گذری بر تفسیر مجمع البیان :
مجمع البیان، از تفاسیر مهم قرن ششم و به زبان عربی است. سبک و شیوه تدوین و تبویب این تفسیر در میان همه تفسیر های اهل سنت و شیعه، چه فارسی و چه عربی بی سابقه و کم نظیر است زیرا نظمی متین و خاص و مرتب با روش علمی و ساده دارد و ویژ گی اش همین است که این نظم و ترتیب در عرضه مباحث می باشد. تفسیر مجمع البیان در مسائل ادبی از نحو و لغت و اشتقاق و تصریف و ... مباحث مشروح و مبسوطی را دارد که جنبه نحو و لغت در آن قوی تر است. در مباحث لغوی به طور دقیق با کمک اشعار عربی، مباحثی را مطرح می کند و در مباحث نحوی و ادبی، تکیه گاه دیگران است.
نکته: داستانی در برخی از منابع متاخر در سبب کتاب پرارج تفسیر مجمع البیان ذکر شده مبنی بر اینکه، طبرسی (صاحب تفسیر) با مرض سکته، از دنیا می رود. او را به خاک می سپرند بعد به هوش می آید و چون خودش را در آن حال می بیند، نذر می کند که اگر نجات پیدا کند، تفسیری بنویسد. اتفاقا کفن دزدی، نبش قبر او را به طمع کفن او می کند و او نجات می یابد. این داستان در مورد او بکلی نادرست و افسانه ای بیشتر نیست. سبب تالیف کتاب تفسیر مجمع البیان آنست که از قول خود مفسر و مولف کتاب، در اول مقدمه مجمع البیان، گفته شده .
فن اول: در تعداد آیات قرآن و فائده دانستن آن،
فن دوم: اسامی قراء مشهور و طرق روایات آنان،
فن سوم: در تفسیر و تاویل آیات،
فن چهارم: اسامی قرآن و معنای آنها،
فن پنجم: علوم قرآن مجید،
فن ششم: ذکر بعضی از اخبار مشهور در فضل قرآن،
فن هفتم: در مستحبات قاری قرآن، در تحسین و کیفیت قرائات و تزئین صوت هنگام خواندن قرآن، در این تفسیر از نظر قرائت و اختلاف قرائات، بیاناتی تحت عنوان «الحجه» شده است.
تفسیر مجمع البیان، از نظر لغت و اعراب کلمات و بعد از نظر اسباب نزول و معنای آیه، ابحاثی دارد. همچنین احکام آیه و قصص را بیان کرده و در بعضی جاها به اشعار، استشهاد می کند. در پایان، تحت عنوان نظم، ربط و پیوند معنائی آیات به یکدیگر و ربط هر آیه به آیات قبل و بعد آن آیه و نیز ارتباط سوره های قرآن را بازگو کرده است. جلد اول تفسیر، شامل مقدمات و بعد تفسیر سوره حمد و بعد تا آیه 182 سوره بقره است. پایان جلد دهم این تفسیر، در 15 ذی القعده 534 یا 536 هجری قمری می باشد. تالیف این تفسیر گرانسگ حدود 75 ماه طول کشیده است. مفسر به صراحت در مقدمه گفته است که از تفسیر التبیان شیخ طوسی استفاده کرده و در واقع اساس کارش بوده است.
شایان ذکر است که در تفاسیر قبل از مجمعالبیان، روایات و اقوال در تفاسیر مختلف به طور نامنظم ضبط میگردیده به طوری که گاهی فنی با فن دیگر در میآمیخت و خواننده به سختی میتوانست مطلبی را که میخواست به دست آورد حتی در پارهای از موارد به طور خسته کنندهای تفضیل داده میشد و یا برعکس در پارهای از موارد مطالب به حدی مختصر میبود که مقصود خواننده از آن مطلب حاصل نمیگشت اما در میان مفسرین کمتر کسی بود که به این مهم توجه کند و به خواننده القا کند که در جو قرآن قرار گیرد، که تفسیر مجمعالبیان یکی از آنهاست که توانسته در میان کتب تفسیری با بحثهای فراوان و عمیقی که دارد دارای نظمی بی نظیر باشد، مطالبش دسته بندی شده وخواص تفسیر را از دست ندهد و توجه داشته باشد که تفسیر فنی است در خدمت قرآن نه در خدمت لغت و فقها و نه در تطبیق با علم نحو و دیگر اینکه همانگونه که یادآور شدیم نویسنده مجمعالبیان تا حد زیادی توانسته اخلاص عملی خود را در برابر عاطفه مذهبی خودش حفظ کند ایشان هرگز در هماهنگی با عواطف خود ، در حمله به مخالفین مذهبش راه افراط را نمیپیماید.
مجمع البيان به اتفاق آراء شيعه و اهل سنت، در جامعيت، اتقان، استحكام مطالب، بى نظير بودن ترتيب و تنظيم آنها و در روش تفسير و تبيين مفاهيم آيات شريفه، منزلت خاص و جايگاه ويژهاى دارد. شيخ محمد شلتوت رئيس اسبق دانشگاه الازهر مىگويد: مجمع البيان در بين كتابهاى تفسيرى قرآن بىهمتاست.(طبقات مفسران شيعه/ج 2).
