واقعیاتی در مورد باکتری اسپریلوم

باکتری اسپریلوم ساختار سلولی حلزونی سفت و سختی دارد و میکرو بی‌هوازی است. آنها در آب راکد و هم چنین گوشت نپخته رشد می‌کنند.

آیا می‌دانستید؟

آنتونی ون لیوونهوک، دانشمند هلندی که به پدر علم میکرو بیولوژی معروف است اولین کسی بود که گونه‌های باکتری اسپریلوم را در دهه‌ی 1670 شناسایی کرد.
اسپریلوم به جنسی از باکتری‌های گرم – منفی از خانواده‌ی اسپریلاکی اشاره دارد. این باکتری‌ها به خاطر ساختار دراز خود مشهور هستند. در واقع اعضای اسپریلوم ولتانس از اسپریلوم، یکی از بزرگ‌ترین گونه‌های باکتری تلقی می‌شوند. برخی واقعیات جالب دیگر در مورد باکتری اسپریلوم را در این مقاله بخوانید.

شکل :

• باکتری‌های متعلق به جنس اسپریلوم اشکال طویل و دراز و بدنی به فرم مارپیچ دارند. به عبارت ساده‌تر، سلول بدن، ساختار مارپیچی سفت و سخت را از خود نشان می‌دهد.
• این باکتری‌های دراز پیچ خورده‌ی حلزونی نسبت به انواع دیگر باکتری‌ها، بزرگ هستند. آنها تاژک طره‌ای دو قطبی دارند.
• طول موج این تاژک‌ها معمولاً بیش از 3 میکرو متر است.
• چون این باکتری تاژک طره‌ای دو قطبی دارد می‌تواند به آسانی با سرعت‌های بالا و به حالت چرخشی حرکت کند.

اندازه :

• این باکتری‌های مارپیچی شکل، قطری بین 4ر1 تا 7ر1 میکرو متر دارند و طول آنها می‌تواند حداکثر 60 میکرو متر باشد.
• سلول بدن این باکتری‌ها پیچ خوردگی‌های مارپیچی دارند که می‌تواند از کمتر از یک تا حداکثر 5، متغیر باشد.

سکونت گاه :

• آب راکد حاوی مقدار خوبی از مواد ارگانیک است که به عنوان زمینه‌ی تکثیر عالی برای این باکتری‌ها عمل می‌کند.
• اگر چه این باکتری‌ها در گوشت خام یا نپخته‌ی ماکیان نیز یافت می‌شوند اما در مکان‌های با بهداشت ضعیف به آسانی تکثیر می‌شوند.
• دریاچه‌های آب راکد برای رشد این باکتری‌ها بسیار مطلوب هستند.
تعجب برانگیز نیست که این باکتری‌ها عموماً در ارگانیسم‌هایی که در آب راکد زندگی می‌کنند، یافت می‌شوند.

رشد :

• آنها میکرو بی‌هوازی هستند یعنی این که مقدار اکسیژن لازم برای رشد و تکثیر آنها بسیار کم است.
• غلظت اکسیژن از 1 تا 9 درصد برای رشد آنها کافی است. به عبارت دیگر، آنها در سطح بسیار پایین اکسیژن محیط، می‌توانند به آسانی رشد کنند.

روش ذخیره‌ی مواد غذایی :

• همان طور که می‌دانیم، باکتری‌ها از دانه‌های انبار استفاده می‌کنند که به عنوان مناطق انبار و ذخیره‌ی مواد غذایی عمل می‌کنند. انواع بیشتر باکتری‌ها، دانه‌های گوگردی و پلی فسفاتی دارند.
• اما در باکتری‌های اسپریلوم، دانه‌ها از پلی بتا هیدروکسی بوتیرات تشکیل شده‌اند.

آیا آنها باکتری‌های شوره ساز هستند؟

• باکتری‌های اسپریلا، باکتری‌های شوره ساز نیستند یعنی این که برای رشد و زنده ماندن، نه ترکیب‌های نیتروژنی غیر آلی را مصرف می‌کنند و نه نیترات‌ها را به نیتریت‌ها تبدیل می‌کنند و نه آمونیا را به نیتریت، اکسید می‌کنند.
• به زبان ساده‌تر، این باکتری‌ها از نیتریت‌ استفاده نمی‌کنند و برای رشد خود به اکسیژن نیاز دارند.

گونه‌های اسپریلوم (اسپریلوم‌های کوچک) :

• عفونت باکتری اسپریلوم کوچک معمولاً از جوندگان عفونی به انسان‌ها منتقل می‌شود.
• برای مثال، فردی که توسط موش عفونی گاز گرفته می‌شود، از عفونت اسپریلوم کوچک رنج می‌برد که عموماً به تب گاز موش منسوب است.
• این بیماری عموماً با تب، لرز، خارش پوست و التهاب اطراف غدد لنفاوی شناخته می‌شود.
• مکان گاز گرفتگی به شکل زخم باز است و ظاهر ملتهب و قرمز غیر معمولی دارد.
• وقتی عفونت از قرار گیری در معرض غذا و یا آب آشامیدنی غیر بهداشتی منتقل می‌شود به تب هاورهیل منسوب است.

گونه‌های دیگر :

• اسپریلوم ولتانس : در آب تازه یافت می‌شود و جزو بزرگ‌ترین گونه‌های این باکتری است.
• اسپریلوم پولی : گزارشاتی از این باکتری وجود دارند که موجب التهاب دهان و گلو در مرغ‌ها شده است.
• اسپریلوم وینوگرادسکی : از گل و لای آب زائد شهری جدا می‌شود.
• اسپریلوم پلئومورفوم
وقتی درمان عفونت اسپریلا مد نظر است، استفاده از آنتی بیوتیک‌های متعلق به خانواده‌ی پنی سیلین توصیه می‌شود. آموکسی سیلین، کلاریترو مایسین و لووفلوکساسین برخی از آنتی بیوتیک‌های تجویز شده هستند.