آناپولیس كنفرانسی برای گرفتن عكس یادگاری
نويسنده: ابوالفضل صدقی
چکیده: اكنون بعد از سال 2000 اكنون دولت بوش در آخرین سال حكومت خود قصد دارد بار دیگر سناریوهای قبلی را تكرار كند و بدون دادن هیچ امتیازی مشروعیتی برای رژیم صهیونیستی بدست آورد.است این كنفرانس دست آورد قابل ذكری نداشته و فقط به جشن تولد شصتمین سال اسراییل مبدل گشت جشنی كه در آن مسئولان دولت‌ها فرصت یافتند با هم عكس یادگاری بگیرند. البته آمریكایی‌ها از این طریق توانستند بعد از سالها مداخله نظامی در خاورمیانه و افغانستان نشان دهند كه چقدر صلح طلب هستند و یا اینكه نه به دنبال كسب نظر كشورهای عربی برای حمله نظامی به ایران می‌باشند.
در آستانه شصتمین سالگرد تولد نامشروع رژیم اشغالگر قدس در روز سه شنبه 27 نوامبر (6 آذر ) كنفرانس بین‌المللی صلح خاورمیانه با حضور كشورهای عربی ، اروپایی آسیایی و آفریقایی از جمله عربستان ، مصر ، سوریه ، آلمان ، فرانسه ، چین ، هند ، روسیه و آفریقای جنوبی در مركز آكادمی نیروی دریایی آمریكا در شهر زیبا و 36 هزار نفری آناپولیس از ایالت مریلند برگزار گردید . در حالی كه جمهوری اسلامی ایران ، حزب ا... لبنان و گروههای مقاومت حماسی و جهاد اسلامی در آن شركت نداشتند و این كنفرانس را بچه‌ای مرده قبل از تولد قلمداد كردند زیرا به خوبی می دانستند رفتارشناسی رژیم اشغالگر قدس همواره نشان داده است كه از طریق گفتگو و این نوع كنفرانس‌ها كوچكترین امتیازی به كشورهای اسلامی و فلسطینی‌ها
نمی دهد. اسراییلی ها همواره از این كنفرانس‌ها جهت فریب رهبران ساف استفاده كرده‌اند.
اگر ما نگاهی كوتاه به تاریخ سرزمین فلسطین بیندازیم می بینیم صهیونیست قدم به قدم جلو آمده و تا مقاومت محكمی در برابر خود احساس نكردند عقب ننشستند و نظام سلطه‌ی جهانی هم از آنها حمایت می كرده است . آنها معتقدند صهیونیسم مانند یك آمبولانس است كه با زیر پا گذاشتن قوانین و مقررات رانندگی به نجات یهود می شتابند . آنها حق دارند هر سرزمینی را اشغال كنند و قوانین بین‌المللی را زیر پای خود بگذارند. صهیونیست‌ها می توانند به خاطر منافع به قول خود یهود زیر هر نوع قرارداد و تعهدی بزنند. اكنون جهت جلوگیری از اطاله كلام و بیان گذشته‌ی این رژیم نامشروع گاه شمار رژیم صهیونیستی را می‌آوریم .
1) در سال 1901 هرتزل به نمایندگی از سوی صهیونیست‌ها از سلطان عبدالحمید پادشاه عثمانی كه فلسطین جزء سرزمینش محسوب می‌شد درخواست نمودند امتیازی برای یهودیان صادر شود تا آنها بتوانند ارض موعود را آباد كنند كه عبدالحمید آن را نپذیرفت به ناچار صهیونیست‌ها به انگلیس روی آوردند و انگلیس امتیاز اوگاندا را داد كه مورد پذیرش صهیونیست‌ها قرار نگرفت.
2) در زمان جنگ جهانی اول و الحاق فلسطین به انگلیس و شكست دولت عثمانی راه برای تسلط صهیونیست‌ها بر فلسطین باز شد و در نتیجه اعلامیه بلفور مبنی بر تشكیل دولت یهود انتشار یافت.
