تورنادو، طوفان اروپا
(محصول شرکت پاناویا)
پس از جنگ جهانی دوم و توليد پيمان نظامی ناتو برای حفاظت اروپای غربی در مقابل شوروی و پيمان نظامی ورشو، نيروهای هوايی اين كشورها به هواپيماهای بسيار گوناگون و مختلفی مجهز شدند.استفاده از ابزارهای گوناگون، سردرگمی و چند دستگی استانداردهای اين واحدها رابه دنبال داشت، به طوری كه فرماندهان هوایی ناتو تصميم به انتخاب جنگنده ای واحد و مشخص گرفتند.
تورنادو جنگنده ایست بسیار شبیه به اف-111 امریکایی
در دهه 1960، بررسی گسترده ای برای اين منظور صورت گرفت و نتيجه آن توافقی ابتدايی از سوی انگلستان، آلمان غربی و ايتاليا با عنوان پروژه پاناويا2000 شد. اجرای پروژه پاناويا 2000 به دهه 1970 كشيده شد و در اين سالها كنسرسيومي متشكل از سه كارخانه هواپيماسازي British aerospace از انگلستان MBB از آلمان غربی و اير ايتاليا از ايتاليا، در آلمان غربي به وجود آمد تا تحت هدايت هماهنگی اين امر صورت گيرد. لازم به ذكر است بعدها از طرحهاي اف-111 و اف-14 نيز بهره گيري شد. در اين ميان نقش انگلستان جدی تر و گسترده تر از بقيه بود به نحوی كه پس از آماده شدن نمونه غيرپروازی و تغيير پروژه به نام تورنادو به معناي توفان، انگلستان در دو گرايش حمله به زمين به صورت ضربتي ممانعتی و نوع دفاع هوايي پروژه مشترك ناتو را تكامل بخشيد. اين مدل نوع استاندارد هواپيمای تورنادو است. به عنوان يك جنگنده چندماموريته با تاكيد بر حمله به مواضع زميني، تورنادو قادر به انجام عمليات در ارتفاع بسيار پايين و همه گونه شرايط جوی، برای حمله به هدف های پدافند شده به ويژه كشتی هاست. مقدورات حمل جنگ افزار تورنادو در حد بهترين هواپيماهاي ضربتی ارزيابی مي شود. رادار تورنادو از نوع جلونگر چند حالته با نرم افزار قابل برنامه ريزي Texas Instrument با سيستم تعقيب عوارض زمين است. در سيستم راداری تعقيب عوارض زمين، اطلاعات مربوط به مسير پرواز از جمله ارتفاع هر كيلومتر مربع مسير، به صورت اعداد نمونه ای به كامپيوتر سيستم داده مي شود. پس از پرواز بر فراز منطقه دشمن، برای جلوگيری از شناسايی به وسيله رادارهاي دشمن، رادار بهترين و در حقيقت كمترين ارتفاع را در اختيار خلبان قرار می دهد و خلبان با انتخاب اين ارتفاع و تطبيق دايم با اطلاعات كامپيوتر، به راحتی می تواند اقدام به
جنگنده های تورنادو در حال پرواز با تسلیحات کامل
كنترل الكترونيك فرامين پروازي يا به عبارت ديگر Fly By Wire برای نخستين بار در جنگنده تورنادو عملياتی شد. در اين سيستم كليه فرامين اعمال شده به وسيله اهرم كنترل به صورت علايم الكتريكی در آمده و به عمل كننده های هيدروليك هر قسمت مي رسد. بنابراين تمام رابطهای معمول در هواپيما برای اعمال فرامين از ميان رفته و در نتيجه قابليت و اعتماد سيستم انتقال فرامين افزايش و وزن هواپيما كاهش می يابد. در اين سيستم اگر هر گونه ايرادی برای انتقال فرامين پيش آيد از كانالهاي ديگر كامپيوتر پرواز باسيم بهره برده خواهد شد. علاوه بر اين با برنامه ريزی كامپيوتر تمام اعمال ورودی های هوا و حركت بال هنگام پرواز مافوق صوت مورد كنترل قرار خواهد گرفت. بدين ترتيب تورنادو توانست به لقب سريعترين هواپيما در ارتفاع پايين پروازی دست يابد. ديگر وسايل الكترونيك پرواز شامل دستگاه نمايش سربالا و نمايش سر پايين، صفحه تلويزيونی رادار هواشناسي رزمی در كابين جلو و سه نمايش دهنده ديگر وضعيت جنگ افزار در كابين عقب مي شود. حداكثر سرعت اين مدل در دريا 1480 كيلومتر در ساعت، در ارتفاع 2337 كيلومتر بوده و سقف پروازی معادل 15240 متر و برد عملياتي با 3629 كيلوگرم جنگ افزار 1390 كيلومتر را دارد. نوع برتری هوايی و يا دفاع هوايی تورنادو، دقيقاْ حاصل نيازهای انگلستان است.
