مترجم: محمد علی آصفی پور
منبع:راسخون
منبع:راسخون
کشاورزی عمودی روش رشد گیاهان و محصولات روی یک دیگر است که عمدتا در ساختمان هایی با طبقه های زیاد استفاده میشود.. آنها اغلب مانند آسمان خراش ها با شیشه هایی در اطرافشان شبیه گلخانه های غول پیکرند. چنین روشهای کشاورزی در شهرها دیده می شود. از نظر کارشناسان کشاورزی، کشاورزی عمودی در آینده به طور گسترده ای مورد استفاده قرار می گیرد، زیرا جمعیت جهان به طور مداوم رشد می کند و نیاز به زمین های کشاورزی بیشتر محسوس است.
این ایده از Dickson Despommier، استاد دانشگاه کلمبیا است که در سال 1999، یک روش رشد مواد غذایی را در آسمان خراش های شهر ایجاد کرد که می توانند تا سی و سی طبقه باشد. امروزه چنین پروژه هایی در بسیاری از کشورها مانند کره، ژاپن، ابوظبی و سنگاپور انجام می شود.
کشاورزی عمودی مزایای بسیاری را ارائه می دهد. می توان محصولات زراعی را در یک منطقه کوچکتر از زمین رشد داد، آب می تواند دوباره بازیافت شود و بارها و بارها مورد استفاده قرار گیرد. گیاهان در مواد معدنی رشد می کنند و به خاک نیاز ندارند. بسیاری از محصولات کشاورزی را می توان بیش از یک بار در سال برداشت. با برخی از میوه ها مانند توت فرنگی، ممکن است تا 30 محصول برداشت شود.
کشاورزی عمودی در سنگاپور
این شکل جدید کشاورزی همچنین می تواند به طبیعت کمک کند و محیط زیست از اشتباهات انسان هنگام کشاورزی مصون بماند. بسیاری از منابع می تواند ذخیره شود، جنگل ها می توانند حفظ شوند و بیابان زایی محدود شود. سوزاندن سوخت های فسیلیِ کمتر باعث کاهش انتشار گازهای گلخانه ای، کاهش گرم شدن کره زمین و ایجاد محیط های سالم تر خواهد شد. به خصوص در مناطق گرمسیری با خطر بالای ابتلا به بیماری هایی مثل مالاریا، به نفع آنهاست.
کشاورزی عمودی می تواند محصول را از آب و هوای بد یا بلایای طبیعی مانند تند باد، طوفان، خشکسالی یا سیل ها محافظت کند. شرایط آب و هوایی مشابه در تمام طول سال، شرایط ایده آل برای محصولات کامل را فراهم می کند.
با کشاورزی سنتی، 30 درصد از تمام مواد غذایی خود را به مصرف کننده نمی رسانیم، زیرا در حین حمل و نقل از بین می رود یا با باکتری آلوده می شود. کشاورزی عمودی تولید غذا را در همان محلی که مورد نیاز است انجام میدهد.
از سوی دیگر، ساخت چنین مزارع عمودی می تواند یک تعهد پر هزینه باشد. در آغاز این پروژه انرژی زیادی مورد نیاز است. از آنجا که گیاهان نیاز به مقدار زیادی نور خورشید دارند ساختمان هایی با آفتاب مصنوعی در تمام طول سال مورد نیاز است. اما در مقایسه با مزارع سنتی که زمین های زیادی نیاز دارند کشاورزی عمودی رد پای کربن پایین دارد. این کشاورزی می تواند بدون سوخت های فسیلی کار کند چرا که بر انرژی خورشید تکیه می کند. هزینه های کل حمل و نقل پایین تر است زیرا محصولات در شهرهای تولیدی مصرف می شوند. این امر می تواند بسیار مقرون به صرفه باشد زیرا روند جاری نشان می دهد که مردم بیشتر به سمت شهرها حرکت می کنند. در اواسط قرن بیست و یکم، حدود 80 درصد از جمعیت جهان در مناطق شهری زندگی خواهند کرد.
منتقدان مطمئن نیستند که آیا پروژه های کشاورزی عمودی در بلند مدت بتواند سودآور باشد. آنها ادعا می کنند که هزینه های اولیه بیش از حد بالا است و نشان می دهد که چنین مزارعی نیاز به نور و قدرت بیشتری نسبت به مناطق معمولی دارند. هزینه های گرمایش و سرمایش نیز بسیار زیاد است.
آنها همچنین می گویند که تمام محصولات را نمی توان به این طریق رشد داد. برای مثال، رویاندن گندم و ذرت که در میان مهمترین منابع غذایی جهان قرار دارند، تقریبا غیرممکن است زیرا آنها بیش از حد بزرگ و سنگین هستند. چنین روش های کشاورزی فقط می تواند برای محصولات سبک وزن مانند میوه های کوچک، کاهو و سایر سبزیجات استفاده شود.