3) در سال 1920 یهودی‌ها در فلسطین 000/80 نفر و در سال 1928 000/500 نفر شدند.
4) در سال 1920 اولین درگیری بین اعراب و فلسطینی و صهیونیست‌ها رخ داد كه دولت انگلیس فرماندار را عوض كرد و یك صهیونیست گذاشت.
5) در سال 1921 در اعتراض به فرماندار یهودی شورش‌هایی به وجود آمد كه 15 روز ادامه داشت.
6) در سالهای 1926 و 1936 در اعتراض به مهاجرت صهیونیست‌ها به سرزمین فلسطین و اشغال مزارع و سرزمین فلسطینیان و اقدامات تجاوزگرانه صهیونیست‌ها قیامهای مردمی در سرزمینهای اشغالی رخ داد كه بوسیله صهیونیست‌ها و ابرقدرت بریتانیا سركوب شد.
7) از سال 1937 تا 1939 قیامها ادامه داشت كه خانه‌های فراوانی خراب و هزاران فلسطینی شهید و زخمی شدند.
8) در سال 1942 بر اثر نفوذ یهودیان در حزب كارگر انگلیس حزب مذكور خواستار اخراج اعراب فلسطینی و جایگزینی صهیونیست‌ها شد.
9) در سال 1944 یهودیان موفق به تشكیل ارتش یهودی با جلب نظر چرچیل شدند.
10) در سال 1947 انگلیس اعلام كرد از سال بعد از فلسطین خارج می شود و سرپرستی آن را به سازمان ملل می‌دهد در همین زمان سازمان ملل طی قطعنامه 181 فلسطین را به سه قسمت تقسیم كرد 44 درصد برای اعراب – 56 درصد برای یهودیان و بیت‌المقدسی را بین‌المللی اعلام كرد.
11) با مخالفت اعراب در نیمه شب 15 مه 1948 صهیونیست‌ها با حمله به سراسر مناطق فلسطینی دولت یهودی را اعلام كردند.
12) در سالهای 1948 ، 1956 و 1967 اعراب با اسراییل درگیر شدند كه در تمام جنگ‌ها شكست خوردند و 77 درصد از خاك فلسطین اشغال شد. در سال 1967طی مدت شش روز صهیونیست‌ها صحرای سینا ، كرانه باختری رود اردن ، نوار غزه ، ارتفاعات جولان به اشغال خود در آوردند آنها بدین ترتیب سرزمینهای اشغالی خود را به 3 برابر افزایش دادند.
13) بر اساس قطعنامه 242 كه پس از اشغال باقی مانده سرزمینهای فلسطین در جنگ 1967 صادر شد می‌بایست تمام كرانه باختری و نوار غزه همراه با مناطق اشغال شده در جنگ 1967 به فلسطینی‌ها مسترد گردد كه حدود 6000 كیلومتر مربع بود.
14) در برابر انتفاضه مردم فلسطین اسراییلی‌ها در كنفرانس مادرید در سال 1991 قول استرداد 100 درصد از سرزمینهای كرانه باختری و نوار غزه را به رهبران ساف و یاسر عرفات دادند و به این وسیله تمام امتیازات لازم را از او گرفتند.
15) در كنفرانس اسلو در سال 1993 توافقنامه غزه – اریحا رقم 100 درصد به 90 درصد كاهش یافت .
16) در قرارداد مریلند ( وای ریور- ا) در سال 1997 رقم 90 درصد مجددا كاهش و به 40 درصد رسید .
17) در اجلاس شرم الشیخ – 2 ( توافقنامه وای ریور 2 ) رقم 40 درصد باز هم كاهش یافت و به 18 درصد رسید ( یعنی 1081 كیلومتر )
18) در اجلاس كمپ دیوید 2 رقم 18 درصد به 5/13 درصد كاهش یافت .