طرح انگليسی تورنادو برای جايگزينی هواپيماهای رهگير مانند لايتنينگ در نظر گرفته شده بود. در حالی كه هم اكنون بسياري از كشورهاي جهان، من جمله عربستان تعدادی از هر دو نوع تورنادو را برای دفاع از مرزهاي شمالی خود برگزيده است. طرح دفاع هوايی تورنادو بر اساس نوع استاندارد ضربتی و تاكيد بر قابليت هايش در رزم هوايي، از جمله برد و سرعت خطی، قابل ارزش و تعمق است. برای راحتی تعمير و نگهداری نوع دفاع هوايي، 80 درصد قطعات نوع ضربتی،ممانعتی، در اين مدل به كار رفته و جز دماغه هواپيما بدنه آن تغييري نكرده است. تغيير اصلی مدل دفاع هوايی در كابين هواپيما مشهود است. استفاده از نشان دهنده سرپايين جديد، رادار چند حالته ماركنی فرنتی به صورت پالس داپلر و سيستم كنترل آتش بالانگر پايين نگر برای هدايت موشك های هوا به هوا به سمت هدف های بالا و يا پايين پرواز، چهره تازه ای به سيستم های الكترونيك پروازی بخشيده است.
در اين ميان سيستم تشخيص دوست از دشمن، دفاع در مقابل ضد عمل سينگر كه مرتبط با هواپيماي پيش اخطار Nimrod است و ناوبري اينرسی INS ثانوی امكان تهاجم راداری بر عليه اين هواپيما را تقليل بخشيده است. نكته جالب در مورد نوع دفاع هوايی سيستم افزايش ديد خلبان VAS براي تشخيص چشمی هواپيماي دشمن از فاصله بسيار دور است. اين سيستم در كنار رادار مي تواند كمك های بسيار زيادي به خلبان خصوصاْ در نبردهاي تن به تن نمايد. در پايان بايد گفت انگليسی ها با طرح تورنادو دفاع هوايی به مقصد خويش دست يافتند و دفاع هوايی به گفته آنان مقدورات اين هواپيما فراتر از هواپيمايی است كه در خدمت نيروی هوايی انگلستان هستند
منبع:
http://power.smsm.ir
/الف
پس از جنگ جهانی دوم و توليد پيمان نظامی ناتو برای حفاظت اروپای غربی در مقابل شوروی و پيمان نظامی ورشو، نيروهای هوايی اين كشورها به هواپيماهای بسيار گوناگون و مختلفی مجهز شدند.استفاده از ابزارهای گوناگون، سردرگمی و چند دستگی استانداردهای اين واحدها رابه دنبال داشت، به طوری كه فرماندهان هوایی ناتو تصميم به انتخاب جنگنده ای واحد و مشخص گرفتند.
تورنادو جنگنده ایست بسیار شبیه به اف-111 امریکایی
در دهه 1960، بررسی گسترده ای برای اين منظور صورت گرفت و نتيجه آن توافقی ابتدايی از سوی انگلستان، آلمان غربی و ايتاليا با عنوان پروژه پاناويا2000 شد. اجرای پروژه پاناويا 2000 به دهه 1970 كشيده شد و در اين سالها كنسرسيومي متشكل از سه كارخانه هواپيماسازي British aerospace از انگلستان MBB از آلمان غربی و اير ايتاليا از ايتاليا، در آلمان غربي به وجود آمد تا تحت هدايت هماهنگی اين امر صورت گيرد. لازم به ذكر است بعدها از طرحهاي اف-111 و اف-14 نيز بهره گيري شد. در اين ميان نقش انگلستان جدی تر و گسترده تر از بقيه بود به نحوی كه پس از آماده شدن نمونه غيرپروازی و تغيير پروژه به نام تورنادو به معناي توفان، انگلستان در دو گرايش حمله به زمين به صورت ضربتي ممانعتی و نوع دفاع هوايي پروژه مشترك ناتو را تكامل بخشيد. اين مدل نوع استاندارد هواپيمای تورنادو است. به عنوان يك جنگنده چندماموريته با تاكيد بر حمله به مواضع زميني، تورنادو قادر به انجام عمليات در ارتفاع بسيار پايين و همه گونه شرايط جوی، برای حمله به هدف های پدافند شده به ويژه كشتی هاست. مقدورات حمل جنگ افزار تورنادو در حد بهترين هواپيماهاي ضربتی ارزيابی مي شود. رادار تورنادو از نوع جلونگر چند حالته با نرم افزار قابل برنامه ريزي Texas Instrument با سيستم تعقيب عوارض زمين است. در سيستم راداری تعقيب عوارض زمين، اطلاعات مربوط به مسير پرواز از جمله ارتفاع هر كيلومتر مربع مسير، به صورت اعداد نمونه ای به كامپيوتر سيستم داده مي شود. پس از پرواز بر فراز منطقه دشمن، برای جلوگيری از شناسايی به وسيله رادارهاي دشمن، رادار بهترين و در حقيقت كمترين ارتفاع را در اختيار خلبان قرار می دهد و خلبان با انتخاب اين ارتفاع و تطبيق دايم با اطلاعات كامپيوتر، به راحتی می تواند اقدام به
