مزایا و عوارض جانبی مکمل‌های مس

منبع عالی از مس در رژیم غذایی، مکمل‌های مس بوده که ممکن است در درمان بیماری‌های پزشکی مانند کمبود آهن، کلسترول بالا و پوکی استخوان مفید باشد. در این مقاله با مزایا و عوارض جانبی مصرف این مکمل آشنا خواهید شد.

مزایا و عوارض جانبی مکمل‌های مس

زمانی که رژیم غذایی ما نتواند مقدار کافی از مس مورد نیاز بدن را تامین کند، به مکمل‌های مس نیاز خواهد بود. اگرچه نیاز بدن به مس در مقادیر ناچیز می‌باشد، اما این عنصر برای رشد مناسب و حفظ سلامت بدن ضروری می‌باشد. بنابراین در صورتی‌که میزان مس مورد نیاز بدن زیر حد نرمال باشد، مصرف مکمل‌های مس به صورت خوراکی و یا تزریقی مورد نیاز می‌باشد.

مزایا

رفع کمبود مس

مکمل‌ها مدت زمان طولانی است که برای درمان کمبود مواد غذایی مورد استفاده قرار می‌گیرد. مصرف مکمل‌های مس در رژیم‌های غذایی که فاقد این عنصر است، بسیار ضروری می‌باشد. کمبود مس که ممکن است منجر به کاهش فعالیت انسولین و کاهش قند خون موقت گردد، می‌تواند توسط مصرف این مکمل درمان شود. اگرچه کمبود مس به ندرت اتفاق می‌افتد، اما افرادی که از اسهال مزمن رنج می‌برند و یا افرادی که مبتلا به مشکلات روده‌ای مانند بیماری کرون که با جذب مواد تغذیه‌ای تداخل دارد، هستند، احتمالا به کمبود این ماده‌ی غذایی مبتلا می‌باشند.

تصحیح کم خونی

مکمل‌های مس ممکن است به منظور درمان آنمی ناشی از کمبود آهن توصیه شوند. مشاهده شده که مس به تسهیل جذب آهن کمک می‌کند. این عنصر تضمین می‌کند که آهن می‌تواند به میزان کافی به سلول‌های بدن برسد. در صورتی‌که رژیم غذایی شما فاقد عنصر مس باشد، بدن نمی‌تواند از آهن به طور موثری استفاده کند. با این‌حال، هنگامی که مس به میزان کافی در دسترس نباشد، مانع از جذب آهن شده و در نهایت منجر به آنمی شده که بیماری است که در آن تعداد سلول‌های قرمز خون زیر حد نرمال می‌باشند.

کاهش سطوح کلسترول بالا

مصرف ناکافی مس مرتبط با افزایش سطوح کلسترول می‌باشد. به عبارت دیگر، کمبود مس یکی از عوامل احتمالی در افزایش کلسترول خون می‌باشد. بنابراین، مصرف مکمل‌های مس ممکن است به درمان کمبود مس و تنظیم سطوح کلسترول کمک کند.

تسکین آرتریت روماتوئید

مس معدنی فعالیت ضد التهابی را نشان می‌دهد که ممکن است در درمان آرتریت روماتوئید مفید باشد. مس باعث ترویج فعال سازی یک آنزیم خاص شده که باعث حفاظت از مفاصل در برابر التهاب می‌گردد. بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید از کمبود مس رنج می‌برند. از این‌رو، مصرف مکمل‌های مس که مانند فعال کننده‌ی آنزیمی عمل می‌کنند، ممکن است به تسکین علائم آرتریت روماتوئید کمک کند.

بهبود و پیشگیری از پوکی استخوان

اگرچه مس یک ماده‌ی معدنی کمیاب است، اما این ماده برای حفظ سلامت استخوان‌ها ضروری می‌باشد. مصرف مناسب مس نقش حیاتی در ساخت استخوان‌های قوی ایجاد می‌کند. مس به تشکیل کلاژن که یک جزء مهم استخوان‌ها است، کمک می‌کند. بنابراین، مصرف مکمل‌های مس برای افرادی که از پوکی استخوان رنج می‌برند، مفید می‌باشد. مشاهده شده که مصرف مس همراه با مکمل‌های کلسیم، روی و منگنز ممکن است در کاهش سرعت تحلیل استخوان‌ها در زنان میان سال مفید باشد.

تسهیل ترمیم زخم

بازیابی زخم در صورتی‌که شخص دچار کمبود مس باشد، می‌تواند روند بسیار کندی را داشته باشد. دلیل این امر این است که لیزیل اکسیدار یک آنزیم وابسته به مس بوده که نقش حیاتی در ترمیم و استحکام بافت‌های همبند ایفاء می‌کند. بنابراین، مصرف مکمل‌های مس ممکن است به تسریع بهبود زخم کمک کند.