19) در كنفرانس اسلو سخن از ایجاد حكومت مستقل فلسطین بود اما در طول مذاكرات موضوع به نوعی به خودمختاری محدود با قدرت عمل بسیار پایین تبدیل شد.
20) بر اساس قرارداد امضاء شده اسلو و توافقنامه غزه – اریحا مقرر گردید مذاكرات مربوط به صلح خاورمیانه پس از 5 سال نهایتا در سال 1998 (1377) كاملا پایان پذیرد و دولت مستقل فلسطین در سال 1998 اعلام موجودیت نماید كه به موفقیت نرسید اكنون می‌بینیم دولتی به ظاهر ولی بدون هیچ قدرت مانوری شكل گرفته است
اكنون بعد از سال 2000، دولت بوش در آخرین سال حكومت خود قصد دارد بار دیگر سناریوهای قبلی را تكرار كند و بدون دادن هیچ امتیازی مشروعیتی برای رژیم صهیونیستی بدست آورد . در كنفرانس آناپولیس، اعراب بازگشت به مرزهای سال 1967 را درخواست كرده اند . سوری‌ها بلندی‌های جولان را طلب می‌كنند . فلسطینی‌ها توقف شهرك‌سازی‌ها ، دیوار حایل و برداشتن ایست‌های بازرسی را درخواست دارند كه بدون تردید اسراییلی‌ها زیر بار هیچ‌كدام از آنها نخواهند رفت . حتی اسراییلی‌ها و فلسطینی‌ها در خصوص كلمه سند یا بیانیه‌ی پایانی اجلاس با هم اختلاف داشتند. فلسطینی‌ها كلمه سند را می‌خواستند بیاورند و اسراییلی‌ها از بیانیه حمایت می‌كردند . هر چند در پایان توافق نهایی تا سال 2008 را آورده اند و قول آزادی 450 زندانی فلسطینی كه اغلب از نیروهای فتح هستند را دادند ولی كاملا روشن است این كنفرانس دست آورد قابل ذكری نداشته و فقط به جشن تولد شصتمین سال اسراییل مبدل گشت جشنی كه در آن مسئولان دولت‌ها فرصت یافتند با هم عكس یادگاری بگیرند. البته آمریكایی‌ها از این طریق توانستند بعد از سالها مداخله نظامی در خاورمیانه و افغانستان نشان دهند كه چقدر صلح طلب هستند و یا اینكه نه به دنبال كسب نظر كشورهای عربی برای حمله نظامی به ایران می‌باشند .
منبع: www.irdc.ir
در آستانه شصتمین سالگرد تولد نامشروع رژیم اشغالگر قدس در روز سه شنبه 27 نوامبر (6 آذر ) كنفرانس بین‌المللی صلح خاورمیانه با حضور كشورهای عربی ، اروپایی آسیایی و آفریقایی از جمله عربستان ، مصر ، سوریه ، آلمان ، فرانسه ، چین ، هند ، روسیه و آفریقای جنوبی در مركز آكادمی نیروی دریایی آمریكا در شهر زیبا و 36 هزار نفری آناپولیس از ایالت مریلند برگزار گردید . در حالی كه جمهوری اسلامی ایران ، حزب ا... لبنان و گروههای مقاومت حماسی و جهاد اسلامی در آن شركت نداشتند و این كنفرانس را بچه‌ای مرده قبل از تولد قلمداد كردند زیرا به خوبی می دانستند رفتارشناسی رژیم اشغالگر قدس همواره نشان داده است كه از طریق گفتگو و این نوع كنفرانس‌ها كوچكترین امتیازی به كشورهای اسلامی و فلسطینی‌ها
نمی دهد. اسراییلی ها همواره از این كنفرانس‌ها جهت فریب رهبران ساف استفاده كرده‌اند.