.jpg "تورنادو، طوفان اروپا")
جنگنده های تورنادو در حال پرواز با تسلیحات کامل
كنترل الكترونيك فرامين پروازي يا به عبارت ديگر Fly By Wire برای نخستين بار در جنگنده تورنادو عملياتی شد. در اين سيستم كليه فرامين اعمال شده به وسيله اهرم كنترل به صورت علايم الكتريكی در آمده و به عمل كننده های هيدروليك هر قسمت مي رسد. بنابراين تمام رابطهای معمول در هواپيما برای اعمال فرامين از ميان رفته و در نتيجه قابليت و اعتماد سيستم انتقال فرامين افزايش و وزن هواپيما كاهش می يابد. در اين سيستم اگر هر گونه ايرادی برای انتقال فرامين پيش آيد از كانالهاي ديگر كامپيوتر پرواز باسيم بهره برده خواهد شد. علاوه بر اين با برنامه ريزی كامپيوتر تمام اعمال ورودی های هوا و حركت بال هنگام پرواز مافوق صوت مورد كنترل قرار خواهد گرفت. بدين ترتيب تورنادو توانست به لقب سريعترين هواپيما در ارتفاع پايين پروازی دست يابد. ديگر وسايل الكترونيك پرواز شامل دستگاه نمايش سربالا و نمايش سر پايين، صفحه تلويزيونی رادار هواشناسي رزمی در كابين جلو و سه نمايش دهنده ديگر وضعيت جنگ افزار در كابين عقب مي شود. حداكثر سرعت اين مدل در دريا 1480 كيلومتر در ساعت، در ارتفاع 2337 كيلومتر بوده و سقف پروازی معادل 15240 متر و برد عملياتي با 3629 كيلوگرم جنگ افزار 1390 كيلومتر را دارد. نوع برتری هوايی و يا دفاع هوايی تورنادو، دقيقاْ حاصل نيازهای انگلستان است.
.jpg "تورنادو، طوفان اروپا")
طرح انگليسی تورنادو برای جايگزينی هواپيماهای رهگير مانند لايتنينگ در نظر گرفته شده بود. در حالی كه هم اكنون بسياري از كشورهاي جهان، من جمله عربستان تعدادی از هر دو نوع تورنادو را برای دفاع از مرزهاي شمالی خود برگزيده است. طرح دفاع هوايی تورنادو بر اساس نوع استاندارد ضربتی و تاكيد بر قابليت هايش در رزم هوايي، از جمله برد و سرعت خطی، قابل ارزش و تعمق است. برای راحتی تعمير و نگهداری نوع دفاع هوايي، 80 درصد قطعات نوع ضربتی،ممانعتی، در اين مدل به كار رفته و جز دماغه هواپيما بدنه آن تغييري نكرده است. تغيير اصلی مدل دفاع هوايی در كابين هواپيما مشهود است. استفاده از نشان دهنده سرپايين جديد، رادار چند حالته ماركنی فرنتی به صورت پالس داپلر و سيستم كنترل آتش بالانگر پايين نگر برای هدايت موشك های هوا به هوا به سمت هدف های بالا و يا پايين پرواز، چهره تازه ای به سيستم های الكترونيك پروازی بخشيده است.
.jpg "تورنادو، طوفان اروپا")
در اين ميان سيستم تشخيص دوست از دشمن، دفاع در مقابل ضد عمل سينگر كه مرتبط با هواپيماي پيش اخطار Nimrod است و ناوبري اينرسی INS ثانوی امكان تهاجم راداری بر عليه اين هواپيما را تقليل بخشيده است. نكته جالب در مورد نوع دفاع هوايی سيستم افزايش ديد خلبان VAS براي تشخيص چشمی هواپيماي دشمن از فاصله بسيار دور است. اين سيستم در كنار رادار مي تواند كمك های بسيار زيادي به خلبان خصوصاْ در نبردهاي تن به تن نمايد. در پايان بايد گفت انگليسی ها با طرح تورنادو دفاع هوايی به مقصد خويش دست يافتند و دفاع هوايی به گفته آنان مقدورات اين هواپيما فراتر از هواپيمايی است كه در خدمت نيروی هوايی انگلستان هستند
منبع:
http://power.smsm.ir
/الف
