال عمل كنيد.
برويد و ورزش يا كارهاى هنرى او را نگاه كنيد. به مدرسه اش برويد. وقتى او نگاهى به جمعيت مى اندازد وصورت شما را در آن بين مى بيند احساس خوبى دارد و شما هم بايد آنجا باشيد تا اگر عملكرد خوبى داشت او را تحسين كنيد واگر نداشت اورا آرام كنيد. حتما مرتبا با آموزگاران او در تماس باشيد و در كارهايى كه مدرسه او از پدر و مادرها مى خواهد حضور فعال داشته باشيد. كارى كنيد خانه شما يكى از پاتوق هاى دوستان فرزندتان بشود. اطلاعاتى كه از اين طريق به دست مى آوريد ارزشمند تر از هزينه اى است كه صرف خوراكى هايى كه به آنها مى دهيد مى كنيد. تربيت كودك كارى نيمه وقت نيست. چيزى نيست كه هر وقت مايل بوديد يا وقتى كه يادتان مى افتد كه به فرزندتان توجه كنيد يا وقتى او به دردسر افتاد انجام بدهيد.
تعهد به درگير زندگى فرزند شدن به اين معنى نيست كه نمى توانيد شغلى داشته باشيد، حتى شايد به اين معنى باشد كه بايد نسبت به والدينى كه بيرون خانه كار نمى كنند بيشتر تلاش كنيد. كليد استفاده موثر از نزديكان و يا خويشان اطمينان از اين است كه اين كمكى ها باعث شوند وقتى سر كار نيستيد بيشتر درگير فرزندتان باشيد نه اينكه به دام اين فكر اشتباه بيفتيد كه اين مراقبت ها جايگزين تعهد خود شما مى شوند. كارى كه اطرافيان كودك مى كنند تربيت او نيست و شما هم نبايد چنين تصورى داشته باشيد.
قدرتمندترين و ماندگارترين وسيله پيش بينى سلامت روان، سازگارى، خوشبختى و سلامتى فرزندان درجه درگير شدن والدين در زندگى آنها است. بچه هايى كه پدر و مادرشان در زندگى آنها درگير مى شوند در مدرسه عملكرد بهترى دارند، احساس بهترى نسبت به خودشان دارند، كمتر به مشكلات عاطفى دچار مى شوند و كمتر اهل خطرند يا دچار مشكل مى شوند. براى رشد روانى فرزند هيچ چيز مهم تر از مشكلات عميق و پيگيرانه شما نيست. اين موضوع وقتى فرزندتان نوزاد است يا به سن جوانى رسيده يا هر نقطه اى بين اين دو صحت دارد. ترديدى نيست براى اينكه درگير زندگى فرزندتان شويد بايد با او وقت بگذرانيد. اين موضوع آنقدر واضح است كه شايد گفتنش لزومى نداشته باشد اما والدينى هستند كه آنقدر كم وقت با فرزندشان مى گذرانند كه تعجب برانگيز است كه اصلا چرا بچه دار شده اند. يكى از دلايل اهميت وقت گذراندن با فرزندان اين است كه پدر و مادر هيچ گاه نمى فهمند فرزندشان چه موقع حرف دلش را مى زند و مى گويد كه در زندگى اش چه اتفاقاتى در حال وقوع است در حالى كه اطلاعات درباره زندگى او كليد مشاركت شما است.
عمومى ترين مشكلات رفتارى در كودكان سنين دبستان و راهنمايى عبارتند از: عدم اطلاعات عمومى و مقاومت در مقابل قدرت بزرگسالان، حملات پرخاشگرانه خواهر و برادر، عصبانيت، شانه خالى كردن از زير بار مسووليت، كار دزدانه انجام دادن، شكست وخرد كردن اشيا، گستاخى نسبت به فاميل يا دوستان خانواده، دزدى هاى كوچك و... .