اگر ما نگاهی كوتاه به تاریخ سرزمین فلسطین بیندازیم می بینیم صهیونیست قدم به قدم جلو آمده و تا مقاومت محكمی در برابر خود احساس نكردند عقب ننشستند و نظام سلطه‌ی جهانی هم از آنها حمایت می كرده است . آنها معتقدند صهیونیسم مانند یك آمبولانس است كه با زیر پا گذاشتن قوانین و مقررات رانندگی به نجات یهود می شتابند . آنها حق دارند هر سرزمینی را اشغال كنند و قوانین بین‌المللی را زیر پای خود بگذارند. صهیونیست‌ها می توانند به خاطر منافع به قول خود یهود زیر هر نوع قرارداد و تعهدی بزنند. اكنون جهت جلوگیری از اطاله كلام و بیان گذشته‌ی این رژیم نامشروع گاه شمار رژیم صهیونیستی را می‌آوریم .
1) در سال 1901 هرتزل به نمایندگی از سوی صهیونیست‌ها از سلطان عبدالحمید پادشاه عثمانی كه فلسطین جزء سرزمینش محسوب می‌شد درخواست نمودند امتیازی برای یهودیان صادر شود تا آنها بتوانند ارض موعود را آباد كنند كه عبدالحمید آن را نپذیرفت به ناچار صهیونیست‌ها به انگلیس روی آوردند و انگلیس امتیاز اوگاندا را داد كه مورد پذیرش صهیونیست‌ها قرار نگرفت.
2) در زمان جنگ جهانی اول و الحاق فلسطین به انگلیس و شكست دولت عثمانی راه برای تسلط صهیونیست‌ها بر فلسطین باز شد و در نتیجه اعلامیه بلفور مبنی بر تشكیل دولت یهود انتشار یافت.
3) در سال 1920 یهودی‌ها در فلسطین 000/80 نفر و در سال 1928 000/500 نفر شدند.
4) در سال 1920 اولین درگیری بین اعراب و فلسطینی و صهیونیست‌ها رخ داد كه دولت انگلیس فرماندار را عوض كرد و یك صهیونیست گذاشت.
5) در سال 1921 در اعتراض به فرماندار یهودی شورش‌هایی به وجود آمد كه 15 روز ادامه داشت.
6) در سالهای 1926 و 1936 در اعتراض به مهاجرت صهیونیست‌ها به سرزمین فلسطین و اشغال مزارع و سرزمین فلسطینیان و اقدامات تجاوزگرانه صهیونیست‌ها قیامهای مردمی در سرزمینهای اشغالی رخ داد كه بوسیله صهیونیست‌ها و ابرقدرت بریتانیا سركوب شد.
7) از سال 1937 تا 1939 قیامها ادامه داشت كه خانه‌های فراوانی خراب و هزاران فلسطینی شهید و زخمی شدند.
8) در سال 1942 بر اثر نفوذ یهودیان در حزب كارگر انگلیس حزب مذكور خواستار اخراج اعراب فلسطینی و جایگزینی صهیونیست‌ها شد.
9) در سال 1944 یهودیان موفق به تشكیل ارتش یهودی با جلب نظر چرچیل شدند.
10) در سال 1947 انگلیس اعلام كرد از سال بعد از فلسطین خارج می شود و سرپرستی آن را به سازمان ملل می‌دهد در همین زمان سازمان ملل طی قطعنامه 181 فلسطین را به سه قسمت تقسیم كرد 44 درصد برای اعراب – 56 درصد برای یهودیان و بیت‌المقدسی را بین‌المللی اعلام كرد.
11) با مخالفت اعراب در نیمه شب 15 مه 1948 صهیونیست‌ها با حمله به سراسر مناطق فلسطینی دولت یهودی را اعلام كردند.
12) در سالهای 1948 ، 1956 و 1967 اعراب با اسراییل درگیر شدند كه در تمام جنگ‌ها شكست خوردند و 77 درصد از خاك فلسطین اشغال شد. در سال 1967طی مدت شش روز صهیونیست‌ها صحرای سینا ، كرانه باختری رود اردن ، نوار غزه ، ارتفاعات جولان به اشغال خود در آوردند آنها بدین ترتیب سرزمینهای اشغالی خود را به 3 برابر افزایش دادند.
