نویسنده: دکترمحمدرضا اصلانی (همدان)
Point of Ritual Death
به بحرانی تراژیک، مانند به زندان افتادن قهرمان یا بیماری معشوقه‌ی قهرمان، که نزدیک به پایان برخی از داستان‌های طنز یا نمایش‌های کمیک اتفاق می‌افتد نقطه‌ی مرگ آیینی گفته می‌شود. برای مثال در رمان هامفری کلینکر، شخصیت‌های اصلی بعد از چپ شدن درشکه چیزی نمانده که غرق شوند. بعد آن‌ها را به خانه‌ی نزدیکی می‌برند تا تنشان را خشک کنند که لحظه‌ی بازشناخت رخ می‌دهد. روابط خانوادگی دوباره تنظیم می‌شود، رازهای تولد برملا می‌شود و نام تغییر می‌کند.
در برخی موارد نقطه‌ی مرگ آیینی به شکل تغییر لحن است. یعنی در پایان ناگهان لحن کمیک به لحنی جدی یا احساساتی تبدیل می‌شود و گویی فاجعه‌ای در راه است. نقطه‌ی مرگ آیینی بعضی از کمدی‌های شکسپیر، به این شک لاست که نزدیک به پایان نمایش‌نامه، دلقکی می‌آید و شروع به سخن‌رانی می‌کند. در حین سخن‌رانی ناگهان نقاب لودگی‌اش می‌افتد و سیمای برده‌ای کتک خورده و مسخره نمایان می‌شود. در کمدی اشتباهات اثر شکسپیر سخن‌رانی درومیوی اِفِسوسی با این جمله شروع می‌شود: «من راستی راستی که الاغم.»
منبع مقاله:
اصلانی، محمدرضا؛ (1394)، فرهنگ واژگان و اصطلاحات طنز همراه با نمونه‌های متعدد برای مدخل‌ها، تهران: انتشارات مروارید، چاپ اول.