پدر ومادرها اغلب فكر مى كنند با سوال پرسيدن از فرزندشان از آنچه مى خواهند بدانند سردر مى آورند اما در واقعيت اين كار فقط تصويرى جزيى به دست مى دهد. احتمال اينكه فرزندتان آنچه واقعا برايش مهم است را در يك روز خودمانى وقتى داريد با هم كارى انجام مى دهيد كه هيچ ربطى هم به آنچه مى خواهد به شما بگويد ندارد فاش كند، خيلى بيشتر است. پسرتان درباره دعوايى كه در مدرسه كرده وقتى شب او را درتختش مى خوابانيد صحبت مى كند نه وقتى از او مى پرسيد: امروز تو مدرسه چه خبر بود؟ درباره احساسات دخترتان وقتى چيزى مى فهميد كه با هم به خريد رفته ايد نه وقتى از او درباره روابط اجتماعى اش سوال مى كنيد.
وقتى او را با گروهى از دوستانش از مدرسه به خانه هاشان مى رسانيد درباره وضع تحصيلى فرزندتان بيشتر اطلاعات به دست مى آوريد تا هنگامى كه موقع غذا خوردن از او مستقيما سوال مى كنيد. پس اگر شب روى او را نپوشانيد، با او در مراكز خريد سير و سياحت نكنيد يا فرزندتان را با دوستانش به خانه نرسانيد اين لحظات را از دست مى دهيد. پس هرچه بيشتر با هم وقت بگذرانيد فرصت بيشترى براى دستيابى به آنچه در زندگى فرزندتان مى گذرد داريد ومشاركت كردن آسان تر مى شود. وقتى فرزندان كوچك تر است اين كار آسان تر است اما اگر خوب فكر كنيد مطمئناً فعاليت هاى بسيارى را پيدا مى كنيد كه با آنها مى توانيد با نوجوانتان وقت بگذرانيد. وقت گذراندن با فرزندتان خارج از خانه هم مهم است. نگرانى در سال هاى دبستان، نگرانى درباره تكاليف درسى وامتحانات، نگرانى در زمينه فعاليت هاى فوق برنامه نظير زنگ ورزش و يا گردش هاى دسته جمعى در بين كودكان بسيار رايج است و به طور كلى نگرانى ها معمولاً به گونه اى است كه كودك آنچه را كه احتمال دارد رخ دهد به طور غير منطقى و اغراق آميز بزرگ كند. بنابراين در اين موارد هم بهتر است فعال عمل كنيد.
برويد و ورزش يا كارهاى هنرى او را نگاه كنيد. به مدرسه اش برويد. وقتى او نگاهى به جمعيت مى اندازد وصورت شما را در آن بين مى بيند احساس خوبى دارد و شما هم بايد آنجا باشيد تا اگر عملكرد خوبى داشت او را تحسين كنيد واگر نداشت اورا آرام كنيد. حتما مرتبا با آموزگاران او در تماس باشيد و در كارهايى كه مدرسه او از پدر و مادرها مى خواهد حضور فعال داشته باشيد. كارى كنيد خانه شما يكى از پاتوق هاى دوستان فرزندتان بشود. اطلاعاتى كه از اين طريق به دست مى آوريد ارزشمند تر از هزينه اى است كه صرف خوراكى هايى كه به آنها مى دهيد مى كنيد. تربيت كودك كارى نيمه وقت نيست. چيزى نيست كه هر وقت مايل بوديد يا وقتى كه يادتان مى افتد كه به فرزندتان توجه كنيد يا وقتى او به دردسر افتاد انجام بدهيد.
تعهد به درگير زندگى فرزند شدن به اين معنى نيست كه نمى توانيد شغلى داشته باشيد، حتى شايد به اين معنى باشد كه بايد نسبت به والدينى كه بيرون خانه كار نمى كنند بيشتر تلاش كنيد. كليد استفاده موثر از نزديكان و يا خويشان اطمينان از اين است كه اين كمكى ها باعث شوند وقتى سر كار نيستيد بيشتر درگير فرزندتان باشيد نه اينكه به دام اين فكر اشتباه بيفتيد كه اين مراقبت ها جايگزين تعهد خود شما مى شوند. كارى كه اطرافيان كودك مى كنند تربيت او نيست و شما هم نبايد چنين تصورى داشته باشيد.