13) بر اساس قطعنامه 242 كه پس از اشغال باقی مانده سرزمینهای فلسطین در جنگ 1967 صادر شد می‌بایست تمام كرانه باختری و نوار غزه همراه با مناطق اشغال شده در جنگ 1967 به فلسطینی‌ها مسترد گردد كه حدود 6000 كیلومتر مربع بود.
14) در برابر انتفاضه مردم فلسطین اسراییلی‌ها در كنفرانس مادرید در سال 1991 قول استرداد 100 درصد از سرزمینهای كرانه باختری و نوار غزه را به رهبران ساف و یاسر عرفات دادند و به این وسیله تمام امتیازات لازم را از او گرفتند.
15) در كنفرانس اسلو در سال 1993 توافقنامه غزه – اریحا رقم 100 درصد به 90 درصد كاهش یافت .
16) در قرارداد مریلند ( وای ریور- ا) در سال 1997 رقم 90 درصد مجددا كاهش و به 40 درصد رسید .
17) در اجلاس شرم الشیخ – 2 ( توافقنامه وای ریور 2 ) رقم 40 درصد باز هم كاهش یافت و به 18 درصد رسید ( یعنی 1081 كیلومتر )
18) در اجلاس كمپ دیوید 2 رقم 18 درصد به 5/13 درصد كاهش یافت .
19) در كنفرانس اسلو سخن از ایجاد حكومت مستقل فلسطین بود اما در طول مذاكرات موضوع به نوعی به خودمختاری محدود با قدرت عمل بسیار پایین تبدیل شد.
20) بر اساس قرارداد امضاء شده اسلو و توافقنامه غزه – اریحا مقرر گردید مذاكرات مربوط به صلح خاورمیانه پس از 5 سال نهایتا در سال 1998 (1377) كاملا پایان پذیرد و دولت مستقل فلسطین در سال 1998 اعلام موجودیت نماید كه به موفقیت نرسید اكنون می‌بینیم دولتی به ظاهر ولی بدون هیچ قدرت مانوری شكل گرفته است
اكنون بعد از سال 2000، دولت بوش در آخرین سال حكومت خود قصد دارد بار دیگر سناریوهای قبلی را تكرار كند و بدون دادن هیچ امتیازی مشروعیتی برای رژیم صهیونیستی بدست آورد . در كنفرانس آناپولیس، اعراب بازگشت به مرزهای سال 1967 را درخواست كرده اند . سوری‌ها بلندی‌های جولان را طلب می‌كنند . فلسطینی‌ها توقف شهرك‌سازی‌ها ، دیوار حایل و برداشتن ایست‌های بازرسی را درخواست دارند كه بدون تردید اسراییلی‌ها زیر بار هیچ‌كدام از آنها نخواهند رفت . حتی اسراییلی‌ها و فلسطینی‌ها در خصوص كلمه سند یا بیانیه‌ی پایانی اجلاس با هم اختلاف داشتند. فلسطینی‌ها كلمه سند را می‌خواستند بیاورند و اسراییلی‌ها از بیانیه حمایت می‌كردند . هر چند در پایان توافق نهایی تا سال 2008 را آورده اند و قول آزادی 450 زندانی فلسطینی كه اغلب از نیروهای فتح هستند را دادند ولی كاملا روشن است این كنفرانس دست آورد قابل ذكری نداشته و فقط به جشن تولد شصتمین سال اسراییل مبدل گشت جشنی كه در آن مسئولان دولت‌ها فرصت یافتند با هم عكس یادگاری بگیرند. البته آمریكایی‌ها از این طریق توانستند بعد از سالها مداخله نظامی در خاورمیانه و افغانستان نشان دهند كه چقدر صلح طلب هستند و یا اینكه نه به دنبال كسب نظر كشورهای عربی برای حمله نظامی به ایران می‌باشند .
منبع: www.irdc.ir
