مريض و قرآن

حضرت علي بن ابي طالب (ع) مي‎فرمايد:
يك روز كه پيامبر اعظم اسلام (ص) نشسته بود از حال يكي از اصحاب خود جويا شد. گفتند:
يا رسول الله او به قدري دچار بلا و گرفتاري شده كه نظير جوجه بي‎پروبال گرديده است.
هنگامي كه رسول خدا (ص) نزد او آمد ديد از شدّت بلا نظير جوجه‎اي بي‎بال و پر است! پيغمبر اكرم (ص) به وي فرمود:
مگر درباره صحّت و سلامتي خود دعاء‌ كرده‎اي؟
گفت: آري، دعاي من اين بود كه گفتم:
پروردگارا هر عقابي را كه مي‎خواهي در عالم آخرت نصيب من كني در دنيا مرا به آن گرفتار كن. رسول عاليقدر اسلام به او فرمود: پس چرا نگفتي:
«اللّهمّ آتنا في الدّنيا حسنة و في الآخرة حسنة و قنا عذاب النّار».
پروردگارا در دنيا به ما نيكوئي عطا كن و ما را در آخرت از عذاب آتش نگاهدار.
هنگامي كه آن صحابه اين دعاء را خواند، گويا از بند آزاد شده و در حالي كه صحّت يافته بود برخواست و با ما خارج شد.