درمان بی نظمی قلبی

افرادی که از بین نظمی قلبی رنج می‌برند، ممکن است به مصرف مکمل‌های مس واکنش نشان دهند. مس تاثیر مثبتی بر کار قلب و عروق دارد، بنابراین، مصرف مکمل‌های مس ممکن است به بهبود سلامت قلب و عروق کمک کند.

عوارض جانبی

مصرف بیش از حد مس ممکن است منجر به آسیب به کلیه‌ها گردد. به غیر از ایجاد نارسایی کلیوی، سمیت مس مرتبط با آسیب به مغز و چشم‌ها نیز می‌باشد. مصرف بیش از حد مس می‌تواند منجر به اختلال در عملکرد نرمال سیستم هضم و ناراحتی معده، اسهال، استفراغ و درد شکم گردد. به بیان ساده، مصرف مکمل‌های مس در مقادیر زیاد می‌تواند باعث بروز خطرات برای سلامت گردد. از این‌رو، در هنگام انتخاب دوز مناسب مکمل باید بسیار دقت کرد. سطوح بیش از حد مس در خون نیز می‌تواند منجر به توسعه‌ی زخم در روده گردد. در برخی شرایط، سمیت مس برای جنین نیز کشنده می‌باشد. بنابراین در مصرف دوز دقیق این دارو به منظور درمان بیماری‌های مختلف باید با پزشک مشورت گردد.
مکمل‌های مس کلاته فرمی از مس بوده که به خوبی جذب شده و ممکن است برخی عوارض جانبی آزار دهنده را ایجاد کند. هنگامی‌که مس با کلات آمینو اسیدی ترکیب شود، بدن قادر به جذب کارامدتر مس می‌باشد. با این‌حال، این نوع مکمل می‌تواند منجر به درد و ضعف ماهیچه‌ها گردد. این مکمل باعث ایجاد خواب آلودگی در فرد شده و ممکن است منجر به سرگیجه و نوسانات خلق و خوی گردد که هر روز فرد را تحت تاثیر خود قرار می‌دهد. تمرکز ضعیف و بی‌توجهی برخی از عوارض جانبی احتمالی مصرف این مکمل‌ها می‌باشد.

پژوهش

بر اساس مطالعات انجام شده در سال 2005، در مرکز تحقیقات تغذیه‌ی انسانی دانشگاه کالیفرنیا، مشاهده شده که مصرف منظم مکمل‌های مس می‌تواند باعث بروز اثرات مضر بر سلامت گردد و منجر به افزایش سرم خون تا سطوح بالای غیر طبیعی می‌گردد. پژوهشگران نشان دادند که بدن قادر به حذف مس اضافی هنگامی‌که در مقادیر بیش از حد جذب بدن می‌گردد، نیست. در دوزهای روزانه‌ی 2 میلی‌گرم بر مس، بدن تمایل به نگهداری مس بیشتر در محدوده‌ی 3/0 تا 9/0 میلی‌گرم در روز دارد. این مطالعه نشان داد که مصرف مکمل‌های مس در دوز 2 میلی‌گرم یا بالاتر در روز ممکن است منجر به تجمع غیر طبیعی مس گردد. این مطالعه همچنین نشان داد که مس بیش از حد ممکن است منجر به کاهش سیستم ایمنی و سطوح آنتی اکسیدان‌ها گردد و بنابراین باعث کاهش توان موثر بدن در مبارزه با رادیکال‌های آزاد می‌گردد.

تعامل با داروها

فرم کلاته‌ی مکمل‌های مس باعث کاهش اثر بخشی داروهای غیر استروئیدی مانند ایبوپروفن و دیگر داروها مانند دیورتیک‌ها، قرص‌های ضد بارداری و آلوپورینول را کاهش داده که به درمان نقرس کمک می‌کند. داروهایی مانند سایمتیدین که به درمان زخم‌های گوارشی و سوزش دل کمک می‌کند، ممکن است در بیمارانی که از این مکمل‌ها استفاده می‌کنند، اثر بخشی کمتری داشته باشد.

مکمل‌های مس و دیابت‌ها

اگرچه مس به تنظیم قند خون کمک می‌کند، اما افراد دیابتی باید از مصرف فرم مکملی این عنصر اجتناب کنند. مصرف این مکمل‌ها خطر تجمع بیش از حد مس را افزایش داده که می‌تواند کنترل سطوح قند خون در بیماران دیابتی را مشکل سازد. بنابراین، به بیماران دیابتی توصیه می‌شود که از مصرف این مکمل‌ها به منظور پیشگیری از نوسان در سطوح قند خون جلوگیری کنند.

احتیاط

در حال حاضر شواهد علمی وجود دارد که نشان دهنده‌ی اعتقاد ضعیف در این رابطه می‌باشد که مکمل‌های مس به منظور تسهیل التیام زخم، کاهش کلسترول و یا درمان آرتریت مفید است.
در حالی‌که، مطالعات بالینی نشان می‌دهد که مس در ترکیب با دیگر مکمل‌ها ممکن است به منظور درمان پوکی استخوان مفید باشد.