منبع: کتابخانه طهور ، دانشنامه رشد
معرفي سايت مرتبط با اين مقاله
معرفی اجمالی مفسر و مولف:
نکته: داستانی در برخی از منابع متاخر در سبب کتاب پرارج تفسیر مجمع البیان ذکر شده مبنی بر اینکه، طبرسی (صاحب تفسیر) با مرض سکته، از دنیا می رود. او را به خاک می سپرند بعد به هوش می آید و چون خودش را در آن حال می بیند، نذر می کند که اگر نجات پیدا کند، تفسیری بنویسد. اتفاقا کفن دزدی، نبش قبر او را به طمع کفن او می کند و او نجات می یابد. این داستان در مورد او بکلی نادرست و افسانه ای بیشتر نیست. سبب تالیف کتاب تفسیر مجمع البیان آنست که از قول خود مفسر و مولف کتاب، در اول مقدمه مجمع البیان، گفته شده .
اخلاص کاری وی
ساختار و تقسیم بندی کتاب:
فن اول: در تعداد آیات قرآن و فائده دانستن آن،
فن دوم: اسامی قراء مشهور و طرق روایات آنان،
فن سوم: در تفسیر و تاویل آیات،
فن چهارم: اسامی قرآن و معنای آنها،
فن پنجم: علوم قرآن مجید،
فن ششم: ذکر بعضی از اخبار مشهور در فضل قرآن،
فن هفتم: در مستحبات قاری قرآن، در تحسین و کیفیت قرائات و تزئین صوت هنگام خواندن قرآن، در این تفسیر از نظر قرائت و اختلاف قرائات، بیاناتی تحت عنوان «الحجه» شده است.
تفسیر مجمع البیان، از نظر لغت و اعراب کلمات و بعد از نظر اسباب نزول و معنای آیه، ابحاثی دارد. همچنین احکام آیه و قصص را بیان کرده و در بعضی جاها به اشعار، استشهاد می کند. در پایان، تحت عنوان نظم، ربط و پیوند معنائی آیات به یکدیگر و ربط هر آیه به آیات قبل و بعد آن آیه و نیز ارتباط سوره های قرآن را بازگو کرده است. جلد اول تفسیر، شامل مقدمات و بعد تفسیر سوره حمد و بعد تا آیه 182 سوره بقره است. پایان جلد دهم این تفسیر، در 15 ذی القعده 534 یا 536 هجری قمری می باشد. تالیف این تفسیر گرانسگ حدود 75 ماه طول کشیده است. مفسر به صراحت در مقدمه گفته است که از تفسیر التبیان شیخ طوسی استفاده کرده و در واقع اساس کارش بوده است.
تفسیر از دیدگاه صاحبنظران:
امتیازات مجمع البیان
شایان ذکر است که در تفاسیر قبل از مجمعالبیان، روایات و اقوال در تفاسیر مختلف به طور نامنظم ضبط میگردیده به طوری که گاهی فنی با فن دیگر در میآمیخت و خواننده به سختی میتوانست مطلبی را که میخواست به دست آورد حتی در پارهای از موارد به طور خسته کنندهای تفضیل داده میشد و یا برعکس در پارهای از موارد مطالب به حدی مختصر میبود که مقصود خواننده از آن مطلب حاصل نمیگشت اما در میان مفسرین کمتر کسی بود که به این مهم توجه کند و به خواننده القا کند که در جو قرآن قرار گیرد، که تفسیر مجمعالبیان یکی از آنهاست که توانسته در میان کتب تفسیری با بحثهای فراوان و عمیقی که دارد دارای نظمی بی نظیر باشد، مطالبش دسته بندی شده وخواص تفسیر را از دست ندهد و توجه داشته باشد که تفسیر فنی است در خدمت قرآن نه در خدمت لغت و فقها و نه در تطبیق با علم نحو و دیگر اینکه همانگونه که یادآور شدیم نویسنده مجمعالبیان تا حد زیادی توانسته اخلاص عملی خود را در برابر عاطفه مذهبی خودش حفظ کند ایشان هرگز در هماهنگی با عواطف خود ، در حمله به مخالفین مذهبش راه افراط را نمیپیماید.
مجمع البيان به اتفاق آراء شيعه و اهل سنت، در جامعيت، اتقان، استحكام مطالب، بى نظير بودن ترتيب و تنظيم آنها و در روش تفسير و تبيين مفاهيم آيات شريفه، منزلت خاص و جايگاه ويژهاى دارد. شيخ محمد شلتوت رئيس اسبق دانشگاه الازهر مىگويد: مجمع البيان در بين كتابهاى تفسيرى قرآن بىهمتاست.(طبقات مفسران شيعه/ج 2).
چاپ و نشر:
منبع: کتابخانه طهور ، دانشنامه رشد
معرفي سايت مرتبط با اين مقاله
تصاوير زيبا و مرتبط با اين مقاله