شاعر: حیدر شیخ
...و آسمان به درگاه چشمان تو،
سجده می‌کند
آن گاه که ابرهای اندوهم
عاشقانه می‌بارد
و بی قراری من در لابه لای کلمات
لا اله الا الله، تفسیر می‌شود
خورشید سرختر از همیشه
غروب را تجربه می‌کند
وقتی نور در آغوش تو
وکام غنچه‌ی شش‌ماهه‌ات
درعطش می‌سوزد
نفس درسینه‌ی خاک حبس می‌شود
پذیرنده‌تر از همیشه، این خاک خسته و مفلوک
مرگ خود را به تماشا نشسته است.
