نویسنده: بهزاد زمانی مقدم
داروهای هومیوپاتی/ داروهای پرمصرف
|
میازم: |
سوگرایی: |
استعداد ابتلا به بیماری: |
ارتباط با گرما و سرما: |
محدوده‌ی عملکرد:
اساساً بر مغز، سیستم عصبی، مننژ، کلیه‌ها، پرده‌های مخاطی، اعضای ادراری و لوله گوارش اثر دارد.ویژگیهای ساختاری:
لاغر و ضعیف، به ویژه کودکانی که مستعد مشکلات مغزی، همراه با ترشحات سروزی هستند.تصویر شخصیتی دارو:
گیجی و منگی به همراه دوگانگی ذهن. افرادی کُند ذهن؛ به طوری که پس از زحمت زیاد به آرامی پاسخ شما را می‌دهند. ضعف حافظه. ذهنش پاک و خالی است. تمرکز زیادی لازم دارد تا کارهایش را کنترل کند. مستعد مشکلات مغزی به همراه ترشحات سروزی. حساس و عصبی و کمترین مزاحمتی را نمی‌تواند تحمل کند. اگر دلداری داده شود عوارضش تشدید می‌شود. عوارض مغزی در هنگام دندان در آوردن (در مورد کودکان). مننژیت به همراه نشت مایع مغزی نخاعی، جمود مغزی و فلج. اسهال به همراه بی‌اختیاری ادرار در هنگام هیدروسفال. اِدِم مغزی، سینه و شکم پس از تب نوبه. ادرار قهوه‌ای، یا قرمز، و یا سیاه و با مقدار کم. ادرار سرکوب شده و آلبومینی. بیمار از سیب خوردن بیزار است.عوارض بالینی:
سکته، مشکلات مغزی، پرش عضلات، کُما، تشنج، اسهال، اِدِم، سردرد، هیدروسفالوس، آلزایمر، مننژیت، تتانی، تیفوئید، مشکلات ادراری.مدالیته‌ها:
تشدید:
بدتر شدن از شب تا صبح، به ویژه از ساعت 4 تا 8 بعدازظهر و در اثر پوشیده نبودن.ملاحظات:
- در مواردی که بیمار در کُما به سر می‌برد داروی مفیدی است.- این دارو در مشکلات سینه یا هیدروتوراکس، یا پلورزی همراه با نشت، بسیار مؤثر است.
- افزایش مقدار ادرار علامت خوبی از تأثیر مناسب دارو است، در این شرایط نباید دارو تکرار شود و باید صبر کرد.
منبع مقاله :
زمانی مقدم، بهزاد؛ (1386)، راهنمای درمان هامیوپاتیک، تهران: اطلاعات
