مترجم: سعید علیزاده
منبع:راسخون
منبع:راسخون
انقراض
پستانداران، پرندگان، خزندگان، دوزیستان، حشرات، گیاهان و تمامی موجودات زنده از خطرات گرم شدن کره زمین در امان نخواهند بود. نگاهی به فهرست حیوانات منقرض شده در 100 سال گذشته بیاندازید، بلافاصله متوجه می‌شوید که اکثر آن‌ها به دلیل تغییرات ناگهانی در سطح دما و در نتیجه از دست دادن زیستگاه از بین رفته‌اند.
یکی از بهترین مثال‌ها وزغ مونته ورده، بومی جنگل‌های انبوه مناطق گرمسیری کاستاریکا است. این وزغ در سال 1989 زمانی که آب و هوای گرم غیرطبیعی باعث تبخیر ناگهانی کل آب منطقه شد، تمام بچه قروباغه‌ها قبل از بالغ شدن از بین رفتند و نسل این وزغ منقرض شد.
یکی از محبوب‌ترین نمونه‌های گونه تحت تاثیر گرمایش جهانی خرس قطبی است. ذوب شدن یخ‌های بزرگ تنها نتیجه از بین رفتن زیستگاه آن‌ها و مجبور شدن آن‌ها به مهاجرت از شمال به سمت جنوب نیست بلکه باعث کمبود در مواد غذایی برای آن‌ها شد و در نتیجه این کمبود خرس‌ها شروع به هم نوع خواری کردند.
چرا باید نگران باشیم؟
خطرات گرمایش جهانی تابه‌حال مستقیما ما را تحت تاثیر قرار نداده است، اما اثرات غیرمستقیم پیش از این ظاهر شده است. اساسا، در چنین شرایط پیچیده‌ای همه چیز در این سیاره به یکدیگر مرتبط است و تاثیر گرمایش جهانی روی یک گونه بر روی گونه‌های دیگر نیز تاثیر می‌گذارد. ما انسان‌ها به طبیعت بسیار وابسته هستیم و سالهاست که به طور مداوم از طبیعت بهره‌برداری می‌کنیم، به طوری که هرگونه تغییرات در طبیعت بر روی ما و روش زندگی ما تاثیر می‌گذارد.
انقراض ببرها باعث افزایش تعداد گیاه‌خواران خواهد شد. زمانی که این گیاه‌خواران از پوشش گیاهی تغذیه می‌کنند، پوشش گیاهی کاهش خواهد یافت که به نوبه خود بر الگوی بارش و سطح آب زیرزمینی تاثیر خواهد گذاشت. به طور مشابه، الگوی بارش غیرطبیعی باعث عیب‌دار شدن محصول، و در نتیجه بسیاری از مردم بدون غذا خواهند بود. افزایش دمای جاهنی همچنین باعث گسترش حشرات حامل برخی بیماری‌ها خواهد شد که امروزه فقط در آب و هوای گرم رشد می‌کنند و این حشرات به مناطق جدید گسترش خواهند یافت و در نتیجه بیماری که آن‌ها با خود حمل می‌کنند گسترش خواهد یافت.
گرمایش جهانی باعث بالا آمدن سطح آب دریاها و زیر آب رفتن مناطق ساحلی و جزایر کوچک خواهد شد که با توجه به این‌که اکثر شهرهای پر جمعیت در جهان در مناطق ساحلی واقع هستند یک مشکل جدی محسوب می‌شود. جزایر کوچک مانند مالدیو و تووالو به اولین قربانیان برجسته تهدیدی که داریم در موردش صحبت می‌کنیم خواهند شد. این مشکل گریبان‌گیر دیگر کشورهای ساحلی مانند ایالات متحده آمریکا نیز خواهد شد.
در حالی که کشورهای بزرگ در حال سنجیدن این مساله هستند که این گرمایش واقعیت است یا داستان، کشورهای جزیره‌ای کوچک در حال حاضر، فشار ناشی از گرمایش جهانی را تحمل می‌کنند. برای مثال، مالدیو به کشورهای جنوب و جنوب شرق آسیا درخواست داده و از آن‌ها خواسته است تا مردم کشور مالدیو را که به دلیل بالا آمدن سطح آب دریا آواره خواهند شد جا دهند.
با توجه به سازمان محیط زیست ایالات متحده، سطح آب دریا در جهان از سال 1870 تا به حال 8 اینچ بالاتر آمده است. علاوه‌بر‌این، برآورد مطرح شده توسط IPCC در سال 2007 نشان می‌دهد که سطح دریا انتظار می‌رود تا سال 2100 بین 7.1 تا 23 اینچ افزایش یابد.
ذوب شدن یخ‌ها منابع آب شیرین را مختل خواهد کرد، و در نتیجه میلیون‌ها نفر به آب شیرین دسترسی نخواهند داشت، و همچنین باعث بی‌خانمان شدن بسیاری از مردم بر اثر وقوع سیل در قسمت‌های مختلف جهان خواهد شد. زیر آب رفتن مناطق ساحلی بنگلادش، غرق شدن مالدیو، جاری شدن سیل در هیمالایا و ... فقط چند نمونه هستند که در نقاط مختلف جهان رخ خواهد داد. شواهدی مانند این هستند که ثابت می‌کنند گرمایش جهانی داستان نیست و واقعیت است.
اگر این حقایق گرمایش جهانی نمی‌توانند به شما کمک کنند تا درک کنید که این موضوع چقدر جدی است، چیز دیگری نمی‌تواند. منتقدان حق دارند که بگویند تکیه بر مدل‌های آب و هوایی برای پیش‌بینی آنچه که در آینده در انتظار ماست دشوار است. هنگامی که پیش‌بینی آب و هوا حتی برای فردا با آن تجهیزات پیچیده‌ای که در اختیار ماست کار دشواری است، چگونه می‌توان آنچه را که در 10 یا 100 سال آینده اتفاق خواهد افتاد را پیش‌بینی کرد؟ اما این بدان معنی نیست که اتفاقاتی که در اطراف ما رخ می‌دهند، به آرامی است. وضعیت شاید به آن مقدار که استدلال‌کنندگان گرمایش جهانی ادعا دارند جدی نباشد، اما توجه به این نکته ارزش دارد، به‌خصوص با مقدار قابل توجهی از شواهد که در اینجا در موردش بحث کردیم.
در دهه گذشته، محیط شناسان در مورد حقایقی در مورد گرمایش جهانی صحبت کردند، در حالی که منتقدان آن‌را رد کردند و آن را افسانه و اغراق محض دانستند. بحث داغ بین دو طرف برای مدتی ادامه خواهد داشت. ما فقط می‌توانیم امیدوار باشیم که این بحث‌ها تا زمانی که حادثه خودش در خانه ما را می‌زند ادامه نداشته باشد.
