امام خمینی (ره) و رعایت قوانین و مقررات

رعایت مقررات دولت اسلامی

حجت الاسلام والمسلمین رحیمیان:

به عنوان یکی از خدمتگزارانی که سال‏ها در دفتر امام بودم به جرأت می‌توانم بگویم در محدوده زندگی شخصی حضرت امام هیچ گونه تخطی از مقررات دولت اسلامی‏ ندیدم. برای نمونه فیش‏ها و صورت حساب‏های مربوط به آب، برق، تلفن و مالیات نوسازی به مجرد وصول، در اولین فرصت پرداخت می‌شد.(1)

تخلف از مقررات را خلاف شرع می‌دانند

خانم زهرا مصطفوی (دختر امام):

امام خیلی مقید به قانون هستند و احترام زیادی به قانون می‌گذراند، ایشان رعایت قانون را یک تکلیف شرعی می‌دانند. یعنی حتی برای راهنمایی و رانندگی، ایشان خلاف شرع می‌دانند که مثلاً از جایی که تابلوی ورود ممنوع دارد، ماشین عبور کند. اگر کسی در رانندگی از حد سرعت مجاز بیشتر برود امام این را چون خلاف مقررات رانندگی است، خلاف شرع می‌دانند.(2)

از روی چمن عبور نمی‌کردند

حجت الاسلام والمسلمین رحیمیان:

تقید و التزام امام به قوانین و مقررات منحصر به نظام اسلامی ‏نبود. بلکه به رعایت مصالح عمومی‏ جامعه و حفظ بیت المال بستگی داشت. امام حتی در رژیم باطل پهلوی نیز مشابه ‏این روش را داشتند. مرحوم آیت الله شهید حاج آقا مصطفی خمینی نقل می‌کرد در شهر همدان امام به هنگام عبور از عرض یکی از خیابان‏ها به خاطر عدم عبور از روی جدول واسط خیابان که چمن کاری شده بود مسافت زیادی را طی می‌کردند تا از تقاطع عابر پیاده عبور کنند و مجبور نباشند قدم روی چمن‏ها بگذارند.(3)

مجاز نیستند

حجت الاسلام والمسلمین محسن قرائتی:

روزی در محضر امام بودم از ایشان پرسیدم که آقا به دلیل وضعی که دارم از سازمان‏ها و مراکز مختلف مرا برای سخنرانی دعوت می‌کنند و من با ماشینی که متعلق به نهضت سوادآموزی است، در این برنامه‏‌ها شرکت می‌کنم، امام فرمودند: نه مجاز نیستید که هزینه‏ای را که طبق قانون مربوط به نهضت سوادآموزی است، صرف سازمان‏های دیگر بکنید. منظور ایشان استفاده از ماشین و هزینه بنزین و ... بود که از سوی نهضت تأمین می‌شد. عرض کردم: پس وضع من تا به حال چگونه است؟ امام فرمودند: البته من به شما اجازه استفاده در موارد دیگر را می‌دهم اما دیگران به هیچ وجه مجاز نیستند.(4)

اگر قانونش این است نیاورید

خانم زهرا مصطفوی (دختر امام):

یک روز من خدمت امام بودم، ایشان رو کردند به برادرم حاج احمدآقا و گفتند: شما از اینجا کتاب کشف الاسرار را بگیر. امام اشاره کردند به یک جای نزدیک که من احتمال می‌دادم لابد حسینیه جماران کتابخانه‏ای دارد و امام به آن اشاره می‌کنند چون اشاره به جای خیلی نزدیکی کردند و گفتند: از اینجا برای من بگیرید. احمدآقا گفتند که اگر شما بفرمایید، چشم؛ من می‌گیرم و می‌آورم اما قانون این کتابخانه ‏این است که کتاب بیرون ندهد. هر کس می‌خواهد کتاب بخواند باید برود آنجا. امام گفتند: پس اگر قانونش این است، شما نمی‌خواهد کتاب را بیاورید و بعد هم اشاره به من کردند و گفتند: شما می‌توانید این کتاب را گیر بیاورید. من گفتم: بله و بعد کتاب کشف الاسرار را از جای دیگری تهیه کردم و به ‏ایشان دادم.(5)

رعایت قانون داخل خانه

خانم زهرا مصطفوی (دختر امام):

حضرت امام در شبانه روز چند بار بیست دقیقه راه می‏روند. در یکی از روزها که من همراه‏ ایشان بودم. ایشان وقتی قدمشان تمام شد. به نقطه‏ای از حیاط اشاره کردند و گفتند: دلم می‌خواست اینجا می‌نشستم و یک چای می‌خوردم. من گفتم: چه ‌اشکالی دارد. الان یک قالیچه کوچک می‌اندازم و همین جا چای بخورید. گفتند: نه، مادرت گفته است که وقتی می‌خواهید توی حیاط بنشینید، آن طرف - ضمن اشاره به یک فرش - آن فرش را بیندازید و بنشینید. یعنی تا این حد امام از قانونی که خانم در منزل وضع کرده بودند [تبعیت می‌کردند]، و آن روز ننشستند و چای هم نخوردند.(6)

از این گوشت نمی‌خورم

خانم مرضیه حدیده چی:

یکی از خصوصیات بارز امام این بود که حتی در مملکت کفر هم حقوق و قوانین اجتماعی آن جامعه را رعایت می‌کردند. از جمله وقتی در پاریس برادران پولی جمع کرده و گوسفندی خریدند و آن را در پشت حیاطی که امام برای نماز به آنجا می‌آمدند، ذبح کردند و به مناسبت شب عاشورا مقداری از آن خوراک تهیه کردند و مقداری از آن را هم برای منزل امام فرستادند. چون در فرانسه قانونی وجود دارد که طبق آن ذبح هر حیوانی در خارج از کشتارگاه به خاطر رعایت مسائل بهداشتی ممنوع است تا امام از چنین قانونی اطلاع یافتند، فرمودند: چون تخلف از قانون حکومت اینجا شده است، من از این گوشت نمی‌خورم.(7)

زیارت امام حسین (ع) با سرافرازی نه با ذلت

حجت الاسلام والمسلمین مجتبی رودباری:

یک وقت بعضی از طلاب و اهل علم ایرانی از راه آبادان به طور غیرقانونی و بدون اخذ ویزا وارد
عراق می‌شدند و از این رو بعضاً در مرز گرفتار مأموران عراقی شده و روانه زندان می‌شدند و چه بسا مورد اهانت مأموران عراقی قرار می‌گرفتند و سپس با وساطت و توصیه آقایان علما، نجات پیدا می‌کردند و به زیارت کربلا و نجف می‌رفتند.
یک شب در نجف در محضر امام بودم که معظم له در همین رابطه، اظهار نگرانی کردند و فرمودند: «زیارت امام حسین(ع) به هیچ وجه شایسته نیست که با این ذلت و خواری توأم باشد.»(8)

پی‌نوشت‌ها:

1-برداشتهایی از سیره امام خمینی، ج 4، ص 289.
2- همان، ص 290.
3- همان، ص 291.
4- همان، ص 293.
5- همان، ص 292.
6- همان.
7- همان، ص 291.
8- صحیفه دل، ص82.

منبع مقاله :
سعادتمند، رسول؛ (1390)، درس‏هایی از امام: بهار جوانی، قم: انتشارات تسنیم، چاپ دوم